Share
บทที่ 789 การสร้างความสุขเพื่อไพร่ฟ้า ข้ายินดีที่จะทำ
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 790 ลูกของพี่สาวคนโต
“พ่ะย่ะค่ะ”ท่านอ๋องโมริตะหมอบกราบลงบนพื้นทันที ร่างกายที่อวบอ้วนราวกับลูกบอลหนังขนาดใหญ่ น่าขันเป็นอย่างมากจักรพรรดิลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าอึมครึม และพูดเสียงเยือกเย็นว่า “นี่เป็นโอกาสครั้งสุดท้าย หากพวกเรายังทำได้ไม่ดี ข้าจะสังหารชาวตงหลิวกลุ่มแรกก่อน เพื่อลดแรงกดดันด้านอาหารที่น้อยลง ข้าจะเริ่มจากขุนนางอย่างพวกเจ้าก่อน และปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน!”เมื่อพูดจบ จักรพรรดิก็เดินเข้าไปในห้องโมริตะและคนอื่นๆ ต่างมองหน้าซึ่งกันและกัน ทำได้เพียงเดินออกไปจากวังหลวงเมื่อมาถึงด้านนอก ทั้งสามก็พูดเรื่องน่าเบื่อหน่าย“ไม่ใช่ว่าใช้ทางอ้อมไม่ได้ แต่การเดินทางทางทะเลในระยะไกล จำเป็นต้องใช้กำลังทหารจำนวนมากอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”“แต่ยังดีกว่าการที่พวกเราถูกเชือด”ท่านอ๋องโมริตะลูบเคราบางของเขา และพูดเสียงโหดเหี้ยมว่า “ครั้งนี้ไมจำเป็นต้องใช้กองทหารขนาดใหญ่ ตามหาทหารที่เชี่ยวชาญทางน้ำ และคัดเลือกชาวตงหลิวที่มีรูปร่างคล้ายชาวดินแดนจงหยวนเพื่อลักลอบเข้าไป เป้าหมายของพวกเราคือพิณการเวก ตราบใดที่สามารถทำลายพิณนี้ได้ สงครามครั้งนี้ก็มีความเป็นไปได้อย่างมากที่จะได้รับชัยชนะ”ขณะนั
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 791 ภาวะแท้ง
ในขณะที่เฟิงเอ้อร์เหนียงจากไป อินสิงอวิ๋นก็พาหัวหน้าหมอหลวงเหลียงเร่งรุดกลับมายังจวนแม่ทัพสิบห้านาทีก่อนหน้า จู่ๆ เป่าเล่อเอ่อร์ก็ปวดท้องอย่างรุนแรง อินปู้อวี่ไปตามหมอถึงสองคน และทั้งสองก็บอกว่ามีภาวะแท้งคุกคาม ทำให้ซูหมิงหลานลนลานจนมือไม้พันกันไปหมดนี่เป็นหลานคนแรกของตระกูลอิน ไม่ว่าอย่างไรก็ห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด จึงให้อินสิงอวิ๋นไปหาหมอหลวงเหลียงโดยรวดเร็วเมื่อเห็นใบหน้าของเป่าเล่อเอ่อร์ที่ซีดลงด้วยความเจ็บปวด อินสิงอวิ๋นก็เร่งร้อนขี่ม้าเข้าไปในวังหลวงทันทีหลังจากที่เย่จั้นทราบเรื่อง ก็ให้หมอหลวงเหลียงออกจากวังไปตรวจรักษาทันที ทั้งสองจึงเร่งรุดจนมาถึงตระกูลอิน ในขณะที่เป่าเล่อเอ่อร์ก็เกือบจะเป็นลมหมดสติหมอหลวงเหลียงรีบหยิบกล่องยาออกมา แล้วตรวจชีพจรมีภาวะแท้งคุกคามจริงๆ แต่กลับดูไม่เหมือนภาวะแท้งธรรมดาชีพจรของเป่าเล่อเอ่อร์ไม่ลอย อีกทั้งเลือดและลมปราณยังไม่ทรุดโทรม ร่างกายแข็งแรงมาก ภายใต้ถานการณ์เช่นนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะมีอาการแท้ง นี่เป็นเพราะสาเหตุใดกันแน่“หมอหลวงเหลียง เป่าเล่อเอ่อร์เป็นอย่างไรบ้าง”อินสิงอวิ๋นถามอย่างเร่งร้อนก่อนหน้านี้ยังปกติดี ไม่มีสัญญาณใดๆ มา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 792 ถูกกู่
อินสิงอวิ๋นควบม้าเร็วเข้าวังหลวงอีกครั้งหมอหลวงเหลียงกำลังเดินเตร่อยู่ในสำนักหมอหลวงเขาชอบที่จะศึกษาค้นคว้าทักษะทางการแพทย์มากที่สุดในชีวิต เมื่อใดก็ตามที่เขาเผชิญกับโรคที่ยากและซับซ้อน ก็ต้องการที่จะศึกษาให้เข้าใจอย่างถ่องแท้และความเจ็บป่วยขององค์หญิงน้อยเจียงวูคนนี้พบได้ยากมากหลังจากคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับชีพจรในขณะนั้น พบว่าค่อนข้างคล้ายกับชีพจรของฮ่องเต้เมื่อเดือนที่แล้วราวกับว่ามีบางอย่างซ่อนอยู่ในร่างกาย ที่กำลังผลักทารกในครรภ์ขององค์หญิงน้อยเมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หมอหลวงเหลียงก็รีบพลิกตำราโบราณทันทีจำได้ว่าอาจารย์เคยกล่าวไว้ว่า มีชีพจรกู่ชนิดหนึ่งที่เป็นแบบนี้ หรือว่าทั้งฝ่าบาทและองค์หญิงน้อยมีหนอนกู่อยู่ในร่างกาย?หมอหลวงเหลียงรีบปีนขึ้นไปบนชั้นหนังสือ แล้วหยิบม้วนตำราที่อาจารย์ทิ้งไว้ออกมาเปิดดู เมื่อเห็นแวบแรก พบว่าดูคล้ายกันมากจริงๆโดยไม่ต้องให้เสียเหงื่อ เขารีบถือกล่องยาแล้ววิ่งไปที่ห้องหนังสือในเวลาเดียวกัน อินสิงอวิ๋นก็มาที่ห้องหนังสือด้วย เขามาที่นี่เพื่อขอน้ำพุวิญญาณ เพื่อรักษาชีวิตของเป่าเล่อเอ่อร์น้องหญิงใหญ่และฮ่องเต้น้อยพำนักอยู่ในตำหนัก ไม่แน่ว่าอา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 793 เกิดความคิดในฉับพลัน
ณ เป่ยไห่หลังจากการทำงานหนักหลายวันหลายคืน ท้องเรือก็ถูกเชื่อมเรียบร้อยช่างฝีมือเหล่านี้ล้วนเป็นแม่ทัพชำนาญการในด้านหนึ่ง แถมยังมีความสามารถ เมื่อรู้ว่าจุดประสงค์ของการสร้างเรือคือเพื่อทำลายแหล่งซ่องสุมของชาวตงหลิว พวกเขาก็ทำงานอย่างกระตือรือร้นยิ่งขึ้นหลังจากได้สัมผัสกับงานเชื่อมไฟฟ้าและอุปกรณ์ที่ทันสมัยมากมาย พวกเขายิ่งศรัทธาพวกของอินชิงเสวียนประหนึ่งเทพเจ้าก็ไม่ปานตอนที่เพิ่งมาถึงที่นี่ ทุกคนคิดว่าเป็นไปไม่ได้ พวกเขาต่างก็เกิดและเติบโตอยู่ที่ชายฝั่งทะเล ไม่มีผู้ใดไม่รู้ว่าทะเลนั้นน่ากลัว เรือเล็กๆ ทั่วไปนั้น เจอคลื่นลมแค่ลูกเดียวก็พลิกคว่ำแล้ว การออกทะเลไปหาพวกตงหลิวไม่รู้ว่าต้องผ่านคลื่นลมกระแสน้ำอีกมากเท่าใด เช่นนี้จะไปไหวหรือตอนนี้เมื่อมองดูเรือขนาดยักษ์ที่มีขนาดเท่าลานบ้านทั่วไปที่มีบ้านสิบหลัง ในที่สุดทุกคนก็เชื่อแล้วช่วงกลางวันต่งจื่ออวี๋ได้นำศิษย์หลายคนจากสำนักมาช่วย เด็กทึ่มคนนี้ดูเหมือนจะมีเรี่ยวแรงเหลือเฟือ มีความสามารถมากทีเดียวอินชิงเสวียนหาโอกาสถามถึงเรื่องของลิ่นเซียว คำตอบที่ได้รับก็คล้ายๆ กัน ดูเหมือนว่าต่งจื่ออวี๋จะไม่รู้อะไรเลยจริงๆ อินชิงเสวียนจึงต้อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 794 ฝนน้ำพุวิญญาณ
เมื่อกลับไปที่หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ อินชิงเสวียนก็ไปพบเจ้าสำนักเซี่ยวพูดอย่างนอบน้อม “ผู้เยาว์มีเรื่องจะปรึกษากับท่านตาเจ้าค่ะ”เจ้าสำนักเซี่ยวพูดด้วยรอยยิ้ม “ทุกคนต่างก็เป็นคนในครอบครัว มีอะไรจะพูด ก็พูดมาได้เลย”“เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้มีคนนึกถึงแต่เรื่องนี้ ผู้เยาว์ไม่กล้าที่จะเอาน้ำพุวิญญาณออกมามากเกินไป แต่การทำให้ฝนน้ำพุวิญญาณตก ก็สามารถทำได้เจ้าค่ะ วันนั้นท่านตาและท่านแม่อาบน้ำพุวิญญาณ จึงเร่งให้การบาดเจ็บกลับมาเป็นปกติเร็วขึ้น หากลูกศิษย์ทุกคนโดนน้ำฝน ก็อาจได้รับผลเช่นเดียวกัน”หลังจากได้ยินคำพูดของอินชิงเสวียนแล้ว เจ้าสำนักเซี่ยวก็นั่งตัวตรงทันที“สามารถใช้น้ำพุวิญญาณทำให้เกิดฝนได้จริงหรือ?”นี่ของวิเศษอะไรกัน ถึงได้ขัดกฎธรรมชาติเช่นนี้!อินชิงเสวียนพยักหน้า“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาเจ้าค่ะ แต่เราต้องแน่ใจว่าศิษย์ทุกคนต้องโดนฝน เกรงว่าจะทำได้ยาก”นอกจากเหล่าศิษย์ลาดตระเวนแล้ว ก็ไม่มีใครที่จะวิ่งไปตากฝนเจ้าสำนักเซี่ยวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องยาก สามารถอ้างเรื่องมาสักอย่าง เรียกศิษย์ทั้งหมดไปหารือกลางเมือง พวกเขาไม่กล้าหลบไปไหนอยู่แล้ว”อิน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 795 ฝนน้ำพุวิญญาณที่ขัดกฎธรรมชาติ
ณ เป่ยไห่ ฝนตกวันฟ้าแจ้งเม็ดฝนค่อยๆ โปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า ไม่เร็วหรือช้า นำมาซึ่งความเย็นสดชื่นฝนเริ่มตกเล็กน้อยในหมู่บ้านและเมืองใกล้เคียง ชาวบ้านบางคนอยากรู้อยากเห็น จึงมายืนดูบนถนน ถึงอย่างไรเรื่องฝนตกวันฟ้าแจ้งก็ไม่ได้มีให้เห็นบ่อยนักบางคนรู้สึกได้ถึงความแตกต่างทันที คนที่เป็นโรคเกี่ยวกับไขข้อรู้สึกได้ถึงอากาศเย็นที่ไหลผ่านข้อต่อของตนเอง หลังจากโดนฝน อาการก็ดีขึ้นมากจริงๆคนที่เป็นไข้ตัวร้อนเมื่อโดนฝน แทนที่จะอาการแย่ลง กลับรู้สึกว่าจมูกโล่ง คนทั้งคนรู้สึกสบายขึ้นมากทุกคนต่างจุ๊ปากอย่างประหลาดใจ ต่างเข็นผู้ป่วยในบ้านออกไปตากฝน แม้ว่าจะไม่สามารถรักษาโรคให้หายขาดได้ แต่ก็สามารถบรรเทาอาการได้ชาวบ้านต่างงุนงงกับปรากฏการณ์ประหลาดนี้ บางคนถึงกับคุกเข่าลงกับพื้น กล่าวขอบคุณฟ้าดิน นี่คงเป็นฝนที่สวรรค์ประทานให้ เป็นสวรรค์ที่เมตตาช่วยชีวิตคนเหล่าศิษย์ในเมืองก็ตกตะลึงเช่นกันฝนในเป่ยไห่ตกหนักกว่าในหมู่บ้านรอบๆ มาก เดิมทีทุกคนบ่นเรื่องการชี้แนะท่ามกลางสายฝนจากนั้นก็รู้สึกว่าฝนตกครั้งนี้ดูเหมือนจะแตกต่างไปจากปกติมาก เมื่อตกลงบนร่างกายดูเหมือนว่าจะซึมเข้าผิวหนังโดยตรง หลอมรวมเข้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 796 หนอนหนังสือ
ยิ่งเก่อหงยวนคิดมากเท่าใดก็ยิ่งไม่พอใจ พูดกับศิษย์ในสำนัก “พวกเจ้าน่ะ ใครจะไปดื่มกับข้าบ้าง”ในสำนักเทียนหยวนนั้น เก่อหงยวนเป็นคนที่ได้รับการพะเน้าพะนอเอาใจในกลุ่มมาโดยตลอด แค่เรียกหนึ่งคำก็มีเสียงตอบรับมานับร้อยเพียงครู่เดียวก็มีคนมามากกว่ายี่สิบคน เก่อหงยวนรีบทำมือบอกให้หยุด นางไม่มีเงินมากพอที่จะจ่ายค่าสุรามากขนาดนั้น“เจ้า เจ้า แค่เจ้าสองคน ส่วนคนที่เหลือมีงานอะไรก็ไปทำ”หลังจากที่เก่อหงยวนชี้เรียกเสร็จ มือเล็กๆ ก็เอามือไพล่หลัง เดินหน้าเชิดไปที่เหลาสุราที่ชื่อว่าทะเลครามฟ้าใสในเวลานี้ มีคนจำนวนมากมารวมตัวกันที่เหลาสุรา ทุกคนต่างพูดถึงฝนประหลาดนี้ ใครก็ตามที่ได้เปียกฝน จะได้รับผลในทางที่ดีไม่มากก็น้อยเมื่อเก่อหงยวนขึ้นไปชั้นบน ใบหน้าของนางก็บิดเบี้ยวทันทีทุกโต๊ะเต็มไปหมด เท่าที่ตาเห็นดูไม่มีที่ว่างเลยศิษย์ที่อยู่ข้างๆ ชี้ไปที่มุมด้านขวาทันที“คุณหนูใหญ่ ตรงนั้นมีโต๊ะ อยู่กันแค่สองคน พวกเราไปขอแบ่งโต๊ะได้”ครั้นมองตามนิ้วของลูกศิษย์ เก่อหงยวนก็เห็นคุณชายน้อยสวมเสื้อคลุมตัวยามสีฟ้าเข้มทันที ผู้ที่นั่งถัดจากเขาก็เป็นเด็กรับใช้ที่ดูเฉลียวฉลาดทั้งสองกินข้าวไปพลาง มองออก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 797 ความรู้สึกสนิทใจ
เก่อหงยวนปรายตามอง อดไม่ได้ที่จะแอบถ่มน้ำลายออกมาไอ้หนอนหนังสือบ้านี้ ตัวเองพาเขามาที่นี่เพื่ออวด แต่เขากลับมองอย่างตะลึงเสียก่อน น่าขายหน้าจริงๆ“นี่ เจ้ามองอะไร คนเขามีสามีแล้ว”เก่อหงยวนใช้ข้อศอกกระทุ้งเขาแรงๆ อย่างไม่สบอารมณ์เฮ่อฉางเฟิงไอแห้งๆ รีบเบือนหน้าไปทางอื่นพูดจาด้วยภาษากวี “แม่นางอินเป็นเหมือนบุปผากลางธารา ดวงจันทราบนท้องฟ้า ช่างเหมือนกับนางฟ้า เป็นข้าน้อยที่ล่วงเกินแล้ว”อินชิงเสวียนหัวเราะเบาๆ คิดในใจว่า หรือว่าคนผู้นี้จะเป็นจอมยุทธ์เจ้าสำอาง ทำไมถึงดูเหมือนเป็นหนอนหนังสือเช่นนี้รอยยิ้มนี้เปรียบเสมือนดอกไม้บานสะพรั่ง ณ ขณะนั้นโลกดูเหมือนจะสูญสิ้นสีสันไป ดูสง่างาม บริสุทธิ์ มีเสน่ห์แต่ไม่ชั่วร้ายหัวใจของเฮ่ออวิ๋นเฟิงไม่เพียงรู้สึกปั่นป่วนเล็กน้อยเท่านั้น แต่ยังรู้สึกถึงความสนิทใจที่อธิบายไม่ได้และต้องการใกล้ชิดกับนางมากขึ้น“คุณชายเฮ่อยกย่องเกินไปแล้ว อวี้จิ่น ไปชงชามาหน่อย แม่นางหงยวน คุณชายเฮ่อเชิญ”อินชิงเสวียนเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างเล็กน้อย แล้วผายเชิญทั้งสองขึ้นไปที่ศาลาจู่ๆ เก่อหงยวนก็หมดความสนใจในการเปรียบเทียบ ประกบมือคำนับแล้วพูดว่า “ข้าออกมาข้างนอ
Latest chapter
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 923 เพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 922 หนังสือสวรรค์ไร้อักษร
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 921 ความเศร้าที่พรากจากเป็นเฉกเช่นวัชพืชยามวสันต์ ยิ่งไปไกลยิ่งงอกงาม
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 920 กล้าแข่งขันกับบุรุษหรือไม่
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 919 การจากลาครานี้ไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกเมื่อใด
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 918 การตักเตือนจากเจ้าสำนักเซี่ยว
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 917 ข้าจะเป็นราชายึดครองเกาะ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 916 เขาสูงทางไกลโปรดถนอมตัวด้วย
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 915 ใกล้ถึงคราวอำลา
