Share
บทที่ 259
Related chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 260
“ต้องเป็นมันแน่! ตึกฟู่ซื่ออยู่ที่ถนนเฉียนเจียง!” เสิ่นฮุ่ยร้องเสียงแหลม สองตาจ้องเวินเหลียงในภาพ ในดวงตามีความแค้นแฝงอยู่เสี้ยวหนึ่งจู่ ๆ เธอก็คิดอะไรขึ้นมาได้ ด่าขึ้นมาด้วยความโกรธ “หลินเจียหมิ่น! ต้องเป็นนังแพศยาหลินเจียหมิ่นแน่ ๆ! มิน่าตอนที่ฉันเห็นเวินเหลียงแวบแรกถึงรู้สึกคุ้น ๆ!”ก่อนฉู่เจี้ยนจวินจะแต่งงานมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับหลินเจียหมิ่น ไม่นึกว่าแต่งงานแล้วยังติดต่อกัน!ยี่สิบกว่าปีต่อมา นังแพศยาเวินเหลียงยังแย่งผู้ชายของลูกสาวเธออีก!คนประเภทเดียวกันก็ต้องอยู่ด้วยกันจริง ๆ สองแม่ลูกต่ำตมเหมือนกัน!ของเล่นที่มีคู่นอนมากหน้าหลายตา ไม่มีผู้ชายแล้วจะตาย!ฉู่ซืออี๋ยังคงไม่ค่อยอยากเชื่อ จะมีเรื่องบังเอิญอย่างนี้เลยเหรอ เวินเหลียงเป็นลูกสาวนอกสมรสของพ่อเธอเธอใช้เส้นสายขอคลิปที่อยู่ริมถนนมาอีกในคลิป เวินเหลียงนั่งอยู่รถยนต์สีดำคนหนึ่งจนถึงช่วงที่ไม่ไกลจากตึกฟู่ซื่อ จากนั้นรถก็เหมือนขัดข้องจึงจอดเรียบข้างถนน เวินเหลียงลงจากรถ เดินเท้าไปถึงแยกเฉียนเจียงและเข้าตึกฟู่ซื่อไปในที่สุดพอขยายดูป้ายทะเบียนรถคันสีดำ ฉู่ซืออี๋พลันรูม่านตาหดเล็ก สายตามืดมน นิ่งไปสองสามวินาทีก่อน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 261
ตอนนี้เขายังอยู่ที่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ?ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร รถตู้จึงจอดเวินเหลียงถูกผู้ชายสองคนลากตัวออกมาจากรถตู้ แล้วโยนลงบนพื้นเหมือนขยะสองมือของเวินเหลียงถูกมัดจึงยันตัวไม่ได้ ใบหน้ากระแทกกับพื้นจนเจ็บแสบไปหมด เธอนอนอยู่บนพื้น ลุกขึ้นมาไม่ได้เธอพยายามเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองดูรอบ ๆฟ้ามืดแล้ว ภายใต้แสงจันทร์สลัว พอเห็นเค้าโครงทิวทัศน์โดยรอบได้ราง ๆที่นี่คือสุสาน“อื้อ!”จู่ ๆ ความเจ็บรุนแรงก็ส่งมาจากแผ่นหลังรองเท้าส้นสูงกำลังเหยียบหลังของเวินเหลียงอยู่ ย่ำแรง ๆ ส้นเท้าแหลมกระตุ้นผิวเนื้อตรงหลังของเวินเหลียง กดจนเธอหายใจไม่ออก“นังชั้นต่ำ! แกก็มีวันนี้เหมือนกัน!”เจ้าของรองเท้าส้นสูงมาถึงตรงหน้าเวินเหลียง เธอก้มตัวลงแล้วบีบคางของเวินเหลียง สำรวจใบหน้าที่คุ้นเคยเมื่อก่อนหลินเจียหมิ่นก็ใช้หน้าอย่างนี้แหละ ล่อลวงจนฉู่เจี้ยนจวินหลงหัวปักหัวปำ!เวินเหลียงมองดูหญิงแปลกหน้าตรงหน้า กำลังสับสนอยู่ในใจจู่ ๆ อีกฝ่ายก็ตบหน้าเธอแรง ๆ‘เพียะ’ ทีหนึ่ง เสียงดังเต็มส่วน ท่ามกลางสุสานที่เงียบสงัด เสียงนี้ดังชัดเจนที่สุด ตบจนเวินเหลียงล้มลงกับพื้น ใบหน้าครึ่งดวงเจ็บแสบก่อน จาก
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 262
“เพล้ง...”โถอัฐิแตกเถ้ากระดูกฝุ่นผงปนกระดูกที่ไหม้ไม่หมดสีขาวเทากระจายเต็มพื้น“ไม่!”เวินเหลียงมองทุกอย่างนี้นิ่ง ๆ สายหมอกบดบังตรงหน้า หยาดน้ำตาเอ่อล้นออกมาจากกรอบดวงตาอย่างควบคุมไม่อยู่ ไหลอาบแก้ม ระคนความเจ็บแสบยุบยิบก่อนจะไหลลงไปกับเลือดพ่อ!ขอโทษค่ะ!เป็นความผิดของหนูเอง!เพราะหนูถึงทำให้พ่อตายแล้วยังต้องถูกคนลบหลู่!เวินเหลียงทุรนทุรายอยู่บนพื้นอย่างหนัก อยากลุกขึ้นยืนแต่ผู้ชายข้างหลังเหยียบหลังของเธอ เธอก็เลยขยับไม่ได้เสิ่นฮุ่ยเห็นท่าทางสิ้นหวังของเวินเหลียงพลันอารมณ์ดีมาก แค่นเสียงเย็นดังหึ “ยกให้พวกแกแล้วนะ! ทางที่ดีก็เอาให้เละไปเลย นังร่านชั้นต่ำ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าถึงตอนนั้นฟู่เจิงยังจะเอามัน!”พูดจบเธอก็หมุนตัวจากไปผู้ชายสามคนใช้สายตากะลิ้มกะเหลี่ยกวาดมองทั่วเรือนร่างของเวินเหลียง พลิกตัวเธอแล้วลูบไล้ตัวเธอพลางฉีกทึ้งเสื้อผ้าของเธออย่างป่าเถื่อน“นังนี่หุ่นใช้ได้เลยแฮะ! สะบึ้มจริง ๆ!” ผู้ชายลูบพลางหัวเราะหยาบโลน“นี่ผู้หญิงของฟู่เจิงเชียวนะ ได้นอนสักครั้งก็คุ้มแล้ว!”“...”แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีแสงไฟส่องมาจากที่ไกล ๆใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ตามด้วยเสียงเครื่อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 263
“นัง...นังแพศยา!”ฉู่เจี้ยนจวินอารมณ์โกรธจู่โจมหัวใจ ตะคอกแล้วฟาดฝ่ามือลงไปนังชั่วนี่!มันทำลายอนาคตของตระกูลฉู่หมดแล้ว!เสิ่นฮุ่ยถูกตบหน้าหัน มองฉู่เจี้ยนจวินแบบไม่อยากจะเชื่อ ดวงตาอำมหิต “คุณกล้าตบฉันเหรอ?! ฉู่เจี้ยนจวิน ฉันขอสู้ตายกับคุณแล้ว!”เสิ่นฮุ่ยเอื้อมมือไปข่วนหน้าของฉู่เจี้ยนจวินจนเป็นรอยเลือดหลายรอยฉู่เจี้ยนจวินไม่ยอมแพ้เหมือนกัน กระชากผมของเสิ่นฮุ่ยทั้งสองลงไม้ลงมือกันในช่วงกำลังชุลมุน ฉู่เจี้ยนจวินเหยียบพลาดกำลังจะดึงเสิ่นฮุ่ยเอาไว้ แต่เสิ่นฮุ่ยลับผลักเขาออกไปตามสัญชาตญาณ!ฉู่เจี้ยนจวินร้องเสียงหลง กลิ้งตกบันไดลงไป พอถึงพื้นเสียงก็เงียบเสิ่นฮุ่ยยืนอยู่บนบันได มองฉู่เจี้ยนจวินที่อยู่ข้างล่าง สมองพลันว่างเปล่าไม่กี่วินาทีให้หลังเธอจึงได้สติ รีบลงบันไดแล้วนั่งยองลงข้างตัวฉู่เจี้ยนจวิน ผลักเขาสองที “ฉู่เจี้ยนจวิน? คุณเป็นไงบ้าง? อย่ามาแกล้งกันนะ!”ฉู่เจี้ยนจวินนิ่งเสิ่นฮุ่ยกำลังคิดว่าจะผลักต่อ แต่จู่ ๆ ก็เห็นกองเลือดบนพื้นที่หลังศีรษะของเขาสัมผัสอยู่ หน้าถอดสีทันที!เธอยื่นมือออกไปทดสอบลมหายใจของฉู่เจี้ยนจวินช้า ๆ หัวใจหยุดนิ่ง ทรุดตัวนั่งอยู่บนพื้นฉู่ซ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 264
โรงพยาบาลพอไฟสีแดงของห้องฉุกเฉินเปลี่ยนเป็นสีเขียว หมอและพยาบาลก็เดินออกมาจากข้างในฟู่เจิงรีบลุกขึ้นยืน “หมอครับ ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ?”หมอถอดหน้ากากอนามัยออกและถอนหายใจ “คนไข้ตั้งครรภ์มีภาวะแท้งคุกคาม ต่อไปต้องนอนรักษาครรภ์อยู่บนเตียง แผลที่หน้าเป็นแผลภายนอก กลับเป็นเรื่องรอง หายแล้วก็ใช้พวกยาลบรอยแผลเป็นเป็นประจำร่วมกับการใช้เครื่องมือ น่าจะไม่เหลือรอยแผลเป็นชัดนัก”คนไข้ตั้งครรภ์?ภาวะแท้งคุกคาม?ฟู่เจิงยืนอึ้งอยู่กับที่ ครู่หนึ่งแล้วจึงถามเสียงหนัก “หมอ คุณว่าอะไรนะครับ? ภรรยาผมท้องเหรอ?”หมอมองฟู่เจิงด้วยความประหลาดใจทีหนึ่ง รู้สึกอีกฝ่ายดูคุ้นหน้า แต่กลับคิดไม่ออกว่าเป็นใครแค่ย้อนถามเสียงเข้ม “คุณเป็นสามีประสาอะไร? ภรรยาคุณท้องสี่เดือนแล้วคุณเพิ่งจะรู้เหรอ??”ฟู่เจิงหน้าแข็งทื่อ ถามแบบเหลือเชื่อเล็กน้อย “สี่เดือน?”สี่เดือนก่อนฉู่ซืออี๋ยังไม่กลับมา ความรักของพวกเขายังมั่นคงมากนานขนาดนี้แล้วเหรอ?เวินเหลียงรู้หรือเปล่าว่าตัวเองท้อง?ครั้งนั้นเขาถามเธอ ถ้าพวกเรามีลูก เธอยังจะเลือกหย่าไหม?เธอตอบว่าถึงมีลูก เธอก็ไม่ให้เกิดออกมาดังนั้นเธอไม่รู้ว่าตัวเองท้องเหร
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 265
คุณผู้หญิงไม่ให้บอก...ท้ายที่สุดตอนนี้ฟู่เจิงก็มั่นใจว่า เวินเหลียงรู้อยู่ตั้งนานแล้วว่าตัวเองตั้งท้องแต่เธอก็ยังอยากจะหย่ากับเขา และออกนอกประเทศไปกับโจวอวี่!เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ทันใดนั้นฟู่เจิงก็กำมือที่จับมือถือแน่นขึ้น ส่วนมือที่ห้อยอยู่นั้นกำหมัดแน่นเช่นกันเห็นฟู่เจิงเงียบไป ป้าหวังก็พูดขึ้นว่า “คุณผู้ชายคะ คุณอย่าโทษคุณผู้หญิงเลยค่ะ เธอเองก็ทุกข์ใจมากเหมือนกัน...”ฟู่เจิงเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขึงขัง “ผมรู้ครับ”เวินเหลียงคงรู้สึกสิ้นหวังและผิดหวังกับเขามากจริง ๆ ถึงได้คิดจะพาลูกไปสี่เดือนนี้ เธอรู้สึกยังไงบ้าง ทั้งต้องมาทนทุกข์ทรมานจากการตั้งครรภ์ แล้วยังต้องมาอดกลั้นกับเรื่องน่าน้อยเนื้อต่ำใจพวกนั้นอีกก่อนหน้านี้เขาไม่ใช่สามีที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อม ตอนนี้ยิ่งไม่ใช่พ่อของลูกที่มีคุณสมบัติเหมาะสมอีก...ฟู่เจิงกลับไปยังห้องพักผู้ป่วย เขากลับไปนั่งลงข้างเตียง ก่อนจะโน้มตัวลงจูบบนหน้าผากของเวินเหลียงเบา ๆ เขาจะไม่ยอมปล่อยมือไปอีก!เขาจะให้ลูกของตัวเองเรียกโจวอวี่ว่าพ่อไม่ได้!ไม่มีวัน!…ภายในโรงพยาบาลเสียง ‘เพล้ง’ ดังขึ้นเสียงหนึ่ง แก้วหล่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 266
เวินเหลียงลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ สิ่งที่เข้ามาในตาคือเพดานสีขาวความทรงจำก่อนหมดสติไปไหลเข้ามาในหัว ราวกับฝันไปอย่างนั้น เธอหลับตาลง แล้วค่อย ๆ ยกมือขึ้นมาลูบแก้มของตัวเอง คลำไปเจอแต่ผ้าก๊อซผืนหนึ่ง“อาเหลียง เธอฟื้นแล้วเหรอ!”เมื่อฟู่เจิงได้ยินเสียง ก็รีบสับเท้าเดินไปนั่งลงข้างเตียง “รู้สึกยังไงบ้าง?”หูของเวินเหลียงมีแต่เสียงดังหึ่ง ๆ เห็นเพียงริมฝีปากของเขาขยับ จึงถามขึ้นตามสัญชาตญาณ “คุณว่าอะไรนะ?”เมื่อเอ่ยปาก น้ำเสียงก็แห้งแหบพร่า ลำคอเจ็บไปหมดราวกับถูกมีดกรีดฟู่เจิงรีบยกน้ำมาแก้วหนึ่ง ประคองศีรษะของเธอขึ้นมา ป้อนให้เธอสองสามคำอย่างระมัดระวัง“ฉันถามหน่อยนะ ตอนนี้เธอรู้สึกยังไงบ้าง? ไม่สบายตัวตรงไหนหรือเปล่า?”ฟู่เจิงวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะ แล้วขยับเข้ามาใกล้อีกหน่อย แทบจะเอาหน้าไว้ข้างหูเวินเหลียงเวินเหลียงเบือนหน้ามองเขา ไม่เข้าใจอยู่เล็กน้อย “ก็โอเค ทำไมคุณต้องเอาหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ด้วย?”“หมอบอกว่าตอนนี้อาการบาดเจ็บที่หูภายนอกทำให้แก้วหูทะลุ ประสิทธิภาพในการได้ยินของหูทั้งสองข้างลดลง แต่ต่อไปจะค่อย ๆ ฟื้นตัวเอง”“อ้อ เถ้ากระดูกของพ่อฉัน...” เวินเหลียงมองฟู่เจิง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 267
ฟู่เจิงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ลูกกระเดือกขยับขึ้นลง ในใจนึกเสียใจเป็นอย่างมากในหัวความทรงจำผุดขึ้นมาอย่างชัดเจน ตอนนั้นเขาพูดไปอย่างใจร้อนว่า “ไม่มีคำว่าถ้า ถึงมีฉันก็ไม่มีทางให้เขาคลอดออกมา”ตอนนั้นเธอต้องผิดหวังและอับจนหนทางมากแน่ ๆ...ฉะนั้นเธอจึงปิดบังมาตลอดจนถึงวันนี้เวินเหลียงพูดต่อ “อันที่จริงฉันโชคดีมาก ที่ฉันปิดบังเรื่องที่ตัวเองตั้งท้องมาตลอด ไม่อย่างนั้นพอมาเจอเหตุการณ์เมื่อวาน ต้องรักษาเด็กคนนี้เอาไว้ไม่ได้แน่”เธอปิดบังฟู่เจิง และปิดบังฉู่ซืออี๋กับแม่ของฉู่ซืออี๋ด้วยถ้าเสิ่นฮู่ยรู้ว่าเธอตั้งท้อง คงไม่มีทางปล่อยเด็กในท้องเธอไปในใจขงอฟู่เจิงราวกับถูกคนใช้มีดทิ่มแทงไปทีหนึ่ง เลือดไหลอยู่ตลอดเวลา“อาเหลียง ฉันรับรองกับเธอเลยว่า หลังจากนี้จะไม่มีแบบนี้อีกแล้ว...”“เรื่องหย่า...”“อาเหลียง เห็นแก่ลูกของเรา เธอให้โอกาสฉันอีกครั้งได้ไหม?”“...”เธอรู้อยู่แล้วว่าจะเป็นแบบนี้แต่ว่าฟู่เจิง ตอนนี้เขาแยกได้อย่างชัดเจนหรือเปล่า ว่าความรู้สึกที่มีต่อเธอนั้นเป็นเพราะใส่ใจจริง ๆ หรือเพราะต้องรับผิดชอบ?หรือเป็นความรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ไม่มีค่าพอให้พูดถึงของเขากันแ
Latest chapter
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 319
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 318
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 317
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 316
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 315
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 314
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 313
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 312
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 311
