บทที่ 34

หยกกรุ๊งกริ๊ง?

หยกกรุ๊งหยกกริ๊งบิดาเจ้าสิ!

สอดส่องดูทิศทางแห่งสวรรค์ในยามค่ำคืนมารดาเจ้าสิ!

หากบอกว่าเจ้าทะลุมิติมา ยังจะฟังดูน่าเชื่อถือหน่อย!

หยุนเจิงกระแหนะกระแหนขึ้นอย่างรุนแรงในใจ จากนั้นก็ส่ายหัวกล่าวว่า “ไม่ ของสิ่งนี้เรียกว่ารูบิค!”

“รูบิค?”

ปานปู้ขมวดคิ้วมุ่น

นี่เป็นหยกกรุ๊งกริ๊งที่ตนเป็นคนคิดค้นขึ้นแท้ๆ!

หยุนเจิงหัวเราะ จากนั้นกล่าวว่า “ไม่ปิดบังท่านราชครู ตอนที่ข้าอายุสิบขวบ ข้าก็เคยพบเห็นของสิ่งนี้ในบันทึกโบราณของราชวงศ์ข้าแล้ว ตอนที่ไม่มีอะไรทำข้าได้ลองใช้ไม้ทำของสิ่งนี้ขึ้นมา!”

“อีกทั้ง รูบิคที่ข้าเล่น ทั้งหมดมีถึงสิบหกช่องแล้ว!”

“ยากกว่าหยกกรุ๊งกริ๊งของเจ้ามาก!”

กริ้บกริ้ว!

พวกนางกำนัลกับองครักษ์ในเรือนปี้ปัวถูกกำจัดไปหมดแล้ว

ตนจะแต่งอย่างไรก็ไม่มีใครคัดค้านได้

ตนจะว่าอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น!

ปานปู้ฟังคำของหยุนเจิง ใบหน้าชราของเขาอดกระตุกไม่ได้

สิบหกช่อง?

เขาอายุเพียงสิบขวบก็สามารถทำหยกกรุ๊งกริ๊งออกมาได้แล้ว?

นี่จะเป็นไปได้อย่างไร!

“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”

ปานปู้ดวงตาแดงก่ำ กัดฟันกล่าว “เจ้าก็แค่โชคดีเท่านั้น!”

“งั้นรึ?”

หยุนเจิงส่ายหัวยิ