Share

บทที่ 396

“ไปให้พ้น...ข้าคือคุณหนูจากตระกูลเซวี่ย พวกเจ้ากล้าดียังไงมาทำกับข้าเช่นนี้…ท่านพ่อของข้าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่!!”

เซวี่ยจวิ้นดิ้นรน และส่งเสียงกรีดร้องอย่างสิ้นหวัง

เซี่ยเชียนฮวันยกมือขึ้นในทันที ส่งสัญญาณให้เหล่าทหารองค์รักษ์หยุด

นางคุกเข่าลงต่อหน้าเซวี่ยจวิ้น และถามอย่างตั้งใจว่า “เมื่อกี้เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นใครนะ?”

“ข้า ข้าคือ...”

จู่ๆ เซวี่ยจวิ้นก็ตกตะลึง

ราวกับว่าสมองของนางติดขัด สีหน้าของนางก็ค่อยๆ สับสน และไม่สามารถตอบคำถามของเซี่ยเชียนฮวันได้

“บอกข้าอีกครั้งว่าเจ้าเป็นใคร?”

เซี่ยเชียนฮวันถามอีกครั้ง

เซวี่ยจวิ้นกลับร้องไห้ ยกมือกุมหัวแล้วพูดว่า “ข้าไม่รู้ ข้าไม่รู้...”

ยิ่งจำได้มากเท่าไร นางก็ยิ่งรู้สึกปวดหัวเหมือนจะระเบิดมากขึ้นเท่านั้น

ดูเหมือนมีบางอย่างลึกๆ ในตัวนางที่ขัดขวางไม่ให้นางคิดถึงมัน

“ลืมมันไปซะ ดำเนินการต่อ”

เซี่ยเชียนฮวันมองไปที่พวกทหารองค์รักษ์

พวกเขาจึงลงมือต่อ

เป็นผลให้ฉากที่ไม่น่าดูเกิดขึ้นซ้ำอีกครั้ง เซวี่ยจวิ้นยังคงกรีดร้อง แต่ไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นใครเหมือนเมื่อสักครู่นี้

“จะบังคับจวิ้นเอ๋อร์ให้กลายเป็นอะไร!”

แม่เซวี่ยทนมองต่อไปไม่ไหว

ท่านเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status