บทที่1048

"ฮะ?"

ลู่เฉินส่งเสียงอย่างกะทันหันทำให้สามคนที่รอบตัวเขาหันมามอง

ต่างมีสีหน้าแปลก ๆ และสายตาตกตะลึง

"เฮ่ย คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่ คนที่กำลังจะตายอะไร"

เย่เหลยมองขึ้น ๆ ลง ๆ สีหน้ายิ่งดูถูกมากขึ้น

ผู้ชายคนนี้ ทำไมจะแป็นหมือนคนโง่เลย

"ไอ้เด็กน้อย คุณจะไม่อิจฉาฉาวอี้หมิงใช่ไหม รู้ว่าคนอื่นดีกว่าคุณ เลยพูดจาหยาบคายทีนี้?" เฉินฉวนพูดอย่างสงสัย

"ฮึ่ม! ที่ตัวเองไม่มีความสามารถก็ช่างเถอะ กลับชอบอิจฉาคนอื่น น่าขยะแขยงจริง ๆ" เย่เหลยกอดอก ใบหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ

เธอเกลียดผู้ชายใจแคบแบบนี้ที่สุดเลย

"ไอ้เด็ก ถ้ามีความกล้า ก็พูดเสียงดังหน่อยสิ พูดจาลับหลังจะถือว่าเป็นคนเก่งอะไรได้ล่ะ" เฉินฉวนยิ้มอย่างเย็นชา

"ถูกต้อง! ถ้ามีความกล้าก็ท้าทายฉาวอี้หมิงแบบตาต่อตา ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังอย่าขี้ขลาด จะแตกต่างจากคนขยะตรงไหน" เย่เหลยเบ้ปาก

แม้ว่าจื่อหลันจะไม่ได้พูดอะไร แต่ก็แอบส่ายหัว สำหรับลู่เฉิน เธอเริ่มเกลียดนิดหน่อยแล้ว

ลู่เฉินไม่ได้สนใจทั้งสามคน แต่หยิบขวดไวน์บนโต๊ะขึ้นมา และชั่งน้ำหนักด้วยมือเล็กน้อย

"ฉาวอี้หมิง!"

ลู่เฉินจะโกนเสียงดังอย่างกะทันหัน ทำให้ผู้ชมตกใจ

"ใคร ใครจะกล้าเรีย