Share

บทที่ 185

“คุณชายเซี่ยง เจ้าไม่จำเป็นต้องหัวเสียเช่นนั้น เพราะพี่เจ็ดข้าคนนี้โอหังหยิ่งผยองแบบนี้เสมอแหละ แถมนิสัยยังแข็งกร้าว ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน อย่าว่าแต่เจ้า ต่อให้เสด็จปู่ข้าอยู่ตรงหน้า เขาก็ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาอยู่ดี”

เห็นฉินอวิ๋นฟานยั่วโมโหเซี่ยงเทียนเวิ่น ฉินอวิ๋นเซินรีบคว้าโอกาส ตีไข่ใส่นม เซี่ยงเทียนเวิ่นมีอคติกับฉินอวิ๋นฟานยิ่งมากก็ยิ่งดีสำหรับเขา นี่คือโอกาสแสดงออกที่ดียิ่ง

ที่เขามาตระกูลเซี่ยงก็เพื่อละลายความคิดและสร้างสัมพันธ์กับตระกูลเซี่ยง ถ้าเวลานี้สามารถทำให้ตระกูลเซี่ยงเกลียดชังฉินอวิ๋นฟานได้ นั่นมิใช่สมบูรณ์ดีงามทั้งสองเรื่องหรือ?

ช่วงนี้พอได้ยินชื่อฉินอวิ๋นฟานสามคำก็เหมือนกับถูกเหยียบหาง พวกเขากัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน โกรธถึงขีดสุด นับจากฉินอวิ๋นฟานสังหารองค์ชายห้า ก็ทำให้พวกเขาอยู่ฝั่งตรงข้ามกันสิ้นเชิง ไม่ตายไปข้างจะไม่รามือ

“เหอะ ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา? นี่ต้องมีฝีมือจึงจะทำได้นะ ไม่อย่างนั้นก็คือรนหาที่ตาย”

ทีแรกเซี่ยงเทียนเวิ่นก็ไม่พอใจกับความโอหังหยิ่งผยองของฉินอวิ๋นฟานอยู่แล้ว บวกกับการตีไข่ใส่นมของฉินอวิ๋นเซิน ทำให้ความโกรธของเขาเพิ่มเท่าทวีคูณ

หัวปิ่นคือคนเจ้าเล่ห์
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status