บทที่ 909 วิสัยทัศน์ของเจ้าแคบเกินไปมาก

เก่อหงยวนพูดอย่างไม่แยแสว่า “เพียงแค่กลิ่นขนหมูไหม้เท่านั้น ไม่มีอะไรสักหน่อย”

ผู้อาวุโสสวีส่ายหน้าด้วยความจนใจ

“เด็กน้อยอย่างเจ้านี่นะ มีเรื่องอะไรก็คิดจะมาป่วนอยู่เรื่อยเลย”

ระหว่างที่พูด ได้มีลูกศิษย์สาดน้ำมันไปยังซากศพและโยนคบเพลิงเข้าไป ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังกระหึ่มทันที

กลิ่นฉุนพวยพุ่งออกมาจากกองศพ ตามมาด้วยควันดำหนา ซึ่งทำให้คนสำลักกันอย่างรุนแรง

อินชิงเสวียนอุดจมูกและไอออกมาสองครั้ง

คิ้วของเย่จิ่งอวี้ขมวดขึ้นเล็กน้อย

“ที่นี่ไม่มีอะไรน่าดูหรอก เสวียนเอ๋อร์ พวกเรากลับกันเถอะนะ!”

อินชิงเสวียนพยักหน้าแต่โดยดี

เวลากินเนื้อย่างตามปกติก็จะมีกลิ่นควันติดตัวมากมาย ไม่ต้องพูดถึงการเผาคนจำนวนมากขนาดนี้เลย

“น้องหงยวน พวกเรากลับก่อนนะ”

เมื่อเห็นว่าอินชิงเสวียนทนกับกลิ่นไม่ได้ สายตาของเก่อหงยวนมีความภูมิใจมากยิ่งขึ้น ย่อมมีสักเรื่องที่อินชิงเสวียนเทียบนางไม่ได้

จึงโบกมือด้วยรอยยิ้มในทันที

“ได้สิ พรุ่งนี้ข้าจะไปเล่นกับท่านใหม่นะ”

“ได้เลย”

อินชิงเสวียนไม่อยากอยู่ต่อจริงๆ จึงหันหน้าเดินจากไป

หลังจากเดินไปประมาณร้อยเมตร ก็เห็นนายบ่าวคู่หนึ่งเดินเข้ามา เมื่อเห็นพ