Share

บทที่ 435

“เสด็จพี่ห้าพูดตลกแล้ว ข้าอารมณ์ดีมาก”

เซี่ยเชียนฮวันวางมือบนหน้าท้องที่โตขึ้นทุกวัน แล้วยิ้มแย้ม

กลัวว่าเซียวจ้านจะไม่เชื่อ นางจึงเอ่ยเน้นอีกครั้ง “อารมณ์เสียเพราะคนเหล่านั้น ไม่คุ้มค่าหรอก”

“ไม่เป็นไร เจ้าพูดความจริงกับข้าได้ ข้าไม่มีผู้อยู่เบื้องหลัง ไร้อำนาจในราชสำนัก ข้าไม่เอาความรู้สึกระหว่างเจ้ากับเจ้าเจ็ดไปทำเป็นบทความหรอก”

เซียวจ้านมองนางด้วยสายตาอบอุ่น แววตาดูจริงใจ ไม่ล้อเล่นเลย

บนตัวของบุรุษผู้นี้แฝงไปด้วยรังสีบางอย่างที่สามารถทำให้คนอื่นหลงเชื่อเขาได้ง่ายๆ

เขาเอ่ยต่อไปว่า “บางครั้งตัวเราเองก็ไม่อาจรับรู้ได้ว่าในใจของตนอึดอัดมากเพียงใด หากเก็บเอาไว้ไม่ยอมระบายมันออกมา นานเข้าจะเป็นผลต่อสุขภาพได้”

“ท่านพูดถูก บางทีในใจข้าอาจจะไม่สบายจริงกระมัง”

เซี่เชียนฮวันถอนใจเห็นด้วยกับความจริงข้อนี้

ทั้งๆ ที่นางเองก็อยู่ในสวนดอกเหมยเช่นกัน แต่เซียวเย่หลันกลับสนใจแต่ซูอวี้เออร์ ทำให้นางกลายเป็นเรื่องน่าขันของเซียวหมิงเซียนและคนอื่นๆ

นางไม่เชื่อหรอกว่าเซียวเย่หลันจะไม่รู้ว่าการที่ตนทำเช่นนั้นจะตกเป็นที่ครหาของผู้อื่น

เขาเพียงแค่ไม่สนใจก็เท่านั้น

ไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองหรือดูถูกเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status