Share
บทที่ 42
Related chapters
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 43
อะไรนะ!หัวใจของหนิงเป่ยสั่นอย่างรุนแรง: "คนในตระกูลกู มันเป็นใคร?ตระกูลฉันถูกกวาดล้างเมื่อห้าปีที่แล้ว"หลานชิวเซิง: "พ่อของฉัน... เป็นคนบอกฉัน แต่เป็นใคร... ฉันไม่รู้..."หนิงเป่ยไม่มีเวลาที่จะตั้งคำถามต่อเขารีบที่ต้องไปช่วยน้องสาวมือสองข้างของเขาล้วงเข้าไปในช่องท้องของหลานชิวเซิงและบีบไตทั้งสองข้างของเขา“ถ้ามึงรอดไปได้ ช่วยบอกพ่อของมึงด้วย กูจะไปหาเป็นการส่วนตัวเพื่อคิดบัญชี”หลังจากทำทั้งหมดนี้เสร็จ หนิงเป่ยก็จากไปหลานชิวเซิงเสียไตไปทั้ง 2 ข้าง ซึ่งเจ็บปวดอย่างมากและเกิดอาการช็อคทันทีหลังจากการทรมานสิ้นสุดลง ฟ้าก็สว่างขึ้นไม่ช้า หนิงเป่ยก็มาถึงตรอกนกหินเขตตะวันออกตรอกนกหิน หรือที่ผู้คนเรียกติดตลกว่า "ตรอกขี้และฉี่"เนื่องจากตรอกเล็กๆ แหล่งนี้เป็นพื้นลาบลุ่มต่ํา น้ํามูลสัตว์จากถนนบริเวณใกล้เคียงจึงไหลมารวมตัวกันที่นี่ กลายเป็นบ่อมูลสัตว์ขนาดใหญ่ตามธรรมชาติ และส่งกลิ่นเหม็นเน่าคนที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นกลุ่มคนระดับต่ำสุด ยากจนจนไม่มีที่จะไป จึงต้องอาศัยอยู่ที่นี่แม้แต่ขอทาน ก็เลื่อนที่จะไม่มาที่นี่เพื่อขอทานแม้จะอยู่ไกล แต่หนิงเป่ยก็ได้กลิ่นเหม็นที่ลอยผ่านอากาศ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 44
หนิงซานซานไม่สนใจพวกเขา และก้าวไปข้างหน้าอย่างลําบากทีละก้าวระหว่างทางที่เธอเดิน เหมือนจะมีลมกระโชกแรงจนสามารถทำให้เธอล้มลงได้เมื่อเดินเข้าไปถึงสุดตรอก ก็มีหญิงชราคนหนึ่งเดินออกจากบ้านด้วยตัวสั่นเทาเธอหยิบซาลาเปานึ่งสีขาวออกมาจากอ้อมแขนของเธอแล้ว ส่งให้หนิงซานซาน“เสี่ยวชานชาน รีบกินซะ อย่าปล่อยให้พวกเขาเห็นหนู และทุบตีหนูอีกเลยนะ”หนิงซานซานปฏิเสธอย่างรวดเร็ว: "คุณยายหลิว ไม่เอาค่ะ หนูไม่หิว"คุณยายหลิวพูดว่า: "สาวน้อย เมื่อคืนพวกมันก็ไม่ได้มอบอาหารให้หนู หนูจะไม่หิวได้อย่างไร"“กินเร็วๆ เดี๋ยวพวกมันมาแล้ว”หนิงซานซานไม่ได้ปฏิเสธ เธอจึงพูด "ขอบคุณ" อย่างซาบซึ้ง จากนั้นคว้าซาลาเปานึ่งแล้วกัดลงไปเธอกัดซาลาเปาชิ้นใหญ่แค่ 5 คำก็เข้าไปอยู่ในปากทั้งหมด น้ำตาทะลักไหลออก และใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความพอใจคุณยายหลิวถอนหายใจ: "เฮ้ เด็กน้อยผู้น่าสงสาร"ตอนนั้นเอง พวกกุ้ยทั้งสามที่เพิ่งทำให้หนิงซานซานต้องอับอายตรงบ่อมูลก็โผล่ออกมาจากท้ายตรอกเมื่อเห็นหนิงซานซานกำลังกินอยู่ ทั้งสามคนก็โกรธจัด“นังนี่ ยังทำงานไม่เสร็จ แต่กล้าแบบกินข้าว วอนหาเรื่องจริงๆ”พวกเขาเตะหนิงซานซานล้มลงไ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 45
ดวงตาของหนิงเป่ยแดงก่ำ และทั้งร่างกายของเขาเต็มไปด้วยแรงอาฆาตเหมือนปีศาจไล่ฆ่าผู้คนมีเพียงคำเดียวในใจของเขา: ฆ่า!พวกกุ้ยหยิบอิฐขึ้นมาแล้วตบไปที่หนิงเป่ยหนิงเป่ยเตะคู่ต่อสู้เข้าที่หน้าท้องอย่างเต็มกำลังคู่ต่อสู้ลอยไปข้างหลัง และร่วงลงมา ท้องของเขาก็ระเบิดออก อวัยวะภายในของเขาก็ไหลลงมาไปทั่วพื้น และเขาก็เสียชีวิตทันทีอีกคนหยิบท่อนไม้ขึ้นเหมือนดาบปลายปืน และแจะทงหนิงเป่ย เข้าที่หัวใจหนิงเป่ยไม่หลบและปล่อยให้ตัวเองถูกแทงด้วยท่อนไม้นั้นอย่างไรก็ตาม ร่างกายของเขาแข็งราวกับหิน ท่อนไม้แทงไม่เข้าหนิงเป่ยผลักกลับอย่างแรง และท่อนไม้ก็กลายเป็นหอกทันทีและแทงมันเข้าที่หน้าอกของกุ้ยเลือดพุ่งทะลักออกมาสามถึงสี่เมตร พร้อมด้วยชิ้นส่วนของหัวใจเมื่อถิงคิวกุ้ยสุดท้าย สิ่งที่เขานั้น ทำให้เขาทรุดตัวลงอย่างสมบูรณ์โรคจิต ปีศาจ ฆาตกร...เขาไม่สามารถหาคำที่จะมาอธิบายหนิงเป่ยได้ด้จริงๆฆ่ามัน!เขากรีดร้องและวิ่งหนีไปหนิงเป่ยสุ่มเตะก้อนหินใต้ฝ่าเท้าของเขา และก้อนหินก็กลายเป็นกระสุนและไปยังคู่ต่อสู้อั๊ก!กระสุนระเบิดศีรษะของคู่ต่อสู้ และสมองของเขาก็กระจายออกไปทั่วบริเวณไม่เลวถึงยัง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 46
หนิงเป่ยเหลือบมองโจวไห่ถง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้งหลังจากที่โจวไห่ถงพูดเช่นนี้ออกไป ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำในที่สุดคำพูดของพวกเขาทั้งสองคน ก็ทำให้หนิงซานซานกลับมามีความหวังอีกครั้ง และการเต้นของหัวใจและการหายใจก็ค่อยๆ ดีขึ้นหนิงเป่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนเขียนใบสั่งยาแล้วส่งให้โจวไห่ถง“ช่วยผมจัดยาตามใบสั่งให้หน่อยครับ ผมจะเอารักษาน้องสาว”“ภายในเจ็ดวันนี้ ผมจะทำให้ซานซานกลับสู่สภาพดั้งเดิมของเธอ”โจวไห่ถงรับใบสั่งยา: "ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเองค่ะ"เธอมองไปที่ใบสั่งยาและขมวดคิ้ว: " หนิงเป่ยคะ เกล็ดมังกรสีม่วงทองนี้เป็นยาชนิดใดคะ? ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน"หนิงเป่ย: "ยานี้เดี๋ยวผมจัดการเองครับ และที่เหลือฝากคุณช่วยจัดเตรียมหน่อยครับ"เกล็ดมังกรสีม่วงทองนั้นเป็นของที่หายากในโลก และโจวไห่ถง ยังเข้าไม่ถึงกับยาระดับนี้โอเค!โจวไห่ถงกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมยาหนิงเป่ยโทรหาจักรพรรดิดำ: "ช่วยฉันหายาหน่อย เกล็ดมังกรสีม่วงทอง ยิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น"จักรพรรดิ์ดำ: "เกล็ดมังกรสีม่วงทอง? ผมจำได้ว่าเคยมีคนลงประการงานเพื่อค้นหาเกล็ดมังกรสีม่วงทองบนเว็บมืดมาก่อน แล
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 47
หยางซื่อเจี๋ยแทบจะฉี่แตกด้วยความตกใจ และรีบตะโกนว่า: "คุณอาหลานครับ ผมเต็มใจที่จะชดใช้ความผิดพลาดในอดีต"“ถ้าฆ่าหนิงเป่ยแบบนี้มันง่ายเกินไปสำหรับเขาครับ ผมจะทำให้ชีวิตของเขาที่เหลืออยู่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายครับ”อธิบายออกมา!หยางซื่อเจี๋ยพูดว่า: "แม่ของหนิงเป่ย อยู่ในสภาพเป็นผัก เธอเป็นญาติคนเดียวของเขาและเขาเอาใส่ใจเธอมากครับ"“ฉันสามารถนำแม่ที่เป็นผักของเขามาทำลาย ให้แม่ของเขาตายต่อหน้าเขา นั่นจะเลวร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาเสียอีก”หลานหงเซินหัวเราะอย่างเย็นชา: "นี่เป็นความคิดที่ดีมาก จัดการซะ ภารกิจนี้ให้มึงดำเนินการเถอะ"หยางซื่อเจี๋ย: "ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ"หลานหงเซิน: “จงไปตามสาวกสามสิบองค์ของฉัน สิบแปดอรหันต์ สิบสามไทเป่า และกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่แปดองค์”“คืนนี้ถ้าไม่ฆ่าคนคนแซ่หนิง แซ่ของกูจะถูกหยามเกียรติ”......หนิงเป่ยเฝ้าหนิงซานซานมาตลอดทั้งวันหนิงซานซานยังคงไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นสักนิดเมื่อท้องฟ้าเริ่มมืด อันเคอซินก็โทรมาหาหนิงเป่ย"หนิงเป่ยคะ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน มาที่โรงแรมน้ำพุร้อนปิงซยุ่หน่อยค่ะ"หนิงเป่ย: “มีธุระอะไรครับ?”อันเคอซินพูดว่า: "ลุงของฉันสัญญา
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 48
อืมหนิงเป่ย ตอบกลับเรียบเรียบและนั่งลงอันเคอซินและหลีชุนฮวาขายหน้าลุงลี่อี้ชวนมีสีหน้าโกรธ “แม้แต่จะพูกทักทายยังไม่มี แบบนี้คุณจะขอความช่วยเหลือได้อย่างไร?”ลูกพี่ลูกน้องหลี่เสี่ยวเสว่พูดประชด: "คุณพ่อคะ เรื่องนี้ก็โทษเขาไม่ได้หรอกค่ะ"“ใครจะไม่รู้ว่าอดีตสามีลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นคนขี้แพ้ ไม่เคยก้าวพ้นจากประตูออกไปเห็นโลกภายนอก เข้าใจได้ค่ะว่าเขาไม่รู้เรื่องมารยาท”หลี่อี้ชวน: "ฮืม มันอาจเป็นเรื่องยาก"หลี่ชุนหัวยุ่งอยู่กับการเทชาให้หลี่อี้ชวน เพื่อชดใช้เรื่องขายหน้า "ถูกค่ะ ถูกต้อง สมองของหนิงเป่ยนั้นทึบ พี่ใหญ่อย่าสัมผัสเขาเด็ดขาด"หลี่อี้ชวน: "ฉันเห็นแล้ว ถ้าเขามีสมองที่ปกติ เขาจะกล้าทุบตีคุนายน้อยหลานอย่างไร"“ไอ้หนุ่ม ฉันได้ยินมาจากเคอซินว่าคุณเตะนายน้อยหลาน? ไม่ว่าคุณจะเตะด้วยเท้าไหน ฉันจะตัดเท้าข้างนั้นทิ้ง มากับฉันเพื่อชดใช้”ดูเหมือนว่าพวกเขายังไม่รู้ว่าหนิงเป่ยจัดการไตสองข้างของหลานชิวเซิงไปเรียบร้อยแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าเข้ามาวุ่นวายเรื่องนี้อันเคอซินกลายเป็นคนโง่ทันที: "คุณลุคะง มันเป็นแค่เตะแบบสะกิดเองนะคะ นอกจากนี้หนิงเป่ยก็ยังพยายามช่วยหนูด้วย ดังนั้น
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 49
“อันเคอซิน และครอบครัวของคุณก็จะตายอย่างอนานาถเช่นกัน”เขาช่วยพยุงหลี่เสี่ยวเสว่ลุกขึ้นและเดินออกไปหลี่เสี่ยวเสว่โกรธจนแทบบ้า แม้ว่าเธอจะจากไปไกลแล้วแต่ก็ยังคงด่าตามลมมาอยู่หลีชุนฮวานั่งยองๆ อยู่บนพื้นและร้องไห้โฮ่: "พระผู้เป็นเจ้า ชาติที่แล้วฉัน หลีชุนฮวา ทำสิ่งเลวร้ายขนาดไหนกัน? ถึงมาลงเอยกับไอ้ขี้แพ้ตาขาวเช่นนี้ได้อย่างไร""อันเคอซิน นี่คือนที่แกยืนกรานที่ว่าจะแต่งงานด้วย และครอบครัวของเราจะกำลังถูกคุณฆ่า..."อันเคอซินก็ตัวสั่นด้วยความโกรธ และดวงตาของเธอแดงก่ำ“หนิงเป่ย คุณ...คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง ไอ้คนเลว!”“คุณรู้ไหมว่าฉันกับแม่จ่ายเงินเท่าไหร่ เพื่อขอให้ลุงออกหน้าให้คุณ คุณ...คุณไสหัวออกไป!”หนิงเป่ยก้อมนาฬิกาข้อมือแล้วพูดว่า "ไม่กังวลไป หหลานหงเซิน ฉันจะจัดการมันเอง"“เวลาที่ฉันให้พวกเขาไป มันถึงเวลาแล้ว”หลีชุนฮวาและอันเคอซินยิ่งโกรธมากขึ้นคุณคิดว่าตัวเองเป็นใครจึงสามารถจัดการกับหลานหงเซินได้?เป็นแค่ตัวแทนราชาเจิ้นเป่ย คุณก็กลายเป็นคนอยู่เหนือกฎหมายได้?ทางฝั่งของลี่อี้ชวนและหลี่เสี่ยวเสว่เดินออกจากห้องสังสรรค์ พวกเขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อน“ผู้เฒ่าหลี่ นายน
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 50
หนิงเป่ย: "ไม่จำเป็น"หัวใจของจักรพรรดิดำสั่นคลออย่างรุนแรงครั้งนี้ราชาเจิ้นเป่ย จะลงมือเองหรือไม่?คฤหาสน์หลานหลิงจะต้องลุกเป็นไฟไม่นานทั้งสามคนก็มาถึงคฤหาสน์หลานหลิงนี่คือคฤหาสน์โบราณว่ากันว่าเป็นที่ประทับของเจ้าชายในก่อน ยังคงมีความงดงามและหรูหราหลังจากที่หลี่อี้ชวนตแสกนบัตรผ่านประคู พวกเขาก็เข้าไปทันทีที่เขาเข้าไป หนิงเป่ยสังเกตเห็นว่าคฤหาสน์หลานหลิง แต่ที่เงียบสงบนั้น จริงๆแล้วมีคลื่นใต้น้ำซัดอยู่จู่ๆ คนหลายคนก็ปรากฏตัวขึ้นในความมืด ล้อมรอบพวกเขาอย่างเงียบๆ...หนิงเป่ยเดินเข้าไปในห้องโถงอย่างสงบในห้องโถงนั้น หลานหงเซินนั่งตัวตรงโดยไม่แสดงความโกรธหรือวางอำนาจหลานชิวเซิงนอนอยู่บนเตียงพยาบาล โดยอาศัยเครื่องมือแพทย์เพื่อรักษาชีวิตของเขาไว้ผู้หญิงที่ดูเหมือนแม่ของหลานชิวเซิง กำลังยืนอยู่จ้องมอง หนิงเป่ยด้วยสายตาที่กินเลือดกินเนื้อนอกจากนี้ เกือบทุกคนจากตระกูลหลานก็อยู่ด้วย ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ก็มาด้วยบรรยากาศในห้องโถงมืดมนและหดหู่ และน่าขนลุกมากหลี่อี้ชวนตัวสั่นและพูดว่า "ได้พบท่านหลานหงเซิน ผู้ยิ่งใหญ่แล้ว"ถอยไปเสียงของหลานหงเซินเย็นชาหลี่อี้ชวนและหลี่เส
Latest chapter
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 347
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 346
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 345
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 344
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 343
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 342
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 341
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 340
- สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 339
