บทที่ 438

“เป็นไปไม่ได้ ถ้านางไม่ได้ตั้งท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้า แล้วเจ้าจะปล่อยให้ท้องของนางใหญ่จนถึงทุกวันนี้ได้อย่างไร?”

“พี่ใหญ่พูดถูก ดังคำกล่าวที่ว่าการศึกไม่หน่ายอุบาย จ้านอ๋องกรำศึกมาหลายปี ย่อมมีอุบายมากมาย เราไม่อาจมองข้ามได้”

นักฆ่าทั้งสองเริ่มระมัดระวังตัวมากยิ่งขึ้น หลังจากได้ยินคำพูดของเซียวเย่หลัน

เซี่ยเชียนฮวันแอบคิดในใจว่า นักฆ่าสองคนนี้ไม่ใช่คนไร้สมองและประมาท พวกเขายังรู้หลายสิ่งหลายอย่าง

ไม่ว่าเซียวเย่หลันจะพูดจากใจ หรือเป็นกลอุบายเพื่อลดการป้องกันของนักฆ่า แต่ไม่ว่าอย่างไร มันก็ไม่สามารถพานางออกจากอันตรายได้

“จ้านอ๋องฟังนะ หากเจ้าต้องการให้พระชายาของเจ้ามีชีวิตอยู่ เจ้าต้องให้พวกเราสองคนพี่น้องรอดชีวิต!”

กริชในมือของนักฆ่าแทงลึกลงไปอีกสองสามมิลลิเมตร เข้าไปในท้องของเซี่ยเชียนฮวัน ทะลุเสื้อผ้าของนาง และแตะลงไปที่ผิว

หากลึกลงไปอีกครึ่งนิ้ว เกรงว่า…

เซียวเย่หลันสีหน้ามืดมน “ก็ได้”

“งั้นเจ้าถอยออกไปก่อน!”

“ยังไม่พอ ถอยไปอีก!”

ตามข้อเรียกร้องของนักฆ่า เซียวเย่หลันก็ถอยหลังไปอีก จนกระทั่งเกิดระยะห่างระหว่างพวกเขา

แต่ถึงกระนั้น พวกเขาก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ

“พี่ใหญ่ ศ