“ทำไม?”เซี่ยเชียนฮวันจ้องมองเซียวเย่หลันเขาอยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับซูอวี้เออร์ แต่กลับไม่ยอมให้นางออกไปข้างนอก บนโลกนี้มีผู้ชายหน้าด้านแบบนี้ได้ยังไงกันใบหน้าของเซียวเย่หลันพลันเย็นชา “เจ้าโง่จริงๆ หรือว่าแกล้งโง่ หลี่จิ้งหย่าจะไม่ทำดีกับเจ้าโดยเปล่าประโยชน์ หากนางชวนเจ้าออกไป แสดงว่าคงมีแผนการอะไรบางอย่าง”“ข้ารู้ว่านางมีแผนการร้าย และข้ารู้ด้วยว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังคดีเซวี่ยจวิ้นก็คือนาง แต่แล้วยังไงล่ะ ข้าไม่เหมือนซูอวี้เออร์ ที่สามารถซ่อนตัวอยู่ข้างหลังท่าน และชมการแสดงได้อย่างสบาย ในเมื่อไม่มีใครปกป้องข้า ข้าก็ทำได้แค่ต้องเผชิญหน้ากับเรื่องสกปรกพวกนี้ด้วยตัวเอง”ฉวยโอกาสที่เซียวเย่หลันตะลึง เซี่ยเชียนฮวันก็หลุดออกจากอ้อมแขนของเขา“มิน่าล่ะหลี่จิ้งหย่าถึงทำอย่างนั้น…ดูเหมือนว่าพ่อลูกคู่นี้จะวางแผนไว้แล้ว” เขาพึมพำกับตัวเอง“หึ คนรักในวัยเด็กของท่านทำอะไรล่ะ วิ่งมายั่วยวนท่านหรือ?”เดิมทีเซี่ยเชียนฮวันเพียงแค่ต้องการจะเยาะเย้ย แต่คาดไม่ถึงว่า หลี่จิ้งหย่าจะทำอย่างที่พูดจริงๆ ส่งผลให้เซียวเย่หลันไม่สามารถโต้แย้งได้“สรุปว่าตอนนี้ เจ้าตกเป็นเป้าหมายของพ่อลูกตระกูลห
ที่แท้นางก็คือองค์หญิงสี่ เซียวหมิงหลัน!เซี่ยเชียนฮวันตะลึงงันไปพักใหญ่ ก่อนพยักหน้าแล้วพูดว่า “พี่หญิงสี่”นางจำได้ว่าองค์หญิงสี่ได้แต่งงานกับชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่ง แต่งงานกับสามีและเลี้ยงดูลูกๆ ของนางในจวนองค์หญิง ปกติแล้วไม่สนใจเกี่ยวกับโลกภายนอก“หมิงหลัน ผู้คนล้วนบอกว่าพระชายาจ้านเป็นสตรีที่งดงามที่สุดในเมืองหลวง และไม่มีใครเทียบนางได้ ในที่สุดท่านก็ได้พบกับนางในวันนี้ นางสมควรได้รับชื่อเสียงของนางจริงๆ” หลี่จิ้งหย่ากล่าวยิ้มๆนางกอดแขนเซียวหมิงหลัน และเรียกขานอย่างสนิทสนม เห็นได้ชัดว่ามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมากเซียวหมิงหลันยิ้มบางๆ และพูดว่า “ก็แค่นั้นแหละ”การประเมินที่ตรงไปตรงมาและหยาบคายนี้ ทำให้เซี่ยเชียนฮวันอดสะดุ้งไม่ได้ก็แค่นั้น?หมายความว่านางดูธรรมดา และไม่สมกับชื่อเสียงของนางเหรอ?นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ที่นางแต่งงานกับเซียวเย่หลันที่มีบางคนไม่ชอบหน้าตาของนาง!หลี่จิ้งหย่ากลับหัวเราะแล้วกล่าวว่า “เจ้าชอบตัวตนที่สูงส่งและสง่างามเช่นดอกบ๊วยมาโดยตลอด ส่วนพระชายาจ้านนั้นงดงาม แต่ก็ฉูดฉาดเหมือนดอกโบตั๋น ข้าไม่คิดว่านางจะดึงดูดสายตาของเจ้าได้”“มันดูฉูดฉาด
เซียวหมิงหลันรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดของเซี่ยเชียนฮวันนางหันศีรษะมามองดูผู้หญิงที่สวยโดดเด่นเกินไปอีกครั้ง“ดูเหมือนเจ้าจะไม่ได้โง่เขลาอย่างที่ข่าวลือพูดกัน เจ้ายังมีความคิดของตัวเองอยู่บ้าง”เซียวหมิงหลันมองไปที่เซี่ยเชียนฮวันขณะพูดเซี่ยเชียนฮวันยิ้มและพูดว่า “พี่หญิงสี่ชมเกินไปแล้ว ข้าเพียงแต่แสดงความคิดเห็นของตัวเองเล็กน้อย ไม่ได้มีเจตนามุ่งเป้าไปที่พี่หญิงสี่”“พระชายาจ้าน ความคิดของท่านกับความคิดของหมิงหลานนั้น เป็นความแตกต่างระหว่างหิมะขาวฤดูใบไม้ผลิกับชาวบาตอนใต้” หลี่จิ้งหย่ากล่าวเสียงเบา“ชาวบาตอนใต้เป็นปุถุชนธรรมดา ส่วนหิมะขาวฤดูใบไม้ผลินั้นฟังดูสง่างาม แต่ในความคิดเห็นของข้า ไม่มีความแตกต่างระหว่างทั้งสองอย่าง เช่นเดียวกับที่เราสวมใส่เสื้อผ้าราคาแพง แต่เราอาจไม่ได้สูงส่งไปกว่าขอทาน”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างใจเย็นในทางกลับกันหลี่จิ้งหย่ากลับพูดอย่างกังวล ดวงตาเมล็ดซิ่งเบิกกว้างขึ้น “ท่านเอาพวกเรา...เอาองค์หญิงหมิงหลานไปเทียบกับขอทานงั้นหรือ?!”“สุนัขถูกฆ่าในแต่ละวัน แต่คนคิดลบที่สุดคือนักวิชาการ ฮูหยินหลี่ เจ้าไม่จำเป็นต้องดูถูกคนธรรมดานักหรอก ยิ่งไ
ประโยคเหน็บแนมนี้ แซะทั้งเซียวหมิงเซียนและเหล่าสตรีสูงศักดิ์ทั้งหมดสีหน้าของพวกนางพลันเปลี่ยนไปอย่างมาก“เซี่ยเชียนฮวัน เจ้ากล้าดูหมิ่นข้าหรือ” เซียวหมิงเซียนพูดด้วยความโมโห“ข้าแค่เปรียบเทียบเท่านั้นเอง องค์หญิงแปดคงไม่ใจแคบขนาดนั้นหรอกกระมัง นี่โมโหจริงๆ หรือ? ดูเหมือนว่า องค์หญิงสี่จะอดทนและใจกว้างกว่ามาก”เซี่ยเชียนฮวันกระตุกยิ้มที่มุมปาก ทุกคำพูดล้วนแล้วแต่เหยียบย่ำเซียวหมิงเซียน โดยการยกเซียวหมิงหลานมาเปรียบเทียบในแง่ของความอาวุโส เซียวหมิงหลานมีอายุมากกว่านาง จึงไม่อาจเยาะเย้ยนางได้อีกทั้งตัวตนเช่นเซียวหมิงเซียน จะสามารถแตะต้องได้ง่ายงั้นหรือ?“หึ ข้าจะไม่โกรธ วันนี้เป็นวันดีที่ได้มาชมดอกบ๊วย ดังนั้นข้าจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเจ้า”เซียวหมิงเซียนระงับความโกรธของนางดูเหมือนว่า นางพยายามหลีกหนีจากการถูกเปรียบเทียบกับเซียวหมิงหลานเซียวหมิงหลานค่อนข้างเยือกเย็น นางยิ้มน้อยๆ แล้วกล่าวว่า “ได้ยินว่าน้องแปดเลือกเขยขวัญอันต้องใจได้แล้ว และทูลขอพระราชโองการเสกสมรสกับเสด็จพ่อ จริงหรือไม่?”“จริงเพคะ เสด็จพี่ทรงรอบรู้จริงๆ”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เซียวหมิงเซียนก็เลิกคิ้วอย่างภ
“น้องสะใภ้ พบกันอีกแล้วนะ”เซียวจ้านเดินมาหาเซี่ยเชียนฮวัน และกล่าวทักทายนางอย่างเป็นธรรมชาติเซี่ยเชียนฮวันยิ้มแล้วพยักหน้า “สวัสดีท่านพี่ห้า”“เอ๋ พี่สะใภ้กับพี่ห้าสนิทสนมกันตั้งแต่เมื่อไหร่ พี่เจ็ดทราบเรื่องนี้หรือไม่?”หลังจากเซียวหมิงเซียนพูดคุยกับสามีในอนาคตเสร็จ เมื่อได้ยินเสียงของเซี่ยเชียนฮวัน นางก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับมาพูดจาเหน็บแนมเป็นที่ทราบกันดีว่า องค์ชายห้าเป็นคนโรแมนติกและต่อต้านสังคมเล็กน้อยเซียวหมิงเซียนจงใจพูดจาเช่นนี้ เพื่อกระตุ้นจินตนาการของผู้อื่น และทำลายชื่อเสียงของเซี่ยเชียนฮวันและเป็นไปตามที่นางคาดหวัง ทุกคนต่างมองเซี่ยเชียนฮวันและเซียวจ้านอย่างละเอียด คล้ายกับสงสัยว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสมกันหรือไม่“น้องแปดระมัดระวังคำพูดและการกระทำของตัวเองเสียบ้าง เจ้าสวมหมวกเขียวให้จ้านอ๋องโดยไม่มีเหตุผล ระวังจะโดนโกรธเอาได้”เซียวจ้านหุบยิ้ม และมองเซียวหมิงเซียนอย่างมีความหมายใบหน้าของเซียวหมิงเซียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย และรู้สึกเจ็บที่กระดูกสันหลังโดยไม่รู้ตัว บทเรียนอันแสนเจ็บปวดจากการถูกตีในวันนั้น ยังคงชัดเจนในใจของนาง“ข้าแค่ล้อเล่น สวมหมวกเขีย
“ทูลพระชายา อยู่หนิงโจว”ซืออวี้สวี่ตอบเสียงเนิบนาบหนิงโจว?เซี่ยเชียนฮวันจำได้ว่า บ้านเกิดที่หญิงอ้วนกล่าวถึงก็คืออำเภอถังอู่ เมืองจิงโจว ซึ่งสถานที่สองแห่งนี้แตกต่างจากหนิงโจวคงเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ“อวี้สวี่ เจ้าไม่จำเป็นต้องตอบคำถามนาง เมื่อก่อนนางเคยมีชื่อเสียงเรื่องบ้าผู้ชายในเมืองหลวงมาก่อน ไม่แน่ว่าอาจจะคิดอะไรบางอย่างกับเจ้า” เซียวหมิงเซียนกระตุกแขนเสื้อของซืออวี้สวี่ ด้วยสีหน้าไม่พอใจยังไม่ทันได้แต่งงาน นางก็เริ่มแสดงท่าทีเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ห้ามสามีติดต่อกับผู้หญิงคนอื่นมากเกินไปอย่างเข้มงวด“นั่นคงจะไม่ได้” ซืออวี้สวี่แสดงสีหน้าทำอะไรไม่ถูกออกมา“เจ้าเพิ่งมาอยู่เมืองหลวงได้ไม่นาน ดังนั้นจึงไม่รู้ แต่เมื่ออยู่ไปนานๆ เข้าจะรู้ว่าชื่อเสียงของนางนั้นแย่แค่ไหน”เซียวหมิงเซียนเหลือบมองเซี่ยเชียนฮวันอย่างดูแคลนแวบหนึ่งอย่างไรก็ตาม ยิ่งนางพูดแบบนี้มากเท่าไร มันก็ยิ่งกระตุ้นความคิดที่จะตอบโต้ของเซี่ยเชียนฮวันมากขึ้นเท่านั้นเซี่ยเชียนฮวันพูดอย่างจงใจว่า “โบราณว่าไว้ว่าอย่าถามถึงที่มาของวีรบุรุษ ข้าได้ยินมาว่าจอหงวนคนปัจจุบันมาจากครอบครัวที่ยากจน ดังนั้นจึงเจาะจงถามขึ
“ไม่ได้สนิทกันมากนัก ข้าแค่มีเพื่อนฝูงมากมาย หากพูดไม่น่าฟังหน่อยก็คือทำเพื่อความอยู่รอด ข้าเพิ่งดื่มกับซืออวี้สวี่แค่ไม่กี่ครั้งก่อนหน้านี้”เซียวจ้านตอบกลับเซี่ยเชียนฮวันถามอีกครั้งว่า “ซืออวี้สวี่เคยแต่งงานมาก่อนหรือไม่?”“น้องสะใภ้ คำถามของเจ้าน่าสนใจมาก” เซียวจ้านยิ้ม “ด้วยนิสัยเอาแต่ใจของน้องแปด เจ้าคิดว่านางจะยอมแต่งงานกับบุรุษที่เคยแต่งงานมาก่อนหรือไม่?”“มีเหตุผล”เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะ แต่ความสงสัยในใจยังคงยากที่จะขจัดออกไปอยู่ดีไม่ได้การล่ะนางต้องหาโอกาสทดสอบสักครั้งหากมีคนอื่นอยู่ด้วย เกรงว่าซืออวี้สวี่จะไม่บอกความจริง นางต้องหาโอกาสอยู่กันตามลำพัง “พี่ห้า ท่านยินดีช่วยข้าสักอย่างหรือไม่?”เซี่ยเชียนฮวันชั่งใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนจะคิดว่าเรื่องนี้จำเป็นต้องมีผู้ช่วยเซียวจ้านเผยสีหน้าตกใจ เหมือนคาดไม่ถึงว่าเซี่ยเชียนฮวันจะขอความช่วยเหลือจากเขา แต่เขาก็กล่าวอย่างไม่ลังเลใจว่า “เมื่อน้องสะใภ้ขอ ข้าก็ยินดีช่วย”“เหตุใดจึงตอบตกลงเร็วเช่นนี้ หรือท่านไม่กลัวว่าข้าจะเรียกร้องมากเกินไป” เซี่ยเชียนฮวันยิ้มเซียวจ้านหัวเราะเบาๆ “น้องสะใภ้จิตใจดีมีเมตตา และเป็นคนยุติธรร
เซียวเย่หลัน?!ทั้งสองต่างสะดุ้งตกใจ คนหนึ่งเงยหน้าขึ้น อีกคนหันศีรษะกลับไป และทั้งคู่ก็เห็นเงาร่างหนึ่งที่คล้ายเทพอสูรใต้แสงจันทร์“เซี่ยเชียนฮวัน เจ้ากล้ามาก” เซียวเย่หลันค่อยๆ เดินเข้ามา “ฉวยโอกาสที่ข้าไม่อยู่ ก็วิ่งมาพบชายอื่นที่นี่อย่างนั้นหรือ หือ?”แม้ว่าตอนกลางคืนจะมืดมิด และร่างกายของเขานั้นสูงใหญ่ แต่ก็ยากที่จะมองเห็นสีหน้าของเขาได้ชัดเจน ทว่า ความเย็นชาที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเขา ก็แทรกซึมเข้าไปในอากาศ ทำให้สวนบ๊วยที่มีกลิ่นหอมตอนกลางคืน กลายเป็นนรกขึ้นมาหลังจากที่เซี่ยเชียนฮวันหายตกใจ นางก็สงบลงอย่างรวดเร็ว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ท่านกับซูอวี้เออร์ออกมาเที่ยวเล่นกัน แล้วจะสนใจทำไมว่าข้ามาทำอะไรที่นี่”“เจ้าเลยจงใจแก้แค้นข้ากับอวี้เออร์ที่ออกมาเที่ยวเล่น ด้วยการจงใจทำสิ่งนี้งั้นหรือ”ในที่สุดเซียวเย่หลันก็เดินเข้ามาหาพวกเขาทั้งสองเวลานี้ ซืออวี้สวี่กลัวมากจนเข่าอ่อนและแทบจะคุกเข่าลง“ท่านอ๋องทรง...ทรงเข้าใจผิด...”เขาอาจเป็นผู้ที่ได้รับการทดสอบกับฮ่องเต้เป็นการส่วนตัว แต่ต่อหน้าจิตสังหารของเซียวเย่หลัน เขาก็ไม่อาจระงับความหวาดกลัวได้เลย ซ้ำยังตัวสั่นไม่