บทที่ 209

“สุดท้ายฉินอวิ๋นฟานก็ยังเด็กเกินไป ทั้งยังมีอารมณ์ฉุนเฉียว หากจะสู้เรื่องอิทธิพล เรื่องกลอุบาย นั่นคือคนละระดับชั้นกับองค์ชายรอง พฤติกรรมของเขาราวกับเอาไข่มากระทบหิน ไม่ประมาณตน”

ลิ่งหูชงโบกพัดในมือพลางยิ้มเล็กยิ้มน้อยพูด

“ถึงจะอย่างนั้น แต่ก็ต้องขอบคุณแผนการของท่านลิ่งหู ถ้าไม่ใช่เพราะแผนการสมบูรณ์แบบของท่าน ข้าจะกำน้องเจ็ดอยู่ในมือได้ง่าย ๆ ได้ยังไง?”

องค์ชายรองเอ่ย “แต่จากเรื่องนี้ ฉินอวิ๋นฟานคิดจะพลิกสถานการณ์คงยากแล้ว ไม่พูดถึงว่าจะทำมันให้ตาย แต่ลอกหนังเขาชั้นหนึ่งคือไม่เป็นปัญหา!”

นึกถึงภาพที่ฉินอวิ๋นฟานทำให้เขาพูดไม่ออก ฉินอวิ๋นฮุยโกรธจนควันออกหู บัดนี้ด้วยแผนการของท่านลิ่งหูซึ่งเป็นนักออกอุบายอันดับหนึ่ง ในที่สุดก็เหยียบฉินอวิ๋นฟานอยู่ใต้เท้าได้สักที สำหรับเขา นี่คือการตอบโต้ที่สะใจอย่างยิ่ง

“องค์ชายรอง ก่อนที่ทุกอย่างจะยุติ พวกเราจะยังประมาทไม่ได้ อย่างไรเสีย ลูกโทนของตระกูลเซี่ยงเซี่ยงเทียนเวิ่นก็ติดตามอยู่ข้างหลังฉินอวิ๋นฟานตลอดเวลา พวกเราต้องระวังหน่อย ป้องกันให้มากหน่อย”

ลิ่งหูชงเอ่ยเตือน

“หึ นึกถึงเรื่องเมื่อวานแล้วข้าก็อารมณ์เสีย น้องแปดไปรักษาให้ท่านผู้เฒ่าเซี่ย