สเตฟานี่ ลินด์ไม่รู้สึกตัวจนกระทั่งลินด์ซีย์ จูลวางสายไป“ฉันบอกคุณแล้ว! ว่าหลายปีที่ผ่านมาเรากำลังเลี้ยงเด็กอกตัญญูและตอนนี้เธอเป็นอิสระแล้ว เธอไม่สนใจว่าครอบครัวของเราจะอยู่รอดหรือเปล่า!”ยิ่งสเตฟานี่คิดเธอก็ยิ่งโกรธมากขึ้น สำหรับเธอลินด์ซีย์เปรียบเสมือนสุนัขที่เธอเลี้ยงดูจนโตแล้วในตอนนี้สุนัขตัวนี้กลับไม่เชื่อฟัง เกเรและไม่กระดิกหางให้เธออีกต่อไปแล้ว!เฮนรี่ จูลนั่งอยู่บนโซฟาโดยไม่พูดจา ก่อนหน้านี้เขาได้ยินบทสนทนาระหว่างพวกเธอแล้วเมื่อคืนตอนที่เขารู้ว่าลินด์ซีย์หายตัวไปกลางดึก เขาก็รับรู้ทันทีว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น“ตอนนี้คุณวอลต์แมนกำลังถามหาเธออยู่และตอนนี้นังเด็กไม่รักดีนั่นกลับไม่เชื่อฟัง! เราจะทำยังไงกันดี?”เฮนรี่หน้าบึ้งตึง จากที่หนึ่งนาทีก่อนหน้านี้น้ำเสียงของเขายังนิ่งสงบ บัดนี้ดังขึ้นเล็กน้อยในขณะที่เขาพูด “พอสักที! ดูตัวเองสิ! คุณดูเหมือนคนแก่ปากร้าย!”“ทำไมคุณต้องตะคอกใส่ฉันด้วย? นี่มันสถานการณ์เป็นหรือตายของครอบครัวของเรานะ และเซนก็ยังไม่ยอมปล่อยเราไปด้วย ถ้านังเด็กบ้านั่นไม่ยอมไปรับใช้คุณวอลต์แมน ครอบครัวของเราจบแน่!”หลังจากที่เคยชินกับการใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟ
เซน กุกเกนไฮม์มองไม่เห็นอะไร นอกจากคนแปลกหน้าที่เดินผ่านไปผ่านมา เขาขมวดคิ้ว ซ่อนความระคายเคืองไว้ในใจของเขาและเข้าไปในร้านอาหารกับเจนนี่ ลานิคพร้อมกันเซนต้องรีบกลับไปที่คฤหาสน์หลังจากที่เขาได้รับสายจากปู่ของเขา ใบหน้าที่ไม่พอใจของเขามืดมนลงเมื่อเขารู้ว่าลินด์ซีย์ จูลกำลังทานข้าวอยู่กับชายชราด้วยต่อหน้าชายชรา เซนทานอาหารของเขาจนหมดด้วยความเงียบและรอจนกว่าชายชราจะทานเสร็จและขึ้นไปพักผ่อน หลังจากนั้นเขาดึงลินด์ซีย์ขึ้นและลากขึ้นไปยังชั้นสองเมื่อพวกเขาก้าวเข้ามาภายในห้อง เขาเหวี่ยงเธออย่างแรงเข้ากับกำแพง เธอรู้สึกเจ็บสะท้านไปทั่วทั้งร่างกาย เธอตั้งสติให้มั่นกว่าเดิม เธอเงยหน้ามองใบหน้าอันหล่อเหลาที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ใบหน้าของเซนท่าทีต่างคนที่เธอเห็นข้างนอกวันนี้ราวกับเป็นคนละคนกันพวกเขาอยู่ใกล้กันมาก แต่เธอกลับไม่รู้สึกถึงไอความอบอุ่นจากเขาเลย“นี่มันแผนของเธอเหรอ?”เซนเปล่งเสียงออกมา เผยให้เห็นการเย้ยหยันและความรังเกียจที่อยู่ในตาของเขา“ไม่ใช่”สายตาของลินด์ซีย์ตรงไปตรงมา แต่นอกจากคำเหล่านี้เธอก็ไม่มีคำอธิบายอย่างอื่นอีกเธอรู้ดีว่าสำหรับเซน ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรไปก็เปล่าปร
“อ้าวคุณจูล! คุณมาแล้ว! มานี่สิ! นั่งลง!”ทันทีที่สายตาของคุณลีเหลือบไปเห็นลินด์ซีย์ จูลเข้ามาในห้อง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความบ้ากามมากกว่าเดิมลินด์ซีย์กำเอกสารในมือของเธอพร้อมกับฝืนยิ้มในขณะที่เธอยื่นมือของเธอเพื่อทักทายอย่างสุภาพและพูด “คุณลี ยินดีที่ได้พบค่ะ!”“ฮ่าฮ่า! ผมดีใจที่ได้เจอคุณเหมือนกัน!”คุณลีใช้โอกาสนี้เพื่อจับมือของลินด์ซีย์ด้วยมือที่หยาบกระด้างของเขาพร้อมกับยิ้มกว้างจนทำให้เธอขนลุก“ยินดีที่ได้พบคุณเช่นกันค่ะ นี่เป็นข้อเสนอที่ฉันเตรียมมาค่ะ ถ้าตอนนี้เป็นเวลาที่เหมาะสม เราสามารถคุยรายละเอียดกันได้เลยนะคะ”ลินด์ซีย์รีบดึงมือของเธอกลับออกจากมือของเขา ท้องไส้ของเธอรู้สึกปั่นป่วนและรู้สึกเหมือนจะอาเจียนอาหารที่เพิ่งทานมาเมื่อคืนไม่ว่าเธอจะรังเกียจมากแค่ไหน แต่เธอจะต้องเก็บกั้นความรู้สึกนี้เอาไว้เพราะเธอรู้ว่าตอนนี้เธอไม่สามารถทำให้เขาโกรธได้“เราคุยเรื่องงานทีหลังได้ ดูรอบ ๆ ตัวคุณสิ มันดูไม่ใช่ที่ที่เหมาะจะคุยเรื่องงานนะ!”ท่าทีของคุณลีดูไม่พอใจตอนที่ลินด์ซีย์ดึงมือที่เรียวยาวและอ่อนนุ่มของเธอกลับไป เพราะความปรารถนาเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาไม่เป็นที่พึงพอใจ เขาจะรู้ส
เมื่อคนที่อยู่เบื้องหลังเขาอนุญาต คุณลีก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอีกต่อไปแล้วดวงตาที่เฉียบคมของลินด์ซีย์เปลี่ยนเป็นความรังเกียจในตัวพวกเขาอย่างชัดเจน“คุณลี กรุณาให้เกียรติด้วยค่ะ”“ฮึ่ม! นังบ้าไร้ยางอาย! เธอยังกล้าทำตัวสูงส่งต่อหน้าฉันอีกเหรอ? ฉันจะแสดงใครให้ว่าใครมีอำนาจกันแน่!”ทันทีที่เขาพูดจบ บอดี้การ์ดหลายคนรีบเข้ามาภายในห้องส่วนตัวเพื่อขวางทางออกของลินด์ซีย์ลินด์ซีย์ จูลตื่นตระหนกแต่เธอจะต้องกักเก็บความสงบของเธอไว้ในขณะที่เธอพูดขึ้นผ่านฟันที่กัดกรอดของเธอ “คุณลี คุณพยายามจะทำอะไร?”“ฮ่าฮ่า! ใบหน้าสวย ๆ ของเธอ ถ้าฉันไม่ได้ใช้เวลาสนุกด้วย มันคงเสียเปล่ามากเกินไปไม่ใช่เหรอ? ฮ่าฮ่า…”เสียงหัวเราะของคุณลีทำให้เธอรู้สึกเหมือนจะลำลัก“คุณ…คุณกล้าดียังไง!”เธอรู้สึกกลัวจนเข้ากระดูก ถ้าเธอตกไปอยู่ในน้ำมือของคนอย่างนี้ เธอขอตายดีกว่า“เดี๋ยวเธอก็รู้ว่าฉันจะกล้าหรือเปล่า!”“มือน้อย ๆ ที่ขาวเนียนนี้…แหม่ แหม่…คุณจูล แค่ได้มองฉันก็รู้สึกดีแล้ว!”ในขณะที่เขาพูดอย่างนี้เขากำลังจ้องลินด์ซีย์อย่างจดจ่อ“ไอ้คนโรคจิต! ถ้าแกกล้ามาแตะต้องฉัน แกต้องเสียใจแน่!”“ฮ่าฮ่า! ฉันชอบการท้าทายอยู่
ลินด์ซีย์ จูลรู้สึกเป็นห่วงเซน กุกเกนไฮม์ พวกเขามีจำนวนมาก แล้วเขาจะรับมือได้เหรอ?แต่ภายในพริบตา ความกังวลของลินด์ซีย์ก็ได้รับคำตอบบอดี้การ์ดเหล่านั้นล้มลงนอนโดยไม่เคลื่อนไหวอยู่บนพื้นและเซนก็กำลังยืนอยู่อย่างมั่นคงพร้อมกับใบหน้าเหยียดหยาม คนพวกนี้ไม่คู่ควรกับเขา!ลินด์ซีย์มึนงง และตอนนี้คุณลีที่ตกตะลึงกับภาพตรงหน้าก็ตะลึงมากกว่าเดิมเขาเลือกบอดี้การ์ดเหล่านั้นมาอย่างดี แล้วทำไมพวกเขาถึงได้ถูกจัดการง่าย ๆ อย่างนี้เพียงแค่การเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวของชายคนนี้ล่ะ? จบลงง่ายขนาดนี้เชียวหรือ?“แก…ฝากไว้ก่อนเถอะ!”เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ดูไม่ดี คุณลีจึงอยากจะหนี แต่เซนจะปล่อยให้เขามีโอกาสทำอย่างนั้นเหรอ?“”แกกล้ามาแตะต้องผู้หญิงของฉันและคิดจะหนีไปง่าย ๆ เหรอ? หืม?”เซนหันหลังไปขวางทางออก น้ำเสียงเรียบง่ายของเขาทำให้คนอื่น ๆ ตัวสั่นตอนนี้คุณลีรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองแล้ว ถ้าเขารู้ว่าคนที่เขายั่วยุเป็นปีศาจ ต่อให้เขากล้าหาญกว่านี้ เขาก็คงไม่แตะต้องลินด์ซีย์ จูลแน่“คืออย่างนี้นะคุณผู้ชาย ฉัน…ฉันแค่ล้อเล่น ถ้าคุณชอบเธอ ฉันให้คุณก็ได้…”“อ๊า! อ๊า! ฉันผิดไปแล้ว! ไว้ชีวิตฉันด้
มันเป็นคืนที่บ้ามากและลินด์ซีย์ จูลก็ไม่รู้ตัวว่าเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนขณะที่เธอลืมตาที่พร่ามัวขึ้นมา เธอก็ได้ยินเสียงที่เย็นชาที่ดังมาจากด้านบนหัวของเธอ “ตื่นแล้วเหรอ?”เซน กุกเกนไฮม์เปลือยอยู่ขณะที่กำลังจ้องมองเธอลินด์ซีย์ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกไปแล้วถามด้วยเสียงที่เบาว่า “ทำไม?”“เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ตราบใดที่ฉันยังไม่ได้หย่ากับเธอ เธอไม่มีสิทธิ์จะไปหาผู้ชายคนอื่น!”“เฮอะ! ฉันลืมไปแล้วล่ะ ว่าฉันยังมีสามีอยู่!”หลังจากที่ลินด์ซีย์พูดออกไป เธอก็ไม่อยากจะอยู่ทะเลาะต่อ เธอนำผ้าปูที่นอนมาคลุมตัวและสวมชุดคลุมจากนั้นก็เดินออกมาจากห้องนอนดวงตาของเซนมองดูร่างที่เดินออกไปของลินด์ซีย์อย่างใจจดใจจ่อลินด์ซีย์ดีใจที่คุณปู่ไปออกทริปเมื่อสองวันที่แล้ว ไม่อย่างนั้นเธอกลัวว่าคุณปู่จะได้มาเห็นเธอในสภาพที่ยุ่งเหยิงแบบนี้หลังจากที่เธอคิดถึงแต่เรื่องเมื่อคืน ลินด์ซีย์ก็รู้สึกหิวขึ้นมานิดหน่อย เมื่อเธอลงไปข้างล่าง เธอได้เห็นผู้หญิงที่หน้าตาสวยสดงดงามกำลังนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกลินด์ซีย์ใส่ชุดคลุมบาง ๆ เจนนี่ เลนิคไม่ใช่คนโง่เพราะอย่างนั้นเธอก็รู้ได้โดยทันทีว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้น!
“ตอนนี้คนรักของคุณกลับมาแล้วสินะ ถ้างั้นฉันก็ควรจะยินดีด้วย”“มันไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิดนะ! ฉันขอโทษ ฉันจะไม่มารบกวนพวกคุณอีกถ้ามันทำให้พวกคุณรำคาญ!”หลังจากที่เจนนี่ เลนิคพูดแบบนั้นออกมา เธอก็ได้วิ่งออกไปทันที สีหน้าของเธอช่างดูน่าสงสารจริง ๆ“ลินด์ซีย์ จูล!”“คุณไม่ควรจะมาอยู่กับฉันนะ ทำไมคุณไม่ตามไปดูแลคนรักของคุณล่ะ?”ลินด์ซีย์เพิกเฉยต่อเซนที่กำลังจ้องมองเธอด้วยความโกรธแน่นอนว่าในวินาทีต่อจากนั้นฝีเท้าที่ได้อยู่ข้างหลังเธอในตอนแรกก็ได้ก้าวห่างออกไป เซน กุกเกนไฮม์ก็ยังคงเลือกที่จะไปดูแลเจนนี่ เลนิคความผิดหวังในใจเธอควรจะพออยู่แค่นี้ เธอควรจะชินกับมันได้แล้ว!หลังจากที่เธอหาอะไรกินเสร็จ เธอก็ได้พักผ่อน จากนั้นก็ไปอาบน้ำและกลับมานอนต่อเธอได้นอนหลับอย่างสบายใจเมื่อไม่มีเซนอยู่จนกระทั่งโทรศัพท์ดังขึ้น เธอจึงตื่นมารับสาย“ลินด์ซีย์ ไอ้เด็กบ้านั่นได้ปฏิบัติกับเธอดีไหมในสองวันที่ผ่านมา? ถ้าเขารังแกหลาน รอให้ปู่กลับไปก่อน ปู่จะกลับไปช่วยเธอเอง”“ขอบคุณมากค่ะคุณปู่ หนูสบายดีค่ะ คุณปู่มีความสุขนะคะ!”ขณะที่ลินด์ซีย์วางสายจากโทรศัพท์ เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไหลผ่านหัวใจเธอ อย่
“ถ้าพวกเธอชอบ ก็แค่เอาลูกค้าคนนี้มาเป็นของตัวเองสิ อย่าโกรธไปหน่อยเลย!”ก่อนหน้านี้ ลินด์ซีย์ จูลไม่ค่อยได้พูดอะไรกับพวกเขามากเท่าไหร่ เพราะยังไงพวกเขาก็เอาไปพูดต่ออยู่ดี ถ้าเธอสนใจเกี่ยวกับสิ่งที่คนอื่นพูดถึงเธอ ตอนนี้เธอคงเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้วยิ่งเธออดทนกับมันมากเท่าไหร่พวกเขาก็จะคิดว่าเธอยอมรับมันมากเท่านั้น และเธอทนไม่ได้อีกต่อไปแล้วดังนั้นไม่มีเหตุผลให้ต้องทนต่อคำนินทาของพวกเขาอีกต่อไป“ฮึ่ม! ฉันไม่รู้ว่าเธอภูมิใจอะไรนักหนา หลังจากที่เธอได้คุณลีมาเป็นลูกค้าแล้ว วันถัดมาเธอก็มาพร้อมกับรอยช้ำบนคอ! พวกเราเห็นมันอย่างชัดเจน!”ลินด์ซีย์ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดนั้นและปฏิเสธไปว่า “ดูเหมือนเธอจะรู้นะว่าคุณลีเขาเป็นคนยังไง ทำไม เธอเคยลองแล้วเหรอ? เพียงเพราะเธอไม่มีอะไรทำก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นเขาจะว่างเหมือนเธอนะ! ถ้าเธอเสร็จแล้วก็ออกไปซะ”“ฉันจะรอดูว่าเธอจะภูมิใจกับมันได้อีกนานแค่ไหนกัน!”“เธอจะไม่มีวันได้เห็นวันที่ฉันผิดหวังหรอก! อีกอย่างหนึ่งนะ เรื่องของฉันมันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ!”ลินด์ซีย์ไม่สนใจเกี่ยวกับภาพลักษณ์กุลสตรีอีกต่อไป เธอกลอกตาพร้อมกับพูดมันออกไปเธอไม่ได้อยู่ในอ