บทที่ 43

อะไรนะ!

หัวใจของหนิงเป่ยสั่นอย่างรุนแรง: "คนในตระกูลกู มันเป็นใคร?ตระกูลฉันถูกกวาดล้างเมื่อห้าปีที่แล้ว"

หลานชิวเซิง: "พ่อของฉัน... เป็นคนบอกฉัน แต่เป็นใคร... ฉันไม่รู้..."

หนิงเป่ยไม่มีเวลาที่จะตั้งคำถามต่อ

เขารีบที่ต้องไปช่วยน้องสาว

มือสองข้างของเขาล้วงเข้าไปในช่องท้องของหลานชิวเซิงและบีบไตทั้งสองข้างของเขา

“ถ้ามึงรอดไปได้ ช่วยบอกพ่อของมึงด้วย กูจะไปหาเป็นการส่วนตัวเพื่อคิดบัญชี”

หลังจากทำทั้งหมดนี้เสร็จ หนิงเป่ยก็จากไป

หลานชิวเซิงเสียไตไปทั้ง 2 ข้าง ซึ่งเจ็บปวดอย่างมากและเกิดอาการช็อคทันที

หลังจากการทรมานสิ้นสุดลง ฟ้าก็สว่างขึ้น

ไม่ช้า หนิงเป่ยก็มาถึงตรอกนกหินเขตตะวันออก

ตรอกนกหิน หรือที่ผู้คนเรียกติดตลกว่า "ตรอกขี้และฉี่"

เนื่องจากตรอกเล็กๆ แหล่งนี้เป็นพื้นลาบลุ่มต่ํา น้ํามูลสัตว์จากถนนบริเวณใกล้เคียงจึงไหลมารวมตัวกันที่นี่ กลายเป็นบ่อมูลสัตว์ขนาดใหญ่ตามธรรมชาติ และส่งกลิ่นเหม็นเน่า

คนที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นกลุ่มคนระดับต่ำสุด ยากจนจนไม่มีที่จะไป จึงต้องอาศัยอยู่ที่นี่

แม้แต่ขอทาน ก็เลื่อนที่จะไม่มาที่นี่เพื่อขอทาน

แม้จะอยู่ไกล แต่หนิงเป่ยก็ได้กลิ่นเหม็นที่ลอยผ่านอากาศ