Share
บทที่ 250
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 251
เสื้อตัวนี้ ลู่เจ๋อเลือกที่จะให้เธอเห็น อยากที่สื่ออะไรกับเธอ?บอกว่าเขาเริ่มแสดงท่าทางไม่ปกติหรือประกาศว่าเขาอิสระ?เฉียวซุนเลือกที่จะเพิกเฉย เธอแช่เสื้อเชิ้ตสีขาว เทน้ำยาซักผ้าแล้วซักเบาๆ... เมื่อฟองสบู่ถูกถูออกไป กลิ่นน้ำหอมบนเสื้อก็หายไป รอยลิปสติกที่ปาดตาก็หายไป เหมือนว่าเมื่อคืนไม่เกิดอะไรขึ้นเลยเสื้อเชิ้ตสีขาวดูใสสะอาดเหมือนใหม่ตอนที่เฉียวซุนกำลังจะเอาไปตาก มีมือหนึ่งคว้าเสื้อของเธอด้วยมือเดียว แล้วโยนมันลงในถังขยะ...เธอมองดูอย่างเงียบๆอยู่ไม่กี่วิ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นสบตากับลู่เจ๋อเขามีรูปร่างที่เพรียวบางที่แข็งแรง ผมสีดำยุ่งๆเต็มไปด้วยเสน่ห์ถึงแม้ในตอนเช้า! เฉียวซุนอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าด้วยผู้ชายเช่นคนนี้ เมื่อวานเขามีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นหรือไม่?แต่เธอไม่ได้ถามลู่เจ๋อจ้องเข้าไปในดวงตาของเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง “ไม่ถามเรื่องเมื่อวานเหรอ? คุณจะเพิกเฉยทั้งหมด แม้ว่าฉันจะไปเปิดห้องกับผู้หญิงคนอื่น แม้ว่าฉันจะมีเซ็กส์กับเธอ คุณก็ไม่คิดจะถามเหรอ?”เฉียวซุนลดสายตาลงเล็กน้อย “ถามอะไร? ลู่เจ๋อกับผู้หญิงจูบอย่างเร่าร้อน แต่มีเรื่องอะไรก็ควรถามเขาก่อน! มันดูไม่สมเหตุสมผ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 252
ตอนที่ลู่เจ๋อจัดเสื้ออย่างเรียบร้อย เฉียวซุนก็ยังคงนั่งอยู่บนอ่างล้างหน้าเธอหนาวไปทั้งตัวเธอรู้นิสัยของลู่เจ๋อ เธอรู้ว่าเขาจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ แต่ถ้าเธอถามว่าเธอเสียใจหรือไม่ เธอจะตอบว่า...ไม่เสียใจ!ไม่มีที่ว่างให้ความเสียใจของเธอ!ตอนนั้น ลู่เจ๋อทำให้เธอหมดหนทาง ตอนนั้นเธอไม่มีความรู้สึกอยากจะโกหกเลยเมื่อเทียบกับความลำบากใจของเธอแล้ว ลู่เจ๋อก็ดูสง่างามมาก!เขาพิงผนังฝั่งตรงข้าม เขาถือบุหรี่สีขาวที่เหมือนหิมะไว้ระหว่างนิ้วเรียวยาวของเขาควันบางๆ ลอยขึ้น ทำให้ดวงตาพร่ามัวเสียงของเขาแหบแห้งเล็กน้อย “เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?”ชุดนอนของเฉียวซุนยุ่งเหยิง เธอค่อยๆปิดบังแขนตัวเองเบาๆ แต่สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้เธออบอุ่นขึ้นมาเลยใบหน้าของเธอไม่มีแม้แต่สีของเลือดเธอจ้องไปลู่เจ๋ออยู่นาน ก่อนที่จะพูดเบาๆ “ตอนที่หลินเซียวถูกรถชน ตอนนั้นฉันคิดว่าจะอยู่กับเขา! แต่หลินเซียวฟื้นขึ้นมาแล้ว...ฉันกับเขาไม่สามารถไปด้วยกันได้ เหตุผลนั้นหลินเซียวรู้ดีที่สุด! คุณอยากรู้ไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ฉันบอกเลยว่าฉันเคยหลงรักเขา ฉันคิดจะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต ฉันถึงกับคิดว่าบุคลิกของฉันกับเขาน่าจะเข้าก
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 253
เลขาฉินลงจากรถ โดยที่เธอถือกระเป๋าอยู่ในมือด้านหลัง ประตูรถถูกผลักเปิดออก และคนที่ลงมาก็คือลู่เจ๋อเขาสวมชุดสูทอย่างเป็นทางการ ท่าทางหล่อเหลาของเขามีกลิ่นอายของความสง่างาม ไม่เหมือนร่องรอยที่บุ่มบ่ามจากเมื่อคืนที่ผ่านมาแต่อย่างใด เขาเดินเข้าไปใกล้สายตาของเฉียวซุน หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาดูแล้วถามอย่างสบายๆว่า “คุณเห็นแล้วเหรอ”เฉียวซุนไม่ได้พูดอะไร...ลู่เจ๋อวางหนังสือพิมพ์ลงแล้วหัวเราะกับตัวเอง “ก็ใช่! คุณสนใจทำไม!”เขาเดินไปที่ประตูเฉียวซุนพูดเบาๆ “ลู่เจ๋อ คุณต้องการอะไร”ลู่เจ๋อหันกลับมาอย่างช้าๆ เขาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเธอโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ น้ำเสียงของเขาก็เย็นชายิ่งขึ้น “คุณนายลู่ คุณคิดว่าฉันต้องการอะไร?”น้ำเสียงของเฉียวซุนนิ่งๆ “ลู่เจ๋อ ถ้าคุณชอบเธอจริงๆ คุณสามารถยุติการแต่งงานของเราและแสดงความสัมพันธ์ที่ซื่อสัตย์กับเธอได้! ตอนนี้หมายความว่าอย่างไร? ให้ความหวังเล็กน้อยกับเธอแล้วก็ทำลายความหวังของเธอ คิดว่ามันไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ?”ลู่เจ๋อหัวเราะเยาะ “คุณนายลู่ยิ่งใหญ่มาก! คุณกลายเป็นคนใจบุญขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? คุณเรียนรู้จากเฮ่อจี้ถังเหรอ?”เฉียวซุนโต้กลับ “คุณ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 254
วันอาทิตย์ตอนบ่าย มีการจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำส่วนตัวที่สนามหญ้าของวิลล่านอกจากแขกของลู่เจ๋อแล้ว เฉียวซุนยังเชิญเพื่อนมาบางส่วน รวมถึงคุณนายหลี่ อีกทั้งคุณนายลี่ก็ยังเชิญคุณฟานมาอีกต่างหาก!ครั้งที่แล้วคุณฟานประหลาดใจกับความงามของเฉียวซุนเอาเสียมากๆครั้งนี้เมื่อเห็นเฉียวซุนในงานเลี้ยงส่วนตัว เขาก็รู้สึกเซอร์ไพรส์กับความสามารถของเธอ คุณฟานถือแชมเปญหนึ่งขวดแล้วพูดอย่างเสียดายว่า “คิดไม่ถึงเลยว่า คุณจะเป็นภรรยาของลู่เจ๋อ อีกทั้งพวกคุณก็แต่งงานกันใหม่อีกครั้งแล้ว! ผมพลาดมาสองครั้งแล้วนะ”คุณฟานพูดตรงไปตรงมาอย่างไม่ยืดเยื้อเฉียวซุนยิ้มเล็กน้อย “ก็มีแต่คุณฟานนี่แหละค่ะที่ยกยอฉัน”คุณฟานไม่ได้โง่ เขาเห็นได้ว่าการแต่งงานของเฉียวซุนไม่มีความสุข เวลานี้ลู่เจ๋อกำลังคุยเรื่องธุรกิจกับคนอื่นๆอยู่ตระกูลหลี่คนนั้นจับมือเขาเบาๆ ทำตัวเหมือนแม่งานคุณฟานถอนสายตาออกไปเขาชะงักแล้วเชิญเฉียวซุนอีกครั้ง “ครั้งที่แล้วที่ผมพูดในงานเลี้ยงของคุณนายหลี่ยังคงเป็นเช่นนั้นนะครับ หากวันหนึ่งคุณเฉียวเปลี่ยนใจและต้องการพัฒนาในเมืองเซียง ผมก็จะยังยินดีต้อนรับคุณอยู่เสมอ”เฉียวซุนรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อยเธอพูด
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 255
ลู่เจ๋อก้มหน้ามองเธอ จากนั้นเขาก็ค่อย ๆโอบมือของเขารอบเอวเรียวบางของเธอแล้วอุ้มเธอขึ้นมาเขาเดินสวนกับเฉียวซุนน้ำเสียงของเขาเย็นชาราวกับหากพูดแล้วน้ำแข็งจะล่วงออกจากปาก “รอเดี๋ยว คุณไปส่งแขกก่อน!”เป็นช่วงหลังเที่ยงในฤดูใบไม้ผลิพระอาทิตย์ส่องแสงกำลังดี แต่เฉียวซุนกลับไม่รู้สึกอบอุ่นเลย เพราะสามีของเธอทำให้เธออับอายต่อหน้าคนอื่น แต่ตอนนี้เธอกลับคิดว่า ดีที่ไม่ได้เรียกหลินเซียวมา ไม่อย่างนั้นเธอคงได้ทะเลาะกับลู่เจ๋อที่นี่แน่เสียงกระซิบดังไปทั่วทุกคนต่างกำลังพากันกระซิบกระซาบเรื่องเฉียวซุน ตำแหน่งคุณนายลู่ของเฉียวซุนคงอยู่ได้ไม่นาน เพราะการตัดสินใจของลู่เจ๋อเมื่อกี้นี้ชัดเจนอยู่แล้ว...ตอนนี้เองที่คุณนายหลี่รีบวิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าโกรธเคือง “ชิงเฉิงแกมันทำตัวไร้ความคิด! เพื่อผู้ชายที่แต่งงานแล้วแม้แต่หน้าตัวเองก็ไม่ไว้!”เฉียวซุนยิ้มอย่างขมขื่น “ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกค่ะ! ไม่ใช่ความผิดของเธอคนเดียวหรอก! ถ้าลู่เจ๋อไม่ให้โอกาสเธอ เธอก็เข้าใกล้เขาไม่ได้”คุณนายหลี่สงสารเธอจับใจเธอพูดโน้มน้าวเฉียวซุน “ฉันจะบอกพ่อแม่ของเธอ! แล้วก็นะเฉียวซุน ฉันไม่ได้พูดแทนลู่เจ๋อนะจ๊ะ อันที่
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 256
ตอนเย็น เฉียวซุนสั่งให้คนรับใช้ทำความสะอาดภายในและภายนอกวิลล่าหลังจากเสร็จงาน เธอก็รู้สึกปวดเอวเล็กน้อยเธอแช่น้ำอยู่ราวครึ่งชั่วโมง แต่ก็ยังรู้สึกอึดอัดอยู่นิดหน่อยตอนที่ไปทานอาหารชั้นล่างแล้ว คนรับใช้ก็ถามขึ้นอย่างระมัดระวัง “คุณอยากจะรออีกสักหน่อยไหมคะ? บางทีคุณผู้ชายอาจจะกลับมาทานอาหารเย็น?”ขณะที่เขาพูดจบ นาฬิกาก็มีเสียงดังเจ็ดครั้งตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว เฉียวซุนพูดอย่างใจเย็น “กินข้าวกันเถอะค่ะ ไม่ต้องรอหรอก!”คนรับใช้รู้ว่าเธออารมณ์ไม่ดี เลยพูดอย่างกระตือรือร้นตอนเสิร์ฟอาหาร “ปลาเปรี้ยวหวานแมนดารินนี้เป็นของโปรดของคุณนายเลยนะคะ! แต่มีเพียงปลาแมนดารินในฤดูกาลนี้เท่านั้นที่อวบอิ่มขนาดนี้ คุณนายลองชิมดูสิ”เฉียวซุนตอบอืมเล็กน้อย ก่อนจะตักปลามาชิ้นหนึ่งเพื่อลิ้มรสแต่พอเข้าปากก็รู้สึกคลื่นไส้ เธอปิดปากแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ แต่เธอก็อ้วกไม่ออกสักที...คนรับใช้รู้สึกประหม่าเล็กน้อยเลยเคาะประตูจากข้างนอก “คุณผู้หญิง ไม่สบายหรือเปล่า?”“ฉันไม่เป็นไร!”เฉียวซุนอยู่ในนั้นนานพอสมควรก่อนจะเดินออกไปนั่งที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง เธอไม่มีความอยากอาหารเลย อาหารบนโต๊ะก็มีแต่ของเลี่ยน
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 257
เขาถอดเสื้อคลุมออกแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนที่มืดมิดลู่เจ๋อนอนลงด้านหลังเฉียวซุน เขากอดเธอเอาไว้ เขาไม่พูดอะไรเลยแต่ลูกกระเดือกที่ข้างคอของเธอก็ยังเคลื่อนไหว!หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ดึงผ้าห่มออกจากเธอ แล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาร่างกายของเขาร้อนมาก!เฉียวซุนไม่ส่งเสียงและเธอก็ไม่ได้ผลักเขาออกไป เธอได้ยินเสียงแหบห้าวของเขา “ผมไม่ได้ชอบเธอคนนั้นนะ! ผมแค่ชอบมองตาของเธอ สายตาที่เธอมองผมมันเหมือนกับคุณสมัยก่อนไม่มีผิด...สายตาแห่งความสิ้นหวังนั่น! เฉียวซุน ไม่เคยมีใครที่หักอกผมและทำให้ความภาคภูมิใจทั้งหมดของผมพังทลายลงเหมือนคุณ แต่ผมก็ยังทนปล่อยคุณไปไม่ได้! ผมเคยคิดจริง ๆ ว่าปล่อยเรื่องนี้ไปซะก็พอแล้ว ผมคิดว่าก็แค่ผู้หญิงคนเดียวทำไมผมต้องทน!”เขากอดเธอแน่นแล้วใช้ฝ่ามือลูบไปตามเอวบางของเธอเขากดตัวเธอเข้ามาแนบตัวของเขา หน้าผากของทั้งสองแตะกันสนิท เขาหลับตาสีเข้มของเขาแล้วพึมพำ “เฉียวซุน ผมเจ็บปวดจริง ๆ! ตอนที่ไม่รู้ตัว ผมก็ทั้งรักทั้งเกลียดเธอไปแล้ว...”รักทุกอย่างที่เป็นเธอและเกลียด ที่เธอมีคนอื่นในใจตอนที่ลู่เจ๋อพูดจบ เขาก็เอาปากแนบริมฝีปากแดงระเรื่อของเฉียวซุน เขาจูบเธออย่าง
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 258
เฉียวซุนเปิดวีแชท เป็นเอกสารที่เมิ่งเยียนหุยส่งมาให้เธอปริ้นเธอพักเรื่องนี้ไว้ก่อนและเงยหน้าขึ้นมอง เธออยากคุยกับลู่เจ๋อลู่เจ๋อกำลังเดินขึ้นไปชั้นบนแล้วพูดอย่างใจเย็น “ถ้ามีธุระ รอผมกลับมาจากต่างประเทศก่อนค่อยพูด”แดดฤดูใบไม้ผลิกำลังดี แต่ร่างกายของเฉียวซุนกลับเย็นเฉียบเธอมองดูสามีของเธอ มองดูแผ่นหลังที่สง่างามของเขา แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ลู่เจ๋อ คุณชอบพูดอยู่ตลอดว่าฉันไม่เห็นคุณเป็นสามี แล้วคุณถือว่าฉันเป็นภรรยาของคุณหรือเปล่าคะ? คุณกับผู้หญิงข้างนอกพวกนั้น ความคลุมเครือระหว่างคุณกับหลีชิงเฉิง คุณรู้ดีที่สุดว่าไป๋เซียวเซียวเคยเล่นบทบาทอะไรในชีวิตแต่งงานของเรา ในใจของคุณก็ชัดเจน ตอนนี้คุณไปต่างประเทศเพื่อไปอยู่กับเธอ แค่เวลาจะฟังฉันซักประโยคยังไม่มีเลย…”ลู่เจ๋อชะงักชั่วคราวหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หันกลับมามองเธออย่างเงียบๆ “งั้นคุณอยากคุยอะไร”ตอนนั้นเฉียวซุนกำลังจะพูด โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นในกระเป๋าของเขาลู่เจ๋อรับสายโดยไม่ได้หยุดคิดเลย น่าจะเป็นสายจากต่างประเทศ เขาเหลือบมองเฉียวซุนแล้วก็ขึ้นไปชั้นบน...ในห้องอาหาร เฉียวซุนนั่งอยู่คนเดียวคนรับใช้พูดอย่างอ่อนโยน “คุณ
Latest chapter
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 425
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 424
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 423
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 422
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 421
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 420
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 419
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 418
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 417
