บทที่1050

"อะไรนะ!"

เมื่อมองไปที่ฉาวอี้หมิงที่นอนคว่ำบนพื้นเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว ทุกคนก็ตกใจหมด

นายทหารระดับสูงของกองทัพเสือ ผู้มีพรสวรรค์โดดเด่น จะแพ้อย่างนี้หรือ

เกิดอะไรขึ้น

ทุกคนมองหน้ากัน และตกใจมาก

พวกเขายังคิดว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะไม่มีข้อกังขา ควรเป็นฉาวอี้หมิงที่เอาชนะ

แต่คาดไม่ถึว่าแค่เผชิญหน้ากัน ฉาวอี้หมิงก็ล้มลงแล้ว

ช่องว่างนี้ใหญ่ไปหน่อยจริงๆ

"ผม...ผมดูไม่ผิดใช่ไหม ฉาวอี้หมิงแพ้ไปแล้วเหรอ"

เฉินฉวนเบิกตากว้าง ไม่กล้าเชื่อเล็กน้อย

เขาคิดว่าลู่เฉินเป็นการหาทางตายเอง แต่ไม่คิดว่าจะเป็นคนทำตัวคมในฝัก

"เป็นไปได้อย่างไร เขา เขา เขา... ทำไมเขาถึงเก่งขนาดนี้?"

ใบหน้าของเย่เหลยเต็มไปด้วยความตกใจและปากสั่นขึ้น

เธอรับไม่ได้ คนจนที่แต่งตัวธรรมดา จะมีอะไรมาเอาชนะคนสูงส่งอย่างฉาวอี้หมิงได้

"พระเจ้า รุนแรงขนาดนี้เหรอ"

จื่อหลันปิดปากด้วยความประหลาดใจ ในดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

ตอนแรกเธอคิดว่าลู่เฉินเสแสร้งเกินไป และไม่รู้ที่ตายเล็กน้อยด้วยซ้ำ ตอนนี้เธอเพิ่งจะเข้าใจว่าอีกฝ่ายมีความสามารถที่แท้จริง

"ไม่ได้เห็นออกมาจริง ๆ ว่าไอ้เด็กคนนี้จะเป็นผู้เก่งอยู่!"

ฉาวจูนทำหน้าบึ้ง และขมวด