บทที่ 56

สายโทรถูกรับอย่างรวดเร็ว

หนิงซือเล่ยร้องไห้: "คุณพ่อ ช่วยผมด้วย หนิงเป่ยจะฆ่าผม"

อะไรนะ!

หนิงรู่หลงที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ตกใจ: "หลานหงเซินล้มเหลว หนิงเป่ยยังไม่ตายเหรอ? มันเป็นไปได้ยังไง!"

หนิงเป่ยรับโทรศัพท์: "อาสอง ผมขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง"

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ก็เงียบไปครู่หนึ่ง และเขาก็พูดว่า " หนิงเป่ย ฉันประเมินแกต่ำเกินไป ฉันไม่ได้ต้องการให้แกหนีความตายจากหลานหงเซินได้"

หนิงเป่ย: "มีหลายสิ่งที่แกก็คิดไม่ถึง เช่นคุณจะตัดขาดกับลูกหลานของแกออก"

หนิงรู่หลงกระแทกเสียง: “แก... แกอยากทำอะไร?”

หนิงเป่ย: "เท่าที่ฉันรู้ อาสองของฉันมีภาวะเป็นหมันไปเมื่อสิบปีก่อน และหนิงซือเล่ยเป็นทายาทเพียงคนเดียวของแก"

“ถ้าฉันฆ่าเขา แกก็จะไม่มีลูกหลานสืบทอดวงศ์ตระกูล?”

หนิงรู่หลงตื่นตระหนก “ หนิงเป่ย ฉันขอเตือนแกว่าอย่าเข้ายุ่ง”

“เอาล่ะ มาทำข้อตกลงกัน ส่งยาถงหยูมาให้ฉัน และเมื่อฉันรวม ต้าเซี่ย เข้าด้วยกันได้แล้ว ฉันจะให้ภาคใต้ทั้งหมดแก่แกดีไหม?”

หนิงเป่ย ยิ้ม: "ไม่ค่อยดีนัก"

หนิงรู่หลง: " หนิงเป่ย กล้าดียังไงมาแตะต้องเส้นผมของสือเล่ย..."

ตุ๊บ!

หนิงเป่ยบดขยี้เข่าของหนิงซือเล่ย

เสียง