บทที่ 856 เจ้ามีพี่ชายจริงๆ

อินชิงเสวียนได้ยินเย่จิ่งอวี้บอกว่า ตอนที่อยู่ในเมืองเติงหลงน่าจะเป็นพวกเขาสองคนที่ช่วยอินสิงอวิ๋นไว้ จึงประกบมือคารวะพวกเขาทันที

“แม่นางเก่อ จื่ออวี๋”

ต่งจื่ออวี๋คารวะตอบอย่างยินดี ถามว่า “แม่นางอินไปชายทะเลหรือ”

อินชิงเสวียนตอบว่าใช่ และถามว่า “สองวันที่แล้วพวกเจ้าไปที่เมืองเติงหลงมาหรือไม่”

ต่งจื่ออวี๋พยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ ยังได้พบกับผีแคระตงหลิวด้วย”

“แล้วเจ้าช่วยคนขับรถม้าหรือเปล่า”

“เจ้ารู้ได้อย่างไร หรือว่าเจ้ารู้จักคนผู้นั้น?”

เก่อหงยวนมองไปที่อินชิงเสวียน พลางบีบผมเปียตัวเองอย่างไม่พอใจ

ทำไมชายหนุ่มรูปงามทุกคนในโลกถึงรู้จักอินชิงเสวียน?

อินชิงเสวียนยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณเจ้าสองคนที่ช่วยเหลือ คนที่ขับรถม้าคือพี่ชายของข้าเอา”

“ฮะ เขาเป็นพี่ใหญ่ของเจ้าหรือ แซ่อินด้วย?”

เก่อหงยวนประหลาดใจ แล้วถามอีกว่า “แล้วพี่ใหญ่ของเจ้าแต่งงานแล้วหรือยัง”

อินชิงเสวียนยิ้มละไม “แต่งงานกันแล้ว คนในรถม้า คือพี่สะใภ้ของข้า!”

ทันใดนั้นเก่อหงยวนก็หรี่ตาลง บุรุษรูปงามในฝันก็พังทลายอีกครั้ง

ต่งจื่ออวี๋กลับไม่ได้สนใจอารมณ์ของนาง ถามอย่างระมัดระวัง “ได้ยินมาว่าพิณการเวกถูกทำลายแล้ว นี่เป็น