Share

บทที่ 78

ฟู่เจิงกลับถาม “เธออยากกินอะไร?”

“คุณทำอะไรเป็นล่ะคะ?”

“เป็นทุกอย่าง”

“งั้นฉันกินข้าวผัดไข่แล้วกัน ใส่ข้าวโพดหน่อย เพิ่มไส้กรอกแฮมกับผักสลักอีกนิด”

“ได้ ฉันจะไปซื้อวัตถุดิบ” ฟู่เจิงวางโทรศัพท์มือถือของตัวเองไว้บนโต๊ะ “ฉันเอามือถือวางไว้นี่นะ เดี๋ยวป้าหวังมาจะโทรหา เธอก็บอกห้องกับเขาแล้วกัน”

“ค่ะ”

เวินเหลียงมองเขาพลางพยักหน้า ดวงตาคู่หนึ่งกลับว่างเปล่าไร้แวว

เธอคิดไม่ถึงว่าฟู่เจิงจะรับปาก

หรือว่าเธอก็มีที่อยู่ในใจเขานิดหนึ่งเหมือนกัน?

ความคิดนี้เพิ่งโผล่ออกมา เวินเหลียงก็สลัดมันทิ้งทันที

เวินเหลียงไม่อยากหลงตัวเองอีก เขาไม่ชอบเธอสักหน่อย

พรุ่งนี้ยังต้องหย่ากัน

เธอกลัวว่าเธอพลาดครั้งนี้ไปแล้วจะไม่กล้าพูดอีก

โทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น

เวินเหลียงหยิบขึ้นมา มองการแสดงผลบนหน้าจอไม่ชัด เห็นแต่สีเขียว ๆ กลม ๆ เธอจึงกดรับสาย ปลายสายมีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมา “อาเจิง คุณกินข้าวหรือยังคะ?”

“ฉันเอง” เวินเหลียงส่งเสียง

“เวินเหลียง?” ฉู่ซืออี๋ถามด้วยความประหลาดใจ “อาเจิงล่ะ?”

“เขาไปซื้อผัก”

“เขาไปซื้อผัก? บ้านพวกเธอมีแม่บ้านไม่ใช่หรือไง?”

เวินเหลียงยกยิ้ม จู่ ๆ ก็นึกสนุกอยากแกล้งคนขึ้น
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status