บทที่ 80

กู้อิ๋นพูดอย่างตะกุกตะกัก เธอเงยหน้าขึ้นมาอย่างระแวดระวังก่อนจะรีบก้มหน้าลงไป

ความอบอุ่นและการหยอกล้อเมื่อสักครู่ของเขามันเหมือนเป็นแค่สิ่งที่เธอคิดไปเองยังไงอย่างงั้น!

เผยเซียวบีบแก้มของเธอให้เงยหน้าขึ้น “กลัวฉันหรือไง?”

กู้อิ๋นเกร็งไปทั้งตัวไม่กล้าพูดอะไรออกมา!

เผยเซียวเห็นท่าทีตื่นตระหนกของเธอ และสายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาเมื่อสักครู่ก็เปลี่ยนเป็นความสนใจเธอขึ้นมา

ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอถึงจะไม่กลัวตัวเองซักที

สุดท้าย ในตอนที่กู้อิ๋นกำลังรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจเผยเซียวก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ “รีบกินเถอะ”

ตอนนี้กู้อิ๋นรู้สึกว่าตัวเองกินไม่ลงแล้ว เพราะว่าตกใจจากสถานการณ์เมื่อกี้นั่นแหละ!

เผยเซียวเห็นเธอไม่ยอมขยับซักที ก็เลิกคิ้วขึ้น “ทำไม?”

กู้อิ๋นหลับตาลงก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “อยากกินไข่ดาวค่ะ!”

ความสนุกในแววตาของเผยเซียวยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก “ยังอยากได้เพิ่มอีกหรือไง?”

พอนึกขึ้นได้กู้อิ๋นถึงเพิ่งจะมารู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไป

แต่สิ่งที่พูดออกไปแล้วมันเก็บกลับคืนมาไม่ได้น่ะสิ……

“ก็อยากกินนี่คะ”

สุดท้ายเธอก็พูดออกไปแล้ว

ในตอนนี้เธอหัวใจเต้นแรงมากๆ ไม่ใช่แค่บะหมี