Share
บทที่ 95
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 96
เฉียวซุนขัดขืนโดยเปล่าประโยชน์ถึงแม้ลู่เจ๋อจะป่วย แต่เขาก็สามารถจับตัวเธอไว้ได้อย่างง่ายดายเฉียวซุนกำลังจะหมดแรง สุดท้ายเธอก็ไม่ดิ้นต่อแล้ว ใบหน้าของเธอฝังลงบนโซฟาสีเข้มสไตล์อังกฤษ......เธอไม่ได้มองเขา แล้วก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรเขาด้วยเลยทำให้ลู่เจ๋อโกรธมาก อดไม่ได้ที่จะทำรุนแรงกับเธอนิ้วเรียวยาวบีบคางแหลมของเธอ บังคับให้เธอหันมามองตัวเอง ปากก็เอ่ยแต่คำพูดที่ไม่น่าฟังออกมา “คุณนายลู่ มาดูกันว่าใครจะทำให้คุณรู้สึกดีกว่า!”เฉียวซุนรู้สึกละอายใจเธอกำลังจะหันกลับไปด้วยความโมโห แต่ลู่เจ๋อก็จับเธอเอาไว้แน่น ทำให้เธอไม่สามารถหลีกหนีได้ เธอได้แต่ร้องไห้จมูกแดง และจ้องมองไปยังใบหน้าของเขา......แสงสลัวตกกระทบรอบตัวลู่เจ๋อ ราวกับเป็นรัศมีที่เคลือบบาง ๆ บนตัวของเขา ให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างมากแต่เขากลับไม่อ่อนโยนกับเธอเลยสักนิดใบหน้าด้านข้างและลำคอก็เต็มไปด้วยเหงื่อลู่เจ๋อรู้สึกเหนือกว่าเธอเล็กน้อย รวมถึงร่างกายและจิตใจที่รวมเป็นหนึ่งเดียว ในขณะที่ความรู้สึกของเขากำลังอยู่ในช่วงที่สำคัญที่สุด เขาก็โน้มตัวลง ก่อนจะกัดริมฝีปากและกระซิบข้างใบหูเธออย่างเซ็กซี่ “เฉียวซุน ยังชอบผมไหม?”ไ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 97
ฤดูใบไม้ร่วงในเดือน 10เขาแต่งกายด้วยชุดสีดำ ด้านนอกคลุมด้วยเสื้อคลุมบาง ๆ สีเดียวกัน แสงแดดส่องกระทบใบหน้าเขา แรงลมเบา ๆ ในยามเช้าพัดผ่านผมที่ถูกเซตไว้อย่างดี ทำให้เขาดูหล่อเหลาเป็นพิเศษเขารู้สึกได้ว่าเฉียวซุนกำลังมองตนเองอยู่ลู่เจ๋อจึงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะสบตากับเฉียวซุนทั้งคู่ต่างไม่มีใครหลบสายตา แม้กระทั่งลู่เจ๋อเองก็หรี่ตาลงเล็กน้อย เพื่อต้องการมองเธอให้ชัดเจนยิ่งขึ้น......เขาเห็นภรรยาของตนยืนอยู่ใต้แสงสลัว ๆ แสงที่ตกกระทบลงบนตัวเธอ ทำให้เขาแอบเห็นทัศนียภาพเล็ก ๆ ในฤดูใบไม้ผลิลูกกระเดือกของลู่เจ๋อขยับขึ้นเล็กน้อย จากการสูดบุหรี่เข้าลึก ๆ ทำให้แก้มของเขาตอบลงจากการออกแรง แสดงให้เห็นถึงรูปลักษณ์ความเป็นผู้ชายหลังจากนั้นเขาก็เหยียดยิ้มหัวเราะราวกับว่าต้องการหัวเราะเยาะ!ขณะนั้นเอง เลขาฉินก็ได้ถือกระเป๋าเดินทางออกมา เพื่อให้คนขับรถได้ยกกระเป๋าไว้ท้ายรถต่อ เฉียวซุนถึงได้รู้ว่าลู่เจ๋อกำลังจะไปทำงานที่ต่างจังหวัด......ทันใดนั้นโทรศัพท์ในห้องนอนก็ส่งเสียงดังขึ้นเฉียวซุนเดินกลับเข้าไปดูก็พบว่าเป็นสายจากเลขาฉิน เสียงของเธอทั้งเกรงใจและไม่คุ้นเคย “คุณนายลู่ ช่วยหยิบยาขอ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 98
เลขาฉินไม่กล้าปิดบังเธอบอกลู่เจ๋อตามความจริงว่าคุณหลินมารับโทรศัพท์ของเขาลู่เจ๋อเคลื่อนสายตาไปที่คุณหลิน คุณหลินคนนี้ต้องคิดอะไรกับลู่เจ๋อแน่ ๆ แต่สายตาของลู่เจ๋อบอกเธออย่างชัดเจนว่าเธอไม่มีโอกาส!ไม่แปลกที่ดาราหญิงอย่างเธอจะดูออกเธอสะบัดผมเบา ๆ แล้วยิ้มเล็กน้อย “คุณนายลู่ให้ดิฉันเตือนประธานลู่ว่าคุณยังมีไข้อ่อน ๆ ไม่ควรทำงานหนักเกินไปค่ะ”ผลคือใบหน้าของลู่เจ๋อเริ่มแย่ลง คุณหลินคิดว่าเธอคงจะไม่ได้ร่วมงานกับเขาแล้ว จึงตัดสินใจจะเดินออกไป แต่ลู่เจ๋อกลับรั้งตัวเธอไว้ เขาไม่ได้พูดคุยกับเธอด้วยตนเอง แต่ให้เลขาฉินกดราคาและตนเองก็ออกไปก่อน!คุณหลินกะพริบตาด้วยความประหลาดใจเลขาฉินเผยรอยยิ้มเชิงธุรกิจ เริ่มคุยรายละเอียดของสัญญา แน่นอนว่าต้องกดราคาให้ต่ำลงเล็กน้อย เพราะตอนนี้ประธานลู่กำลังรู้สึกแย่มาก!......วันรุ่งขึ้น กลุ่มเภสัชกรรมลู่ได้ประกาศว่าหลินอี๋ได้กลายเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ของลู่ซื่อกรุ๊ปงานเลี้ยงเฉลิมฉลองจะถูกจัดขึ้นในเมืองซีสถานที่เฉลิมฉลองที่เต็มไปด้วยความสุข เป็นเรื่องง่ายที่การเจรจาธุรกิจระหว่างหนุ่มหล่อกับดาราหญิงจะมีข่าวลือออกมา อีกทั้งยังมีรูปยืนยันมากมายหลุ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 99
ขณะที่เฉียวซุนเดินลงมาด้านล่าง ชา กาแฟ และอาหารเช้าของเฉียวซุนถูกวางเอาไว้อย่างดีในห้องโถงเล็กคุณนายไป๋มองคนเป็นเธอเห็นว่าเฉียวซุนร่าเริงตามปกติ เธอก็เริ่มโกรธ “ดิฉันบอกแล้วไง ว่าคุณนายลู่อย่าสนใจแต่ตัวเอง คุณควรดูแลคู่แต่งงานของคุณด้วย! คุณทำเพียงมองดูคุณชายลู่ไปมีข่าวฉาวด้านนอกเหรอคะ? แม่นางหลินนั่นคุณก็เห็นแล้ว ไม่รู้สึกถึงปัญหาที่เกิดขึ้นเลยเหรอคะ?”เฉียวซุนไม่ได้มองพวกเธอเธอนั่งรินลาเต้บนโต๊ะตัวเล็ก หลังจากลิ้มรสช้า ๆ เธอก็ยิ้มเบา ๆ “พวกคุณมาเพราะเรื่องของหลินอี๋หรอกเหรอ? ทำไมล่ะ กลัวคุณไป๋ตกกระป๋องงั้นเหรอ? งั้นพวกคุณก็ควรไปหาลู่เจ๋อนะ ไม่ใช่มาหาเรื่องฉัน บอกให้ฉันดูแลเขาให้ดี ฉันจะได้สวัสดิการดี ๆ มากกว่าคุณไป๋ได้ยังไง?”คุณนายไป๋พูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งเพราะไม่มีวิธีอื่น เธอเลยต้องมาหาเฉียวซุนถึงที่ ถ้าคุณชายลู่มีคนใหม่จริง ๆ งั้นจะเกิดอะไรขึ้นกับเซียวเซียวของเธอ? เพราะงั้นเธอเลยนึกออกว่าควรจะให้คุณนายลู่ไปจัดการผู้หญิงคนนั้นก่อน แล้วเธอค่อยมาจัดการคุณนายลู่ทีหลังท้ายที่สุดแล้ว เซียวเซียวของเธอจะต้องเป็นที่หนึ่งความคิดของเธอทำไมเฉียวซุนจะไม่รู้ล่ะ?เฉียวซุนพูดอย่าง
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 100
เฉียวซุนมองเขากลับสักพักเธอจึงยิ้มอย่างสงบ “ได้! ฉันจะรอคุณในห้องนั่งเล่น!”เธอลุกขึ้นยืนและกำลังจะเดินผ่านเขาไปแต่เขากลับจับข้อมือของเธอไว้แน่น ก่อนจะดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งเธอเข้ามาใกล้ชิดเขา ใบหน้าเล็กพิงลงซบบนไหล่เขา ผิวขาวของเธอตัดกับเสื้อสีเทาเข้ม ขับให้เธอดูละเอียดอ่อนเฉียวซุนกะพริบตาปริบ ๆลู่เจ๋ออาจจะลืมไปว่าเขาพึ่งมีข่าวออกมาจากเมืองซี จนทำให้คนรักเก่ามาตามราวีถึงที่บ้าน ตอนนี้เขาควรจะปลอบคนรักของเขาไม่ใช่เหรอ?เฉียวซุนผละออกเบา ๆ เธอส่งยิ้มอย่างให้เกียรติเขาและรีบเดินขึ้นไปแผ่นหลังของเธอดูโอนอ่อนสง่างาม ท้ายที่สุดเธอก็กลับมาอยู่กับเขาได้สักพักแล้ว จนมองไม่เห็นความทุกข์ทรมานในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาบนร่างกายของเธอแล้ว ถึงอย่างไรเธอก็โตมาอย่างมีความสุข อีกทั้งยังมีความละเอียดอ่อนมาตั้งแต่เกิดหาได้ยากที่ลู่เจ๋อจะเคลิ้มตามไป๋เซียวเซียวกลัวเขาต่อว่า เธอจัดแขนเสื้อของตนพร้อมกับพูด “คุณชายลู่ พวกเรามา......เพราะเป็นห่วงคุณนายลู่ค่ะ!”ทันใดนั้นคุณนายไป๋ก็เริ่มรู้สึกตัว และร่วมพูดด้วย “ใช่ ๆ ๆ! พวกเรามาอยู่เป็นเพื่อนคุณนายลู่ค่ะ! คุณชายลู่มีข่าวออกมาจ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 101
คำพูดที่เกือบจะอ่อนโยนของผู้ชาย มักทำให้ใจเราสับสนเสมอต่อให้เฉียวซุนจะเย็นชากับเขา แต่ในใจก็อดไม่ได้ที่จะเต๊าะจีบเบาๆแต่เธอยังมีสติอยู่ลู่เจ๋อเข้ามา กดร่างเธอเบาๆ จูบเธออย่างอ่อนโยน แต่เธอกลับใจสลาย เธอลูบไล้ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาแล้วถามเบาๆ"ลู่เจ๋อ คุณรักฉันไหม?"ลู่เจ๋อไม่เคยพูดว่ารัก เขาไม่เคยรักใครเลยความเงียบของเขา เป็นการปฏิเสธจริงๆ เฉียวซุนรู้มานานแล้ว แต่ตอนนี้เธอยังเศร้าอยู่เล็กน้อย เธอถามเขาอีกครั้ง "แล้วคุณอยากจะรักฉันไหม? ความสัมพันธ์ในแต่งงานครั้งนี้ที่คุณพูดถึง คุณพร้อมจะทุ่มเทความรักให้ไหม?"ลู่เจ๋อไม่ได้โกหกเธอเขารุกล้ำริมฝีปากสีแดงของเธอ บอกเธออย่างอ่อนโยน "ไม่!"เฉียวซุนหลับตาลงเบาๆเธอยอมรับจูบของเขา สัมผัสได้ว่าเขาปลอบใจ เธอกลับหาเวลาพูดคุยเรื่องการแต่งงานและความสัมพันธ์กับเขาต่อไปได้ เสียงของเธอแหบพร่า เพราะถูกเขาจูบไม่หยุด เสียงที่ออกมาก็เต็มไปด้วยเสน่ห์ของผู้หญิง "ลู่เจ๋อถ้าไม่รัก ทำไมต้องให้ฉันรักคุณด้วย? ข้างนอกมีผู้หญิงมากมาย ถ้าอยากให้ผู้หญิงชื่นชม งั้นก็...ได้มาง่ายๆใช่ไหม”ลู่เจ๋อจ้องมองเธอ เฝ้าดูเธอค่อยๆจมหายไปเขารู้อยู่แก่ใจเธอเป็
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 102
หลังจากทำทุกอย่างเสร็จ ลู่เจ๋อก็ปล่อยเธอไปอาบน้ำเมื่อออกมาอีกครั้งเขาก็แต่งตัวอย่างหรูหรา แต่เฉียวซุนยังอยู่ในสภาพที่น่าสมเพช ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะเคลื่อนไหวลู่เจ๋อมองไปที่เธอสักพัก ก็เดินออกไปพร้อมเสียงเยาะเย้ยตอนเขาเข้าไปในรถเบนท์ลีย์สีดำ เขาไม่ได้ออกจากวิลล่าทันที แต่จุดบุหรี่และสูบอย่างเงียบ ๆจริงๆแล้ว ตอนนี้เฉียวซุนไม่สบาย เขาไม่มีความสุขมาก เขาไม่ได้รักกัน เขาไม่มีความสุขเลยควันสีเทาอ่อนบางๆปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา เพิ่มหมอกมัวให้กับเขา ในหมอกควันนี้ เขากำลังคิดถึงภรรยาของเขาและสิ่งที่เธอพูดกับเขาเธอถามเขา ว่าพร้อมจะรักเธอไหม? จะทุ่มเทความรู้สึกให้ไหม?ลู่เจ๋อหัวเราะเยาะตัวเองเขาเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่บิดเบี้ยวตั้งแต่เด็ก เขารักใครไม่เป็น เขาไม่ต้องการที่จะรักใครเลย... แต่เขากลับหมกมุ่นอยู่กับความรักของเฉียวซุนที่มีต่อเขา เขาไม่เข้าใจว่าทำไม?บางที เพราะได้อ่านไดอารี่ของเธอเขาอยากเก็บเธอไว้ข้างกาย ดูเธอจม มองดูเธอรักโดยไม่มีเงื่อนไข... นั่นก็หรูพอสำหรับลู่เจ๋อของที่หรูหรา มักจะแพงกว่าเสมอ!ลู่เจ๋อถอนหายใจเบาๆ เลิกกังวล แล้วขับรถไปที่บริษัท……เพราะความว
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 103
เธอยื่นเสื้อผ้าให้คนรับใช้ แต่คนรับใช้ไม่เห็นค่าเธอ "มาดาม!"เฉียวซุนสงบมาก "ทำหน้าที่ไปสิ!"เมื่อเทียบกับการทรมานเล็กๆ น้อยๆ ของลู่เจ๋อ จริงๆสิ่งเหล่านี้ไม่ได้มีค่าอะไรเฉียวซุนไม่รู้ว่าลู่เจ๋ออยู่ในรถด้วย มองจากด้านนอก จะไม่เห็นด้านในของรถอาร์วี สีดำ คนใช้จึงคิดว่าเป็นผู้ช่วยที่มาด้วยรถพิเศษของตัวเองหลังจากประตูรถปิดลง ลู่เจ๋อก็เอนกายพิงเบาะหลัง ถามอย่างสบายๆ ว่า "ภรรยาผมพูดว่าอะไรนะ"ลู่เจ๋อเป็นเหมือนถังน้ำมันในบริษัท อีกนิดก็จะระเบิดแล้วผู้ช่วยตอบอย่างระมัดระวัง "ไม่ได้พูดอะไรเลย! แต่ว่า คุณนายเหมือนกำลังออกไปข้างนอกครับ"ลู่เจ๋อไม่ได้ถามคำถามอีกเมื่อรถสตาร์ท เขาคิดกับตัวเองว่า ช่วงนี้เฉียวซุนดูเหมือนจะยุ่งมาก!ก่อนเที่ยงเฉียวซุนไปที่สำนักงานกฎหมายของเมิ่งเยี่ยนหุย เขาต้องการคุยกับเธอเรื่องความคืบหน้าของคดีสำนักงานขนาดประมาณ 30 ตารางเมตร ไม่ได้หรูหราบนชั้นหนังสือทั้งแถว เต็มไปด้วยหนังสือเมิ่งเยี่ยนหุยสวมชุดสูทสามชิ้นสไตล์อังกฤษ นั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง ม่านด้านหลังเขาเปิดไว้ครึ่งหนึ่ง ส่องแสงและสาดเงาใส่เขาเป็นจุดๆ... เขาถือซิการ์ไว้ระหว่างปลายนิ้ว ดูสง่างามมาก
Latest chapter
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 406
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 405
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 404
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 403
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 402
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 401
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 400
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 399
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 398
