Share
บทที่ 79
Related chapter
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 80
กู้อิ๋นพูดอย่างตะกุกตะกัก เธอเงยหน้าขึ้นมาอย่างระแวดระวังก่อนจะรีบก้มหน้าลงไปความอบอุ่นและการหยอกล้อเมื่อสักครู่ของเขามันเหมือนเป็นแค่สิ่งที่เธอคิดไปเองยังไงอย่างงั้น!เผยเซียวบีบแก้มของเธอให้เงยหน้าขึ้น “กลัวฉันหรือไง?”กู้อิ๋นเกร็งไปทั้งตัวไม่กล้าพูดอะไรออกมา!เผยเซียวเห็นท่าทีตื่นตระหนกของเธอ และสายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาเมื่อสักครู่ก็เปลี่ยนเป็นความสนใจเธอขึ้นมาก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอถึงจะไม่กลัวตัวเองซักทีสุดท้าย ในตอนที่กู้อิ๋นกำลังรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจเผยเซียวก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ “รีบกินเถอะ”ตอนนี้กู้อิ๋นรู้สึกว่าตัวเองกินไม่ลงแล้ว เพราะว่าตกใจจากสถานการณ์เมื่อกี้นั่นแหละ!เผยเซียวเห็นเธอไม่ยอมขยับซักที ก็เลิกคิ้วขึ้น “ทำไม?”กู้อิ๋นหลับตาลงก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “อยากกินไข่ดาวค่ะ!”ความสนุกในแววตาของเผยเซียวยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก “ยังอยากได้เพิ่มอีกหรือไง?”พอนึกขึ้นได้กู้อิ๋นถึงเพิ่งจะมารู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไปแต่สิ่งที่พูดออกไปแล้วมันเก็บกลับคืนมาไม่ได้น่ะสิ……“ก็อยากกินนี่คะ”สุดท้ายเธอก็พูดออกไปแล้วในตอนนี้เธอหัวใจเต้นแรงมากๆ ไม่ใช่แค่บะหมี
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 81
ป้าเฉินเห็นแบบนั้นก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วงมากขึ้นไปอีก “ทำไมเป็นหนักขนาดนี้ล่ะคะ? ดิฉันไปโทรหาคุณชายก่อนดีกว่าค่ะ หรือว่าจะไปโรงพยาบาลเลยดีคะ”“อย่านะคะ เช้านี้เค้ามีประชุมค่ะ”“แต่ว่านายหญิงไม่สบายเอามากๆเลยนะคะ มันจะมีอะไรสำคัญไปกว่าสุขภาพคุณล่ะคะ” ป้าเฉินไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเธอหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดโทรไปหาเผยเซียวกู้อิ๋นรู้ว่าวันนี้เผยเซียวจะต้องทำอะไรบ้างก็เลยยิ่งไม่อยากไปรบกวนเขา จึงรีบแย่งเอาโทรศัพท์จากป้าเฉินมาถือไว้ก่อนจะกดตัดสายไปคิดได้ว่าวันนี้เหยียนฉู่จะต้องออกมาทำงานนอกสถานที่จึงหันไปพูดกับป้าเฉิน “ไม่ต้องรบกวนเขาหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันให้เพื่อนฉันพาไปเอง”“แต่ แต่ยังไงก็ต้องบอกคุณชายสักคำนะคะ!”ป้าเฉินไม่สบายใจเป็นอย่างมากเมื่อคิดถึงเรื่องที่คนงานเก่าโดนไล่ออก ก่อนที่เธอจะมาทำงานที่นี่ พ่อบ้านก็บอกเธอไว้แล้วว่าคุณชายดูแลนายหญิงกับอะไรดีถ้าเกิดมีเรื่องอะไรขึ้นมา ดูแล้วคงจะไม่ใช่แค่การไล่ออกง่ายๆอย่างนั้นแล้ว แต่คงจะต้องถูกไล่ออกจากเมืองก่างแทนน่ะสิ“เดี๋ยวฉันจะบอกเขาเองค่ะ” กู้อิ๋นพูดเธอกลัวว่าป้าเฉินจะพูดไปเกินสิ่งที่เป็นจริงและเธอก็ยังไม่อยากจะรบกวนเวลาของเผย
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 82
คำพูดที่เต็มไปด้วยความรีบร้อนของเหยียนฉู่ทำให้เธอรู้สึกสงบใจลง!เหยียนฉู่กดตัดสายไป ในใจของกู้อิ๋นรู้สึกอิ่มเอมขึ้นมาป้าเฉินเห็นว่าเธอไม่ค่อยสบายจึงรีบไปทำโจ๊กให้กับเธอบะหมี่ที่เผยเซียวทำให้ถึงเธอจะกินไปแล้วแต่เธอก็อ้วกออกมาจนหมดแล้วเช่นกัน ตอนนี้ในกระเพาะของเธอมันว่างเปล่าเอามากๆป้าเฉินตักโจ๊กมาให้เธอหนึ่งถ้วย “นายหญิงทานโจ๊กสักหน่อยเถอะนะคะ เผื่อว่าจะดีขึ้น”“ขอบคุณค่ะ” กู้อิ๋นมองไปทางโจ๊กข้าวโอ๊ตหอมนมรสชาติหวานๆ พอลองดมดูแล้วก็ไม่ได้กลิ่นอะไรแปลกๆตอนนี้น้ำย่อยในกระเพาะของเธอเหมือนถูกล่อลวงเข้าให้แล้วเมื่อเธอได้ลองกินโจ๊กหอมๆเข้าไป ในกระเพาะของเธอก็รู้สึกดีขึ้นมาตอนที่เหยียนฉู่ได้มาถึงแล้วนั้น นอกจากจะเห็นว่ามีแผลที่เท้าแล้ว หน้าของเธอก็ยังซีดไปหมดอีกด้วย“นี่เธอไม่เป็นอะไรจริงๆหรอ? เราไม่ได้เจอกันแค่ไม่นาน นี่เธอดูแลตัวเองยังไงถึงเป็นแบบนี้เนี่ย?”สำหรับร่างกายของกู้อิ๋นแล้วเหยียนฉู่รู้สึกว่ามันดีมากมาโดยตลอดทำไมช่วงนี้มันถึงได้อ่อนแอขนาดนี้ไปได้ล่ะ!“ก็เมื่อคืนฉันไข้ขึ้นสูง พอมาวันนี้ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโดนอากาศเย็นๆเข้าไป ถึงได้อ้วกออกมาหรือเปล่า” กู้อิ๋นพูด
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 83
ผ่านไปสองชั่วโมง!กู้อิ๋นและเหยียนฉู่นั่งอยู่บนเก้าอี้เย็นๆริมทางเดินในโรงพยาบาล ใบหน้าเหมือนกับคนที่โลกกำลังถล่มลงมาในมือของเหยียนฉู่ถือเอาผลตรวจปัสสาวะ มือของกู้อิ๋นถือผลตรวจอัลตร้าซาวน์เอาไว้!ทั้งสองคนมองหน้ากันลมหายใจเร่งเร็วขึ้น ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีเวลาผ่านไปเนิ่นนาน!ใบหน้าของเหยียนฉู่เหมือนคนที่โลกกำลังถล่มลงมาหนักกว่าเดิม “ตายแล้วจริงๆ ฉันจะได้กลายเป็นคนจนจริงๆก็คราวนี้แหละ”ทำไมเธอถึงมีเพื่อนแบบนี้กันนะ?ครั้งนี้เธอคงผ่านมันไปไม่ได้แล้ว!“ถ้างั้นฉันทำยังไงดีล่ะ?” กู้อิ๋นพูดตอนนี้เธอกำลังท้องลูกของเผยเซียวนะ!ความพยายามตั้งมากมายของเธอตอนนี้มาแพ้ให้กับลูกในท้องซะแล้ว......เหยียนฉู่ได้ยินคำถามของกู้อิ๋นในหัวมีแต่เสียงวิ้งๆเต็มไปหมด……!เธอเพียงแค่คิดว่าตอนนี้สิ่งที่พวกเธอทำกันอยู่มันผิดไปทั้งหมดถ้าเกิดว่าย้อนเวลากลับไปได้ เหยียนฉู่คงไม่คิดจะหลอกลวกเผยเซียวพอมาดูแล้วถ้าพูดไปตั้งแต่แรกก็คงจะดี!ดูจากสถานการณ์ตอนนี้มันยิ่งควบคุมไม่ได้แล้ว“มันจะทำอะไรได้ล่ะ ก็ต้องหลอกเขาต่อไปน่ะสิ!” เหยียนฉู่คิดไปคิดมาก่อนจะตอบออกมาอย่างหน้าตาย“.…..” กู้อิ๋นเองก็ไม่มีอะไรจะพ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 84
”งั้นตอนนี้ล่ะ?” กู้อิ๋นถาม“ตอนนี้เธอก็กลับไปก่อนแล้วก็ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนทางโรงพยาบาลเดี๋ยวฉันไปจัดการเอง!”เมื่อกี้ตอนที่พากู้อิ๋นมาที่โรงพยาบาลเธอได้เจอกับคนรู้จักพอดีเรื่องนี้ไม่ว่ายังไงก็ห้ามไปสารภาพเด็ดขาด เพราะอย่างนั้นทางฝั่งโรงพยาบาลก็ต้องจัดการให้เรียบร้อยเหยียนฉู่ใช้เวลาอันรวดเร็วในการจัดการความคิดของตัวเอง!ช่วงระยะนี้เพื่อที่จะรักษาตระกูลเหยียนเอาไว้ ไม่รู้ว่าเซลล์ในสมองตายไปแล้วตั้งเท่าไหร่แต่ก็ยังต้องร่วมมือกับกู้อิ๋นเพื่อปิดบังเรื่องนี้กันต่อไป!กู้อิ๋นพยักหน้า “อืม งั้นเธอไปเถอะ”ตอนนี้ในสมองของเธอก็สับสนไปหมด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอควรจะทำยังไงดี“เธอรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันให้คนไปจัดการออกยารักษาโรคกระเพาะมาให้” เหยียนฉู่บอกพอพูดจบเธอก็ลุกขึ้นยืนตั้งท่าจะเดินไปทางแผนกของโรคที่เกี่ยวกับกระเพาะอาหาร แต่ถูกกู้อิ๋นดึงมือเอาไว้ก่อน “เดี๋ยวสิ!”“มีอะไรหรือเปล่า?”“เด็กคนนี้ต้องเกิดมาจริงๆใช่ไหม?”เหยียนฉู่ตัวแข็งค้างในทันที!เธอหันกลับมามองกู้อิ๋น นั่นสิ ต้องเกิดมาใช่ไหมเนี่ย?ตอนที่เธอรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง ในสมองของเธอก็สับสน
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 85
ทุกสิ่งที่เรียกว่าการระมัดระวังสำหรับก็อิ๋นและเหยียนฉู่แล้วมันคือการระวังจนไม่รู้จะระวังยังไงแล้ว แต่สุดท้ายก็ยังเดินมาจนถึงทางตันนี้จนได้กู้อิ๋นรับโทรศัพท์ด้วยท่าทีหลบๆซ่อนๆ “ประธานเผยคะ”“ยังอยู่โรงพยาบาลใช่ไหม?”“ค่ะ” กู้อิ๋นตอบเพียงสั้นๆตอนนี้สิบเอ็ดโมงแล้ว เผยเซียวคงจะเสร็จธุระเรียบร้อยแล้ว“เดี๋ยวฉันไปรับนะ” เผยเซียวพูดเมื่อได้ยินว่าเผยเซียวจะมารับ กู้อิ๋นก็ตั้งท่าจะปฏิเสธแต่เหยียนฉู่เอื้อมมือมาแตะมือของเธอเอาไว้เธอได้ยินเสียงที่ลอดออกมาจึงส่ายหน้าให้กับกู้อิ๋น ในช่วงเวลานี้พวกเธอต้องพยายามไม่ให้เผยเซียวรู้สึกสงสัยอย่างเด็ดขาดเมื่อเห็นสายตาของเหยียนฉู่แล้ว กู้อิ๋นจึงพูดออกมาด้วยเสียงสั่นๆ “ค่ะ!” หลังจากกดวางสายโทรศัพท์ไปกู้อิ๋นหันหน้าซีดๆของเธอไปมองเหยียนฉู่ก่อนจะถามว่าทำไมถึงไม่ให้เธอปฏิเสธเขาไป“เธอแค่กระเพาะอักเสบจะกลัวการที่เผยเซียวมารับเธอไปทำไมล่ะ?” เหยียนฉู่ว่า“ฉัน!”“อย่าลืมนะ ตอนนี้พวกเธออาศัยอยู่ด้วยกัน”เพราะอย่างนั้นการที่เขาจะมารับกู้อิ๋นมันก็เป็นเรื่องที่ธรรมดามากๆ ถ้าเกิดว่ากู้อิ๋นปฏิเสธไปมันคงจะดูแปลกๆแน่นอนพอได้ยินเหยียนฉู่พูดแบบนี้กู้อิ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 86
นี่สวรรค์กำลังลงโทษพวกเธออยู่ใช่ไหม?ลงโทษที่พวกเธอโกหกเผยเซียวสินะ? แต่พวกเธอก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้นี่นา!เธอรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหากู้อิ๋น แต่พอคิดได้ว่าเธออยู่บนรถของเผยเซียวก็เลยหยุดความคิดนี้เอาไว้เธอคิดว่าจะส่งข้อความไปหาเผยเซียว แต่พอนึกขึ้นได้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในบริษัทตอนนั้นก็ไม่กล้าที่จะส่งไปทำยังไงดี?ตอนนี้เธอร้อนรนเหมือนมดที่เดินอยู่บนหม้อร้อนๆ ได้แต่ขอพรให้เผยเซียวไม่ดูใบรับรองแพทย์บนรถกู้อิ๋นนั่งเกร็งอยู่ข้างเผยเซียวตอนนี้เผยเซียวกำลังจัดการงานในโน๊ตบุ๊คที่ถือเอาไว้อยู่ก่อนจะถามกู้อิ๋น “ดีขึ้นหรือยัง?”“ค่ะ ดีขึ้นเยอะแล้ว!”เผยเซียวมองไปทางกู้อิ๋นหนึ่งที “ไม่มียาหรอ?”ตอนนี้มือเธอว่างเปล่ามาก ไม่มียาอะไรเลยสักชนิดตอนนี้กู้อิ๋นใจเต้นตุบๆ!แย่แล้ว หมอบอกว่าครรภ์ของเธอแข็งแรงมาก ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องมียาอะไรเลยสักอย่างแล้วเมื่อกี้เธอกับเหยียนฉู่ก็คิดแค่ว่าจะปกปิดเรื่องผลตรวจยังไงจนลืมเรื่องของยาไปจนหมดเลยเธอหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพยายามไม่ทำตัวมีพิรุธออกมา “หมอบอกว่าแค่โรคกระเพาะธรรมดา ดื่มแค่น้ำร้อนก็พอแล้วไม่ต้องกินยาค่ะ”พอได้ยินน้ำเสียงที่ดูเสแสร้ง
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 87
ดูท่าภายในตระกูลเผยน่าจะมีปัญหาวุ่นวายกันแล้วแน่ๆ!โดยเฉพาะเผยสิงเฟิง ตอนนี้เขายังอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่เลยแต่ว่าเป็นอะไรนั้นเผยเซียวก็ไม่ไปดูเหมือนกันแน่นอน ระหว่างเขากับเหลียงม่านเข่อแล้วไม่ว่าอีกคนจะถือไพ่อะไร เผยเซียวก็รู้หมดทุกอย่าง!แต่สำหรับทางฝั่งเขาแล้ว เหลียงม่านเข่อไม่มีทางรู้ได้ทั้งหมดแน่นอน!อย่างเช่นเย่อวิ๋น ภายนอกเขาเหมือนกับเป็นเจ้าของร้านอาหารธรรมดาๆคนหนึ่ง แต่จริงๆแล้วเขาคือนักสืบของเผยเซียว……!ทุกสิ่งที่เหลียงม่านเข่อทำในช่วงปีนี้ เผยเซียวรู้เกือบทั้งหมดเผยเซียวมองดูท่าทางตกใจของกู้อิ๋นจึงพูดกับเย่อวิ๋นไปว่า “นายไปทำงานเถอะ”“ครับ” เย่อวิ๋นพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปเผยเซียวคีบไก่ให้กับกู้อวิ๋นก่อนจะพูด “อาหารที่นี่รสชาติอร่อยดีนะ เธอลองชิมดูไหม?”กู้อิ๋นพยักหน้า แต่ก็ไม่ได้ขยับตะเกียบเธอไม่ค่อยกล้ากินอะไรสักเท่าไหร่ นึกถึงอาหารเมื่อตอนเช้ามันทำให้ตอนนี้เธอไม่กล้ากินอะไรเลยจริงๆถ้าเกิดอยากจะอ้วกขึ้นมากลางทางแบบนั้นเผยเซียวก็เห็นหมดน่ะสิ?พอคิดมาถึงตรงนี้กู้อิ๋นก็รู้สึกเป็นกังวลเอามากๆ!เผยเซียวเห็นกู้อิ๋นไม่ยอมกินซักที ก็เลิกคิ้วขึ้น “ทำไมล่ะ? ไม่อยากกินห
Latest chapter
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 210
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 209
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 208
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 207
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 206
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 205
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 204
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
