Share
บทที่ 886 ไม่สามารถเข้าสู่มิติได้
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 887 มีความสามารถพอตัวเลยนี่
โมริตะคาวาสึบาเมะยืนอยู่หน้าปลาหยินหยางสีขาวที่บริเวณหัวใจค่ายกล มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นข้างในได้ชัดเจน เมื่อเห็นอินชิงเสวียนหยิบพิณการเวกออกมา ทันใดนั้นก็มีรอยยิ้มเยาะปรากฏขึ้นที่มุมปากคราวนี้ ดูสิว่านางจะซ่อนตัวอย่างไร“ป้องกันหัวใจค่ายกลไว้ อย่าขยับ”เขาเหาะลงจากคอของคนตงหลิว ตรงไปหาอินชิงเสวียนเป่ยไห่ เขาจะต้องได้ครอบครองแน่นอนตอนนี้เขาสามารถควบคุมร่างกายนี้ได้อย่างสมบูรณ์ ถ้าไม่เช่นนั้น เขาคงไม่สามารถตั้งค่ายกลจักรวาลแปดทิศได้ตอนนี้ฟ้าลิขิต ดินอำนวย คนสามัคคีล้วนอยู่ที่นี่แล้ว ไอ้พวกยโสโอหังในจงหยวน จะงัดอะไรออกมาต่อสู้กับเขาได้เล่าเมื่อใดที่พิณการเวกถูกทำลาย ก็ไม่มีอะไรสามารถหยุดยั้งพวกเขาได้อีกแล้วโมริตะคาวาสึบาเมะร่างสมบูรณ์ เคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับดาวตกสายฟ้าแลบ เพียงพริบตาก็มาถึงตัวอินชิงเสวียนอินชิงเสวียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สัมผัสได้ว่าการขับเคลื่อนของชี่มีบางอย่างผิดปกติ จึงรีบปรับเปลี่ยนเสียงพิณทันทีปราณกระบี่หลายเล่มพุ่งออกมาจากสายพิณ มุ่งตรงไปยังทิศทางที่โมริตะคาวาสึบาเมะยืนอยู่อย่างแม่นยำโมริตะคาวาสึบาเมะยิ้มอย่างเหยียดหยาม“วันนี้ ข้าจะทำลายทั้งเจ้าและพ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 888 ใครกันแน่ที่เป็นบรรพบุรุษ
ในเวลานี้ การเข่นฆ่าสังหารในค่ายกลยังคงดำเนินต่อไปศัตรูอยู่ในที่ลับเราอยู่ในที่แจ้ง เหล่าศิษย์ถูกควบคุมทุกฝีก้าว คนตงหลิวเชี่ยวชาญในการลอบโจมตี เสียงร้องอันน่าเวทนาจึงดังระงมเจ้าสำนักดาบเดือดและยอดฝีมืออีกสองคนจากสำนักกระบี่สังหารถูกสังหารด้วยดาบ คนอื่นก็พอจะรู้แล้วเก่อหงยวนหมดสตินอนแน่นิ่งไปนานแล้ว พื้นดินตรงหน้ากลายเป็นสีแดงเข้ม ไม่รู้ว่านางยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้วผู้อาวุโสสวีเรียกชื่อนาง พลางต่อต้านอย่างสุดกำลัง ร่างกายก็เหนื่อยล้า เต็มไปด้วยบาดแผลและเลือดตอนนี้เสียใจไปก็ไม่มีประโยชน์ ได้แต่หวังว่าตาเฒ่าเซี่ยวจะสามารถหาวิธีทำลายค่ายกลบ้าๆ นี้ได้ครึ่งชั่วยามผ่านไปในชั่วพริบตา เจ้าสำนักเซี่ยวยังคงอับจนหนทางเฮ่ออวิ๋นทงนำค่ายกลสามประสานฟ้าดินบุกเข้าไปข้างหน้า แต่ก็ยังไม่สามารถเปิดช่องว่างได้ และในครึ่งชั่วยามนี้ ค่ายกลก็เปลี่ยนไปหลายครั้ง กลับทำให้คนในสำนักกระบี่สังหารสิ้นเปลืองพลังไปไม่น้อย และเกือบจะถูกดูดเข้าไปในค่ายกลหลายครั้ง“หยุดก่อนเถอะ”เจ้าสำนักเซี่ยวเดินมาจากอีกด้านหนึ่งด้วยใบหน้าที่มืดมน คิ้วขาวโพลนคู่นั้นแทบจะขมวดจนชนกันเฮ่ออวิ๋นทงให้ทุกคนล่าถอยก่อนชั่ว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 889 เจ้าจะต้านได้อีกนานแค่ไหน
ดวงตาทั้งคู่ของโมริตะคาวาสึบาเมะหรี่ลง นัยน์ตาเป็นประกายวาวกล้าอินชิงเสวียนรู้สึกวิงเวียนศีรษะทันที นางก็รีบใช้ทักษะห้าสิบห้าสิบวินาทีถัดมา จู่ๆ นางก็กลับไปสู่ยุคปัจจุบัน เห็นย่าสวมเสื้อผ้าขาดวิ่น เธอเดินเซไปบนถนน ในมือนั้นลากถุงขาดๆ สกปรกที่เต็มไปด้วยขวดน้ำแร่ มีชายหนุ่มหลายคนไล่ตามนางอยู่ข้างหลังนาง“คุณย่าคะ!”อินชิงเสวียนกรีดร้องชายหนุ่มคนหนึ่งจิกผมขาวโพลนของคุณย่า แล้วระดมหมัดเตะต่อยเธอ“ยายแก่ตายยาก ใครใช้ให้แกเอาขวดของเราไป”“คนที่ไม่มีใครเลี้ยงดูไม่มีใครต้องการ ทำลายภาพลักษณ์บ้านเมืองจริงๆ”“จัดการเธอซะ”หลายคนต่อยและเตะย่าของอินชิงเสวียน อินชิงเสวียนวิ่งไปด้วยกรีดร้องไปด้วย“ไสหัวไปซะ ออกไปเดี๋ยวนี้ อย่าแตะต้องคุณย่าของฉันนะ”พวกอันธพาลคว้าคอของอินชิงเสวียน แล้วเตะเธอไปไกลเมื่อเห็นว่าย่าถูกทุบตีจนเลือดอาบ อินชิงเสวียนพยายามลุกขึ้นทันที วิ่งไปสองก้าว และทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติตัวเองมีกำลังภายใน ทั้งยังมีพลังและความเร็วของมิติ จะถูกคนธรรมดาสองคนเอาชนะได้อย่างไรความคิดนี้ดูเหมือนจะเปิดแสงสว่างในใจของนาง จู่ๆ อินชิงเสวียนก็จำได้ว่านางติดอยู่ในค่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 890 มีเจตนาแน่วแน่ว่าต้องตาย
“การฆ่าเจ้าไม่ใช่ปัญหายุ่งยากสักนิด”อินชิงเสวียนเปิดใช้ทักษะห้าสิบห้าสิบอีกครั้ง ดวงตาเรืองแสงประหลาดโมริตะคาวาสึบาเมะหลับตาลงทันที“ท่านี้ของเขาใช้ไม่ได้ผลกับข้าหรอก ถ้าฉลาด จงนำพิณมาซะ”เมื่อเห็นโมริตะคาวาสึบาเมะไม่ได้มองมาที่นาง อินชิงเสวียนก็อดดีใจเสียมิได้ สามารถใช้โอกาสนี้ฆ่าเขาก่อนทันใดนั้นเสียงพิณก็เปลี่ยนไป คลื่นเสียงขนาดใหญ่ที่ถูกแปลงเป็นเสียงสังหารได้ลอยออกมาจากพิณ กระแทกหน้าอกของโมริตะคาวาสึบาเมะโดยตรงโมริตะคาวาสึบาเมะกระดิกหู แล้วร่างก็ลอยขึ้นไปในอากาศ แต่ยังคงถูกคลื่นเสียงกระทบ รู้สึกว่ากระแสเลือดลมปราณในใจพลุ่งพล่าน และกระอักเลือดออกมาในเวลาเดียวกัน อินชิงเสวียนก็ถูกกระบี่อีกเล่มแทงที่เอวจากข้างหลังรสชาติของความเจ็บปวดยั่วโทสะของอินชิงเสวียนทันที นางกัดฟันผรุสวาท “เจ้าพวกสารเลวชาติหมา กล้าคิดบุกโจมตีเป่ยไห่ ฝันไปเถอะ วันนี้ต่อให้ข้าต้องตายก็จะส่งเจ้าไปปรโลก”หากเด็กนี่สร้างค่ายกลนี้ขึ้นมาจริงๆ ขอเพียงฆ่าเขา ค่ายกลต้องถูกทำลายแน่นอน ถึงตัวเองจะตายก็ตายไม่เสียเปล่านางไม่กังวลสิ่งอื่นใด บรรเลงเสียงสังหารทันทีเมื่อเผชิญหน้ากับทักษะห้าสิบห้าสิบ โมริตะคาวาสึ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 891 ผู้ทำลายค่ายกล
“เป็นจริงดังนั้น”เย่จิ่งหลานน้ำเสียงอ่อนเยาว์ จึงฟังอารมณ์ในน้ำเสียงไม่ออก แต่หัวใจกลับเต้นแรงไม่หยุด กลัวว่าจะได้ยินข่าวไม่ดีเกี่ยวกับอินชิงเสวียนในใจก็ปลอบตัวเองอยู่ตลอดเวลา นางมีมิติ นางจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน ไม่แน่ว่านางอาจจะเข้าไปหลบในมิติก็ได้เจ้าสำนักเซี่ยวพยักหน้าและพูดเสียงเข้มว่า “สิ่งที่ผู้เยาว์ทั้งพูดก็มีเหตุผล เทียบกับการนั่งรอความตายอยู่เช่นนี้ ออกสู้ดูสักตั้งคงดีกว่า”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็เข้าไปในเข้าค่ายกลเลย จำไว้ว่า ห้ามกระทำการใดๆ โดยบุ่มบ่าม ค่ายกลแปดทิศส่งผลกระทบต่อเนื่องกันเป็นทอดๆ การเปลี่ยนแปลงไม่อาจคาดเดาได้ หากพลาดเพียงก้าวเดียว ก็จะพลาดไปทั้งหมด”เฮ่ออวิ๋นทงไม่เข้าใจค่ายกลแปดทิศอย่างแท้จริง นี่เป็นเพียงทางออกเดียวเท่านั้นทันทีที่พูดจบ จู่ๆ ตำแหน่งบึงที่อยู่ด้านหน้าก็มีช่องว่างเปิดออก“เหล่าเซี่ยว เข้าค่ายกล”ทุกคนตะโกนพร้อมกันและบินเข้าไปในค่ายกลเมื่อเห็นผีแคระตงหลิวหน้าตาอัปลักษณ์เหล่านั้น ความโกรธของเย่จิ่งอวี้ก็พุ่งทะยานมากขึ้นอย่างอดไม่ได้ เขายกดาบขึ้นแล้วทิ้งมันลง หมอกเปื้อนเลือดก็ลอยหายไป บนพื้นมีผีไร้หัวเพิ่มขึ้นอีกมากมาย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 892 พบการฝังโลหิตอีกครั้ง
ร่างอันหล่อเหลานั้นรวดเร็วราวกับสายฟ้า เพียงพริบตาเดียวก็ตีแตกรูปแบบค่ายกลของตำแหน่งฟ้าดังคำกล่าวที่ว่าดึงจุดเดียวกันก็สั่นสะเทือนไปทั้งหมด การถูกตีพ่ายของตำแหน่งฟ้ามีผลกระทบไปยังตำแหน่งค่ายกลอื่นๆ การส่งผลกระทบกันเป็นทอดๆ ของค่ายกล ทำให้มันสูญหายไปในทันทีเจ้าสำนักเซี่ยวและคนอื่นๆ รู้สึกเห็นภาพตรงหน้าชัดเจนขึ้น ภาพมายาตรงหน้าก็หายไปด้วยเช่นกันระหว่างที่ตกตะลึง ชายชุดดำที่ปิดบังหน้าตาก็เดินเข้ามาใกล้“ตามข้ามา ข้าจะพาพวกท่านไปตามหาหัวใจค่ายกล”เสียงของผู้พูดเบามาก และเป็นการยากที่จะบอกอายุของเขาได้เวลาอันสั้น แต่มั่นใจว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายเจ้าสำนักเซี่ยวรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา ประสานมือคำนับแล้วพูดว่า “ขอบคุณท่านอัศวิน หากชนะสงครามในครั้งนี้ ข้าจะจัดงานเลี้ยงสุราที่หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ และดื่มกับท่านอัศวินให้สาแก่ใจเลย”“ไม่ต้องพูดจาเกรงใจหรอกขอรับ รีบทำลายค่ายกลเถอะ”ก้าวเดินของชายคนนั้นเป็นอิสระและสง่างาม และท่าทางของเขาแข็งแกร่งราวกับมังกรแหวกว่ายเจ้าสำนักเซี่ยวนำคนตามไป ตรงไปยังสองแห่งของหัวใจค่ายกลภาพมายาทางด้านของเย่จิ่งอวี้ก็หายไปเช่นกัน ยังนึกว่าวิธีการ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 893 บาดเจ็บทั้งสองฝ่าย
เพื่อไม่ให้เขาเห็นเลือดมากเกินไปจนไม่อาจควบคุมสติได้ ชายชุดดำจึงตะโกนขึ้นทันที“อยากตามหาอินชิงเสวียนก็ตามข้ามา”เมื่อได้ยินคำว่า “อินชิงเสวียน” สีหน้าของเย่จิ่งอวี้ก็สดใสขึ้นเล็กน้อยถามเสียงแข็งว่า “ท่านคือผู้ใด?” “ผู้ที่พาพวกเจ้าไปทำลายค่ายกล หากเข้าเชื่อข้าก็ตามมา”ชายชุดดำพูดจบก็เดินต่อไปอย่างไม่รีรอ เย่จิ่งอวี้จึงถือดาบตามไปทันทีทั้งสองต่อสู้กับศัตรูตลอดทาง แต่ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของอินชิงเสวียนความตื่นตระหนกทำให้เย่จิ่งอวี้กระสับกระส่ายในหัวใจ ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายสีแดงอีกครั้งสายตาของชายชุดดำก็กังวลมากยิ่งขึ้น เมื่อเย่จิ่งอวี้สูญเสียการควบคุม ก็จะทำให้ถูกการฝังโลหิตควบคุมโดยสิ้นเชิง และตกอยู่ในภาวะบ้าคลั่งเพียงแต่น่าเสียดายที่เป็นอาคมต้องห้ามของเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง แม้ว่าเฮ่อฉางเฟิงเป็นพ่อลูกกับเจ้าเมือง แต่ก็ไม่สามารถแก้อาคมนี้ได้“รักษาจิตใจให้สงบ รักษาจิตวิญญาณให้เข้มแข็ง หากเจ้ากลายเป็นคนเสียสติ เจ้าจะไม่รู้จักกับภรรยาของเจ้าอีกเลย”เสียงที่ทุ้มต่ำราวกับน้ำวิสุทธิ์ ทำให้จิตใจของเย่จิ่งอวี้สดใสขึ้นทันทีเมื่อเห็นคราบเลือดบนร่างกาย เขาก็รู้สึกคล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 894 รักษาชีวิตไว้ก่อน
เสียงอยู่ใกล้มาก ทำให้โมริตะคาวาสึบาเมะเปลี่ยนสีหน้าทันทีหากมีคนเข้ามาช่วยเหลือ ตัวเองต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยต้องรีบหนีออกไปจากที่นี่เขาพยายามรวบรวมกำลังภายในแล้วกลิ้งตัวคลานเข้าไปในโขดหินที่อยู่ข้างๆเสียงของเย่จิ่งอวี้มาถึงตรงหน้าเขาแล้ว“เสวียนเอ๋อร์ เจ้าอยู่ที่ใด?” ขณะที่เขากำลังจะออกไปจากที่นี่ ทันใดนั้นเขาก็เห็นเสื้อผ้าสีชมพูชิ้นหนึ่งโผล่มาจากด้านหลังก้อนหินขนาดใหญ่เขารู้ว่าอินชิงเสวียนสวมชุดกระโปรงพับกลีบสีขาว ต้องเป็นลูกศิษย์ของสำนักอื่นที่ถูกทำร้ายแน่นอนพวกนางเดินทางหลายพันลี้เพื่อมาที่นี่ จึงไม่สามารถทิ้งร่างไว้ข้างนอกได้เขาจึงจึงรีบเดินไปด้านหลังหินก้อนใหญ่ทันที เย่จิ่งอวี้รีบเร่งฝีเท้า เวลาเพียงไม่นานเขาก็มายืนอยู่ด้านหน้าก้อนหินขนาดใหญ่เมื่อเห็นหญิงสาวที่นอนสยายผมอยู่บนพื้น เย่จิ่งอวี้ก็รู้สึกว่าหัวใจถูกโจมตีอย่างรุนแรง สองขาอ่อนแรงลง และคุกเข่าลงบนพื้นเขายื่นมือที่สั่นเทิ้มออกไป และกอดหญิงสาวที่ไร้ซึ่งชีวิตชีวาไว้ในอ้อมอกเขาตะโกนร้องออกมาอย่างไม่เชื่อ “เสวียนเอ๋อร์ นี่เจ้าใช่ไหม?” สิ่งที่ตอบเขาเป็นเพียงเสียงลมที่ดังก้องอยู่ในหูอินช
Latest chapter
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 907 ละอายต่อเสด็จอา
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 906 ความกังวลใจ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 905 สงครามครั้งนี้ได้รับชัยชนะอันยิ่งใหญ่
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 904 ความสุขที่ได้คืนกลับมา
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 903 หนอนพิษกู่
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 902 ตัวเองตายแล้วงั้นหรือ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 901 บทสนทนาข้ามเซิร์ฟเวอร์
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 900 ขอบคุณเธอที่ช่วยอาศัยอยู่ในยุคนี้แทนฉัน
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 899 ที่แท้ก็ไอ้เวรนั่น
