Share

บทที่ 242

เฉียวซุนรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร

เธอมองไปที่หลินเซียว พูดทั้งร้องไห้และหัวเราะว่า “มันจะไม่คุ้มได้ยังไง? เพื่อคุณทั้งหมดก็คุ้มค่า... ขอให้หายเร็วๆนะ!”

น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลก็ออกมาจากหางตาของหลินเซียว...

เฉียวซุนกอดเธอแน่นแล้วพึมพำ “คุณรู้หรือเปล่าว่า ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว!”

หลินเซียวอ่อนแอลงมาก

แต่เธอยังใช้แรงทั้งหมดยกมือขึ้น กอดเฉียวซุนอย่างอ่อนโยน...

หลังจากกินเสร็จ คุณหมอก็ตรวจร่างกายหลินเซียว

เฉียวซุนหลีกตัวออกไป

เธอเดินออกจากห้องผู้ป่วย เดินจนไปสุดทางเดินยาวด้านนอก มองดูแสงแดดข้างนอกอย่างเงียบๆ จากนั้นเธอก็รู้สึกโล่งใจอย่างมาก

โชคดีที่หลินเซียวตื่นขึ้นมาแล้ว

โชคดีที่หลินเซียวไม่รู้สึกเสียใจกับตัวเอง เธอยังมีความกล้าที่จะมีชีวิตอยู่

แต่เมื่อเฉียวซุนคิดถึงเด็กคนนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บจี๊ดที่จมูกขึ้นมา... หลินเซียวอาจจะสามารถมีลูกได้ด้วยวิธีทางเทคโนโลยีในอนาคต แต่สรุปแล้วก็ไม่ใช่เด็กคนเดิมอีกต่อไป

“เฉียวซุน!”

ทันใดนั้น เสียงของลู่จิ้นเซิงก็ดังมาจากด้านหลัง

เฉียวซุนหันกลับมามองเขาอย่างเงียบ ๆ สักพัก แล้วถามด้วยน้ำเสียงแหบห้าว “คุณมาทำอะไรที่นี่”

ลู่จิ้นเซิงหยิบถุงเอกสารในม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status