บทที่ 392

“เจ้าแน่ใจจริงๆ เหรอว่าสามารถรักษาน้องสาวของข้าได้?”

สนมจ้วงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

เซี่ยเชียนฮวันกล่าว “ในฐานะหมอ ข้าไม่อาจพูดได้ว่าแน่ใจสิบส่วน แต่นอกจากข้าแล้ว พวกท่านจะไม่พบใครที่สามารถรักษานางได้อย่างแน่นอน”

นอกเสียจากว่า...ตระกูลเซวี่ยจะสามารถตามหาหมอผีพบ

การเชิญหมอผีมารักษานั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

ดังนั้น นางจึงเป็นความหวังเดียวของเซวี่ยจวิ้น

เซี่ยเชียนฮวันเห็นว่าสนมจ้วงยังคงมีข้อสงสัยอยู่ลึกๆ นางจึงชี้ไปที่ทหารองค์รักษ์ที่ยืนอยู่ด้านนอกพระตำหนัก “พวกเขาล้วนอยู่ภายใต้คำสั่งของเสด็จพ่อ คอยจับตาดูข้าตอนอยู่ข้างนอกเสมอ และจะรายงานทุกการเคลื่อนไหวที่ข้าทำ มีพวกเขาอยู่ด้วย ท่านไม่ต้องกังวลว่าคุณหนูรองเซวี่ยจะเสียเปรียบ”

“เอาล่ะ ข้าจะเชื่อพระชายาสักครั้ง”

สนมจ้วงถอนหายใจ

นางให้นางกำนัลนำพู่กันกับกระดาษมา เขียนจดหมายถึงบ้าน แล้วสั่งให้ข้ารับใช้ในวังนำไปส่งให้แม่เซวี่ย

จากนั้น เซี่ยเชียนฮวันก็รออยู่ในตำหนักจิ่นชุ่ย

เวลาล่วงเลยถึงกลางดึก

แม่เซวี่ยก็ได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้ ให้เข้ามาในพระราชวังเพื่อเยี่ยมลูกสาว

หลังจากเข้าในตำหนักจิ่นชุ่ย สนมจ้วงก็ต้อนรับพวกเขาเข้ามาในลาน นางจับมือ