บทที่ 283

หลี่ซืออวี่กลอกตามอง “โชคดีที่นายมาได้ทันเวลา ฉันก็ไม่ได้ถูกรังแกอะไร”

“แต่ชุดตัวนี้ของฉันนายต้องชดใช้ด้วยเงิน”

หวงเหมาทำท่าทางประจบประแจง “วางใจได้ ฉันชดใช้ ชดใช้ให้แน่นอน”

ทั้งสามคนกลับไปที่ห้องส่วนตัว

หลินเสวี่ยฮุ่ยเดินเข้าไปถาม “เสี่ยวหาง พวกเธอทำไมไปตั้งนานถึงเพิ่งจะกลับมา?”

หวงเหมาพูดด้วยสีหน้าลำพองใจ “เมื่อครู่มีไอ้หนุ่มคนหนึ่งกล้าลวนลามหลี่ซืออวี่ ถูกฉันสั่งสอนไปยกหนึ่ง”

โจวเสี่ยวหางพยักหน้าอย่างจนใจ

“ห๊ะ? พวกเธอมีเรื่องกับคนอื่นเหรอ?” หลินเสวี่ยฮุ่ยพูดด้วยความเป็นห่วง

“วางใจเถอะ เสวี่ยฮุ่ย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็แค่คนเสเพลคนหนึ่งก็เท่านั้น”

หวงเหมาตบหน้าอกของตัวเองแล้วพูดขึ้น

“ถ้าหากเขากล้ามาหาเรื่อง ดูสิว่าฉันจะสั่งสอนเขาอย่างไร”

ฟังน้ำเสียงของหวงเหมาเหมือนกับไม่ได้มีเรื่องใหญ่อะไร หลินเสวี่ยฮุ่ยจึงไม่ได้ซักไซ้ไล่เลียง

แต่โจวเสี่ยวหางแอบรู้สึกเป็นกังวล

เมื่อจบเหตุการณ์วุ่นวายเมื่อครู่ ทุกคนก็เล่นสนุกกันต่ออีกครู่หนึ่ง ในตอนที่กำลังจะกลับไป

ประตูของห้องส่วนตัวก็ถูกคนถีบออกทันที

หนุ่มผมสกินเฮดคนหนึ่งเดินเข้ามา

นักเรียนของมหาวิทยาลัยเจียงโจวต่างงุนงงในทันที

ห้อง