Share
บทที่ 74
Related chapter
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 75
ข้อมูลยังบอกอีกว่าแม่ของเธอทอดทิ้งเธอตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก ด้วยประโยคบอกเล่าบนหน้ากระดาษพวกนั้น ไม่สามารถบอกได้ว่าเธอต้องทนทุกข์ทรมานขนาดไหนในขณะที่โตขึ้นแต่ตอนนี้เมื่อเขาได้ยินเธอพูดคำว่า ‘ขอแค่ไม่หิวก็พอแล้ว’ ใบหน้าของเผยเซียวก็แสดงถึงความหนักหน่วงออกมาด้วยความสับสน…...เมื่อเห็นว่าเผยเซียวเงียบ แต่รัศมีบนร่างกายของเขากลับยิ่งกดดัน กู้อิ๋นก็ก้มหน้าลงอย่างประหม่า: “ประธานเผยไม่เคยหิวใช่ไหม?”มือของเผยเซียวที่ถือผ้าเช็ดฆ่าเชื้อหยุดชั่วคราว!ในดวงตาคู่นั้น มีบางอย่างกำลังปั่นป่วน......มือของเผยเซียวที่กำลังถือผ้าเช็ดฆ่าเชื้อหยุดลง!ในดวงตาคู่นั้น มีบางอย่างกำลังวาดไหว......จากนั้นความเยือกเย็นในดวงตาของเขาก็น่ากลัวยิ่งขึ้น เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ไม่เคย”เมื่อได้ยินน้ำเสียงเย็นชาของเขา กู้อิ๋นก็ไม่กล้าพูดต่อหลังจากยาแล้ว หลังเท้าของกู้อิ๋นก็รู้สึกดีขึ้นมากเผยเซียวเก็บกล่องยาแล้วพูดว่า “คืนนี้คุณห้ามอาบน้ำ”“ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ยังต้องล้างหน้านะคะ!” กู้อิ๋นทำหน้าน่าสงสารเธอจะรู้สึกอึดอัดมากที่ไม่ได้อาบน้ำแต่เมื่อน้ำร้อนซึมเข้ามาบริเวณที่ถูกไฟไหม้ เธอก็ไม่อาจทนควา
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 76
เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาที่เย็นชา กู้อิ๋นก็กลับมาได้สติอีกครั้ง “ประ...ประธานเผย!?”เสียงเรียก ‘ประธานเผย’ เต็มไปด้วยความเกรงกลัว เผยเซียวจึงกักเก็บสายตาอันเย็นเฉียบของตัวเองเอาไว้ ก่อนจะเดินไปทางห้องนอน “รีบๆ เข้านอน”“ค่ะ ได้ค่ะ!” กู้อิ๋นพยักหน้าเมื่อเห็นว่าเขาดูไม่สบอารมณ์เธอจึงยิ่งต้องระวังให้มากขึ้นในตอนที่เธอกำลังตั้งท่าจะขยับตัวกลับไปที่ห้องนอนทีละน้อยนั้น เผยเซียวก็เดินกลับมาอีกครั้งกู้อิ๋นเบะปากขณะที่มองเขาเดินมาทางตัวเอง“ประธานเผย!” น้ำเสียงที่ใช้เรียกชื่ออีกฝ่ายได้อ่อนลงเผยเซียวอุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขนก่อนจะเดินตรงไปทางห้องนอนนี่เขาตั้งใจจะมาพาเธอกลับห้องนอนหรือไง? พอคิดได้อย่างนั้นใบหน้าที่ซุกอยู่บริเวณหน้าอกของชายหนุ่มก็เปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นมาเผยเซียววางเธอไว้บนเตียงนอนก่อนจะลูบผมของเธอเบาๆ “รีบเข้านอนซะนะ”“ค่ะ~!”กู้อิ๋นพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย หน้าเธอตอนนี้แดงยิ่งกว่ากุ้งที่ถูกต้มสุกแล้วซะอีกเผยเซียวเดินออกไปแล้ว ก่อนจะออกไปก็ไม่ลืมปิดประตูให้เธอด้วยไม่นานก็ได้ยินน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะของเขาลอดเข้ามา ดูท่าคงจะกำลังคุยโทรศัพท์กับทางตระกูลเผยอีกแน่ๆตอ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 77
กู้อิ๋นเป็นแค่คนขี้กลัว แต่เธอก็ไม่ใช่คนโง่!เรื่องการแยกแยะผิดชอบชั่วดีเธอเองก็ชัดเจนอยู่แล้วเช่นกัน......ตอนนั้นจ้าวเป่าอวิ๋นเลือกที่จะทิ้งเธอไว้ ตอนนี้ก็ไม่จำเป็นจะต้องไปติดต่ออะไรด้วยแล้วไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน บรรยากาศด้านนอกก็เงียบลงแล้ว กู้อิ๋นเองก็หลับไปอย่างไม่รู้ตัวอาจจะเป็นเพราะบาดแผลที่หลังฝ่าเท้า และในตอนกลางวันก็ตากอากาศอยู่ด้านนอกเป็นเวลานาน ทั้งยังวิ่งอยู่ในหิมะอีกด้วยเพราะอย่างนั้นเธอจึงไข้ขึ้นสูงในตอนดึก และเธอยังไข้ขึ้นซะจนรู้สึกคอแห้งมากๆอีกด้วย!เธอพยุงร่างกายที่ไม่ค่อยจะมีแรงให้ลุกขึ้นจากเตียง เมื่อสองเท้าเหยียบลงที่พื้น ร่างทั้งร่างของเธอก็ลงไปกองอยู่กับพื้นเลยวันนี้ก่อนจะเข้านอนเผยเซียวตั้งใจที่จะไม่ปิดประตูห้องนอนปกติเขาเป็นคนที่นอนหลับไม่ลึกอยู่แล้ว พอได้ยินเสียงดังก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา!นัยน์ตาสีดำของเขาดูสว่างมากในความมืดมิดนี้เขาลุกขึ้นเปิดไฟที่หัวเตียงก่อนจะเดินไปที่ห้องของกู้อิ๋นเพื่อที่จะตรวจสอบดูเขาที่ยืนอยู่ในห้องรับแขกพอเปิดประตูออกก็เห็นกู้อิ๋นกำลังพยายามลุกขึ้นจากพื้นกู้อิ๋นรู้สึกไม่มีเรี่ยวแรงไปทั้งตัว ในตอนที่เธอกำลังจะลงไปกองที่พ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 78
ก็ไม่รู้ว่ากู้อิ๋นกำลังฝันถึงอะไร ถึงได้เอาแต่เรียก “คุณย่าคะ หนูจะเป็นเด็กดี หนูเป็นเด็กดีจริงๆนะคะ……”หรือว่าตอนเด็กๆเธอจะเป็นเด็กดื้อกันนะ!?สุดท้ายเมื่อเห็นหน้าของเธอกำลังแดงขึ้นเรื่อยๆ เผยเซียวขึงจับเธอลอกคราบซะจนหมดอย่างช่วยไม่ได้......เมื่อเสื้อผ้าถูกถอดออกจนหมด กู้อิ๋นก็รู้สึกหนาวจนตัวสั่นอย่างไม่รู้ตัวเผยเซียวที่เห็นรูปร่างผอมบางของกู้อิ๋นก็อดที่จะรู้สึกคอแห้งไม่ได้!เมื่อก่อนเขารู้แค่ว่าเธอเป็นคนขี้ขลาดและแถมยังชอบกินมากๆ……แต่กินเก่งขนาดนี้แล้วยังรักษาหุ่นเอาไว้ได้แบบนี้ คงจะเป็นที่น่าอิจฉาในหมู่หญิงสาวไม่น้อยเลยสินะถึงว่าล่ะทำไมคนในบริษัทถึงไม่ชอบเธอ……!และใครบางคนในตอนนี้คงจะไม่รู้ตัวเลยว่าที่กู้อิ๋นถูกคนในบริษัทไม่ชอบหน้าเหตุผลนั้นมาจากตัวเขาเองนั่นแหละผ้าขนหนูอุ่นๆถูกลูบไล้ไปตามร่างกายของกู้อิ๋น อุณหภูมิในร่างกายของเธอเองก็ลดลงอย่างรวดเร็วลมหายใจของกู้อิ๋นเองก็เริ่มสม่ำเสมอมากขึ้น1 คืนผ่านไป……!กู้อิ๋นกระสับกระส่ายไปทั้งคืน ร่างกายบางครั้งก็รู้สึกเหมือนถูกแช่อยู่ในห้องเย็น แต่ในบางครั้งก็เหมือนกับว่าได้จมอยู่ในลาวาอุณหภูมิในร่างกายตีกันอยู่อย่างนี้ไม่
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 79
กู้อิ๋นได้ฟัง หัวใจของเธอก็เต้นกระตุกขึ้นมา!เธอไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าที่เผยเซียวพูดมันหมายความว่าอะไรโลกของเธอที่วุ่นวายมากอยู่แล้ว ตอนนี้กลับวุ่นวายมากยิ่งกว่าเดิม......เผยเซียวเห็นท่าทางงุนงงของเธอในตอนนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปบีบแก้มเธอเบาๆ “หิวหรือยัง?”กู้อิ๋นมองไปทางเขาด้วยสายตาเบื่อหน่ายก่อจะพยักหน้ารับแววตาของเผยเซียวมีร่องรอยของความสนุกก่อนเขาจะขยับเข้ามาใกล้เธอเข้าไปอีก ลมหายใจร้อนๆของเขารดลงบนใบหน้าเย็นๆของเธอก่อนจะเช็ดคราบเลือดที่บริเวณปากของเธออย่างแผ่วเบา และถามขึ้นอย่างอบอุ่นมากกว่าเดิม “อยากกินอะไรล่ะ?””บะหมี่......บะหมี่ค่ะ!”กู้อิ๋นพูดขึ้นด้วยเสียงสั่นๆเผยเซียวดูอบอุ่นขนาดนี้เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อน อะไรที่มันผิดปกติไปจากเดิมจะต้องมีเรื่องไม่ดีซ่อนเอาไว้อยู่แน่ๆ......เผยเซียวพยักหน้า “ได้สิ งั้นเธอจะลุกขึ้นมาเองหรือให้ฉันอุ้มเธอขึ้นมาล่ะ?”คำหวานๆที่ฟังดูแล้วอบอุ่นในตอนเช้าสำหรับกู้อิ๋นแล้วมันเหมือนกับสายฟ้าที่ฟาดลงกลางใจของเธอในใจของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยอาการหวาดกลัว……“ฉันจะลุกเองค่ะ!”“เธอไหวรึไง? เมื่อวานแผลที่เท้าของเธอมันอักเสบอีก
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 80
กู้อิ๋นพูดอย่างตะกุกตะกัก เธอเงยหน้าขึ้นมาอย่างระแวดระวังก่อนจะรีบก้มหน้าลงไปความอบอุ่นและการหยอกล้อเมื่อสักครู่ของเขามันเหมือนเป็นแค่สิ่งที่เธอคิดไปเองยังไงอย่างงั้น!เผยเซียวบีบแก้มของเธอให้เงยหน้าขึ้น “กลัวฉันหรือไง?”กู้อิ๋นเกร็งไปทั้งตัวไม่กล้าพูดอะไรออกมา!เผยเซียวเห็นท่าทีตื่นตระหนกของเธอ และสายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาเมื่อสักครู่ก็เปลี่ยนเป็นความสนใจเธอขึ้นมาก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอถึงจะไม่กลัวตัวเองซักทีสุดท้าย ในตอนที่กู้อิ๋นกำลังรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจเผยเซียวก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ “รีบกินเถอะ”ตอนนี้กู้อิ๋นรู้สึกว่าตัวเองกินไม่ลงแล้ว เพราะว่าตกใจจากสถานการณ์เมื่อกี้นั่นแหละ!เผยเซียวเห็นเธอไม่ยอมขยับซักที ก็เลิกคิ้วขึ้น “ทำไม?”กู้อิ๋นหลับตาลงก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “อยากกินไข่ดาวค่ะ!”ความสนุกในแววตาของเผยเซียวยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก “ยังอยากได้เพิ่มอีกหรือไง?”พอนึกขึ้นได้กู้อิ๋นถึงเพิ่งจะมารู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไปแต่สิ่งที่พูดออกไปแล้วมันเก็บกลับคืนมาไม่ได้น่ะสิ……“ก็อยากกินนี่คะ”สุดท้ายเธอก็พูดออกไปแล้วในตอนนี้เธอหัวใจเต้นแรงมากๆ ไม่ใช่แค่บะหมี
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 81
ป้าเฉินเห็นแบบนั้นก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วงมากขึ้นไปอีก “ทำไมเป็นหนักขนาดนี้ล่ะคะ? ดิฉันไปโทรหาคุณชายก่อนดีกว่าค่ะ หรือว่าจะไปโรงพยาบาลเลยดีคะ”“อย่านะคะ เช้านี้เค้ามีประชุมค่ะ”“แต่ว่านายหญิงไม่สบายเอามากๆเลยนะคะ มันจะมีอะไรสำคัญไปกว่าสุขภาพคุณล่ะคะ” ป้าเฉินไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเธอหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดโทรไปหาเผยเซียวกู้อิ๋นรู้ว่าวันนี้เผยเซียวจะต้องทำอะไรบ้างก็เลยยิ่งไม่อยากไปรบกวนเขา จึงรีบแย่งเอาโทรศัพท์จากป้าเฉินมาถือไว้ก่อนจะกดตัดสายไปคิดได้ว่าวันนี้เหยียนฉู่จะต้องออกมาทำงานนอกสถานที่จึงหันไปพูดกับป้าเฉิน “ไม่ต้องรบกวนเขาหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันให้เพื่อนฉันพาไปเอง”“แต่ แต่ยังไงก็ต้องบอกคุณชายสักคำนะคะ!”ป้าเฉินไม่สบายใจเป็นอย่างมากเมื่อคิดถึงเรื่องที่คนงานเก่าโดนไล่ออก ก่อนที่เธอจะมาทำงานที่นี่ พ่อบ้านก็บอกเธอไว้แล้วว่าคุณชายดูแลนายหญิงกับอะไรดีถ้าเกิดมีเรื่องอะไรขึ้นมา ดูแล้วคงจะไม่ใช่แค่การไล่ออกง่ายๆอย่างนั้นแล้ว แต่คงจะต้องถูกไล่ออกจากเมืองก่างแทนน่ะสิ“เดี๋ยวฉันจะบอกเขาเองค่ะ” กู้อิ๋นพูดเธอกลัวว่าป้าเฉินจะพูดไปเกินสิ่งที่เป็นจริงและเธอก็ยังไม่อยากจะรบกวนเวลาของเผย
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 82
คำพูดที่เต็มไปด้วยความรีบร้อนของเหยียนฉู่ทำให้เธอรู้สึกสงบใจลง!เหยียนฉู่กดตัดสายไป ในใจของกู้อิ๋นรู้สึกอิ่มเอมขึ้นมาป้าเฉินเห็นว่าเธอไม่ค่อยสบายจึงรีบไปทำโจ๊กให้กับเธอบะหมี่ที่เผยเซียวทำให้ถึงเธอจะกินไปแล้วแต่เธอก็อ้วกออกมาจนหมดแล้วเช่นกัน ตอนนี้ในกระเพาะของเธอมันว่างเปล่าเอามากๆป้าเฉินตักโจ๊กมาให้เธอหนึ่งถ้วย “นายหญิงทานโจ๊กสักหน่อยเถอะนะคะ เผื่อว่าจะดีขึ้น”“ขอบคุณค่ะ” กู้อิ๋นมองไปทางโจ๊กข้าวโอ๊ตหอมนมรสชาติหวานๆ พอลองดมดูแล้วก็ไม่ได้กลิ่นอะไรแปลกๆตอนนี้น้ำย่อยในกระเพาะของเธอเหมือนถูกล่อลวงเข้าให้แล้วเมื่อเธอได้ลองกินโจ๊กหอมๆเข้าไป ในกระเพาะของเธอก็รู้สึกดีขึ้นมาตอนที่เหยียนฉู่ได้มาถึงแล้วนั้น นอกจากจะเห็นว่ามีแผลที่เท้าแล้ว หน้าของเธอก็ยังซีดไปหมดอีกด้วย“นี่เธอไม่เป็นอะไรจริงๆหรอ? เราไม่ได้เจอกันแค่ไม่นาน นี่เธอดูแลตัวเองยังไงถึงเป็นแบบนี้เนี่ย?”สำหรับร่างกายของกู้อิ๋นแล้วเหยียนฉู่รู้สึกว่ามันดีมากมาโดยตลอดทำไมช่วงนี้มันถึงได้อ่อนแอขนาดนี้ไปได้ล่ะ!“ก็เมื่อคืนฉันไข้ขึ้นสูง พอมาวันนี้ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโดนอากาศเย็นๆเข้าไป ถึงได้อ้วกออกมาหรือเปล่า” กู้อิ๋นพูด
Latest chapter
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 210
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 209
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 208
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 207
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 206
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 205
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 204
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
