Share
บทที่ 35
Related chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 36
ปานปู้ฟังคำพูดของหยุนเจิงไปด้วย สีหน้าเดี๋ยวคล้ำเดี๋ยวซีด ราวกับว่าเพิ่งโดนคนลากไปตบกลางสี่แยกมาเขาอยากโต้แย้งเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่มีทางโต้ได้เรื่องราวก็ประจักษ์อยู่ตรงหน้าแล้ว!ของที่ตัวเองสร้างขึ้นมา หยุนเจิงปิดตาแก้ปริศนา ยังใช้เวลาน้อยกว่าที่ตนแก้ปริศนาเสียอีก!หากเขาพูดว่าไมได้ครูพักลักจำมา ใครจะเชื่อเล่า?“ฮ่าๆ…” เสียงหัวเราะดังปลุกผู้คนที่ตกอยู่ในภวังค์ให้ตื่นขึ้นเซียวว่านโฉวจ้องไปที่ปานปู้ หัวเราะเสียงดังกล่าว “ท่านราชครูเอ๋ย พวกท่านลักจำเรียนไปจากราชวงศ์ของข้า แล้วตอนนี้ยังจะมาโอ้อวดรูบิคต่อหน้าราชวงศ์ข้าอีก นี่ไม่ใช่เรื่องน่าขบขันหรอกหรือ?”ผู้คนพอได้ยินคำพูดของเซียวว่านโฉวก็ชะงักงันไปเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังขึ้น“อวี้กั๋วกงพูดถูกต้อง!”“ศิษย์ยังจะอยากจะมาทดสอบฝีมืออาจารย์ จะไม่ใช่เรื่องน่าขบขันได้อย่างไรเล่า”“ท่านราชครูเอ๋ย สิ่งที่เป่ยหวนต้องเรียนรู้ยังมีอีกมาก!”“อวี้กั๋วกงพูดได้มีเหตุผล…”หยุนเจิงชนะเดิมพันอีกครั้ง ตอนนี้ผู้คนดีใจเป็นอย่างมากมีเพียงหยุนลี่และพรรคพวกของเขาที่หน้าดำคล้ำขึ้น แต่ก็ต้องพยายามเค้นเอารอยยิ้มออกมาสมควรตาย!คนโง่งมผู
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 37
หลังจากที่ปานปู้คุกเข่าลง คนอื่นๆ ในคณะทูตเป่ยหวนก็คุกเข่าลงตามต่อให้พวกเขาจะไม่ยินยอมเสียเพียงใด ตอนนี้ก็ต้องคุกเข่าลงหากพวกเขาคิดเบี้ยวบัญชีตอนนี้ ตอนที่ขอเสบียงก็ไม่ต้องเจรจาแล้วจักรพรรดิเหวินทอดพระเนตรเห็นคนเป่ยหวนที่คุกเข่าอยู่กับพื้นก็เปรมปรีดิ์เป็นอย่างยิ่งห้าปีแล้ว!ราชครูเป่ยหวนผู้นี้ที่เกือบทำให้ตนถูกจับตัวไปเมื่อห้าปีที่แล้ว ในที่สุดก็มาคุกเข่าอยู่ต่อหน้าตนแล้ว!เท่านี้ ก็นับว่าเป็นการระบายความโกรธเมื่อห้าปีก่อนแล้ว!ที่สำคัญคือ ยังสามารถเรียกคืนดินแดนที่เสียไปได้!ต่อให้ตนตายไปแล้ว ก็มีหน้าไปเจอบรรพบุรุษแล้ว!ตำราประวัติศาสตร์ในชนรุ่นหลัง ก็จะไม่มีใครว่าตนเป็นฮ่องเต้ที่ทำให้เสียดินแดนแล้ว!จักรพรรดิเหวินพระทัยปริ่มล้น ตั้งใจยื้อเวลาไปสักพัก แล้วค่อยๆ ยกพระหัตถ์ขึ้น “คณะทูตทุกท่าน เชิญถามตัวตามสบาย! ใครก็ได้ จัดที่นั่งให้คณะทูต!”“ขอบพระทัยจักรพรรดิต้าเฉียน!”ชาวเป่ยหวนค่อยๆ ลุกขึ้น สีหน้าดูไม่ดีสักเท่าไหร่โดยเฉพาะปานปู้ เขาจ้องไปที่หยุนเจิงอย่างโหดเหี้ยมคราหนึ่งหยุนเจิงเบะปาก ในใจลอบด่าเขาว่าสุนัขเฒ่าไม่ช้าบิดาก็จะทำลายเป่ยหวนให้สิ้น!ดูสิว่าเจ้าจะยัง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 38
“ท่านแม่ ช้าก่อนเจ้าค่ะ!”เสิ่นลั่วเยี่ยนเรียกเสิ่นฮูหยินไว้ “ท่านแม่ไม่อยากทราบหรือเจ้าคะว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราบ้างในวัง?”“ไม่อยากรู้ และไม่มีอารมณ์จะรู้ด้วย!”เสิ่นฮูหยินตอบโดยไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมามอง แล้วเดินตรงกลับไปที่ห้องเสิ่นลั่วเยี่ยนหมดคำจะพูด รีบพูดกับพี่สะใภ้ทั้งสองคนว่า “พวกพี่ทั้งสองอยู่พูดคุยกับเขาก่อนแล้วกัน ข้าไปหาท่านแม่เพื่อพูดคุยด้วยสักหน่อย!”กล่าวจบ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็รีบตามไปนางแทบจะทนรอไม่ได้บอกกล่าวเล่าเรื่องที่หยุนเจิงโดดเด่นในวังอย่างไรบ้างแน่นอน เรื่องสำคัญที่สุดก็คือเรื่องที่ต้าเฉียนได้ดินแดนกลับคืนมาแล้ว!เสิ่นลั่วเยี่ยนมาถึงห้องของเสิ่นฮูหยิน นางก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวังให้มารดาของนางฟังอย่างออกรสออกชาติ“เขายังมีความสามารถเช่นนี้?”เสิ่นฮูหยินฉงนใจ “คงไม่ใช่เพราะโชคดีเหมือนแมวตาบอดตะปบโดนหนูที่ตายแล้วหรอกนะ?”“ข้าว่าแล้วว่าท่านต้องพูดเช่นนี้” เสิ่นลั่วเยี่ยนเม้มริมฝีปากยิ้มกล่าว “ต่อมา เขายังแก้ปริศนาได้อีกรอบ แต่รอบนี้เขาหลับตาก็แก้ปริศนาได้ อัศจรรย์เป็นอย่างมากเจ้าค่ะ!”“หลับตา?”เสิ่นฮูหยินตะลึงค้าง แต่ก็แค่นเสียงกล่าวเล็กน้อย “เ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 39
กลางดึกพอมาถึงที่พักที่ทางต้าเฉียนจัดแจงให้ ปานปู้ยังคงไม่สามารถกลืนโทสะลงท้องได้วันนี้หากไม่มีองค์ชายหกนั่นมาก่อความวุ่นวาย พวกต้าเฉียนต้องหน้าแตกหมอไม่รับเย็บอย่างแน่นอน ส่วนตนก็จะบรรลุเป้าหมายในการแสดงอานุภาพต่อชาวต้าเฉียนได้องค์ชายหกสมควรตายยิ่ง!กล้าทำให้พวกเขากลายเป็นคนที่หน้าแตกหมอไม่รับเย็บ ทำให้พวกเขาเป็นฝ่ายถูกกระทำแทนช่างน่าชังยิ่งนัก!ได้ยินมาว่าองค์ชายหกของต้าเฉียนนี้เป็นเศษสวะไร้ประโยชน์ เหตุใดจึงมีปัญญาทำเรื่องเช่นนี้?บันทึกโบราณของราชวงศ์ต้าเฉียนมี...รูบิคนั่นจริงหรือแต่นั่นเป็นสิ่งที่ตนคิดค้นได้โดยบังเอิญจริงๆ!หรือว่า คนในราชวงศ์ต้าเฉียนคิดล้ำหน้าตนไปแต่แรกแล้วจริงๆ“ฉึบ!”ขณะที่ปานปู้กำลังกลัดกลุ้มใจ ด้านนอกมีเสียงผิดปกติดังขึ้นมีมือสังหาร?สีหน้าปานปู้แปรเปลี่ยน เปิดประตูออกไปทันทีเขาเพิ่งเปิดประตู องครักษ์ที่เฝ้าประตูก็มาถึงปากประตูแล้ว“ท่านราชครู เมื่อครู่มีคนยิงลูกธนูมา ด้านบนยังมีจดหมายฉบับหนึ่งด้วยขอรับ!”ขณะที่องครักษ์พูด ก็รีบยื่นลูกธนูและจดหมายฉบับนั้นให้ทันที“แล้วคนล่ะ”ปานปู้ถาม“มองไม่เห็นขอรับ”องครักษ์ส่ายหน้าช้าๆ“ข้ารู้แ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 40
เสียเวลานอนของข้า!โชคดีที่ตอนนี้ยังไม่ใช่ฤดูหนาวหากเป็นฤดูหนาว เขาไม่อยากจะลุกออกจากเตียงเลยจริงๆตอนที่มาถึงด้านนอกตำหนักใหญ่ที่จัดการประชุมเช้า มีขุนนางใหญ่มากมายรวมตัวกันอยู่เพื่อรอเข้าร่วมประชุมเช้า“องค์ชายหก วันนี้หากได้รับพระราชทานรางวัลแล้ว ต้องเชิญข้าดื่มสุราสักหลายจอกหน่อยแล้ว!”“ใช่แล้ว ใช่แล้ว! เมื่อวานข้ายังดื่มกับองค์ชายหกไม่ถึงใจเลย”“องค์ชายหกมีคุณงามความดีในการเรียกคืนดินแดน ต้องได้รับรางวัลไม่น้อยเป็นแน่!”“คุณงามความดีขององค์ชายหก เพียงพอแล้วต่อการบันทึกนามลงในตำราประวัติศาสตร์…”ครั้งนี้ มีขุนนางใหญ่มากมายในราชสำนักที่เป็นคนเข้ามาทักทายเขาอวี้กั๋วกงเซียวว่านโฉวถึงขั้นตบไปที่บ่าของหยุนเจิงอย่างโอ่อ่าผ่าเผย “องค์ชายหก จากนี้ไปหากมีใครกล้ามาบอกว่าเจ้าไร้ประโยชน์อีก ข้าจะฉีกปากคนผู้นั้นเสีย!”เรียกคืนดินแดน เป็นความหวังใจของแม่ทัพเฒ่าอย่างพวกเขาอยู่แล้วพอถึงวัยเช่นพวกเขาแล้ว เดิมคิดว่าคงไม่มีโอกาสเห็นวันที่เรียกคืนดินแดนที่สูญเสียไปนั้นกลับมาได้ คิดไม่ถึงว่า แผ่นดินผืนนั้น กลับถูกหยุนเจิงใช้วิธีเช่นนี้เรียกกลับคืนมาได้“ขอบคุณอวี้กั๋วกงมาก ขอบคุณทุกท่านม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 41
ผู้คนเงียบเสียงลง ทันใดนั้นก็ไม่รู้ว่าจะว่ากล่าวเช่นไรอีก“ฝ่าบาท องค์ชายหกมีคุณงามความดีที่ยิ่งใหญ่จริง!”สวีสือฝู่ยืนขึ้นมา “ทว่า กระหม่อมคิดว่า ตอนนี้เป่ยหวนเพียงพูดคืนดินแดนที่สูญเสียไปอย่างปากเปล่า เรื่องนี้นับว่ายังไม่ได้รับข้อสรุปชั่วคราว! ต่อให้ฝ่าบาทใคร่จะแต่งตั้งองค์ชายหกเป็นอ๋อง ก็ต้องรอให้ได้รับข้อสรุปในตอนท้ายแล้วค่อยว่ากันใหม่พ่ะย่ะค่ะ!”“คำพูดนี้ของจิ้วกั๋วกงมีเหตุผล!”“สมควรเป็นเช่นนี้!”“กล่าวอย่างยอมถอยให้หมื่นก้าว อย่างน้อยก็ต้องรอให้ลงนามหนังสือข้อตกลงการคืนดินแดนก่อนค่อยว่ากัน”“ใช่แล้วๆ ตอนนี้หากจะฝ่ากฎแต่งตั้ง องค์ชายหกเป็นอ๋อง ยังเร็วเกินไปมากนัก…”ผู้คนเห็นด้วยตามๆ กัน“เป็นเพราะเสด็จพ่อยังไม่สร่างเมาหรือไม่…”และในเวลานี้ มีเสียงบ่นงึมงำดังขึ้นมาทันใดนั้น ผู้คนทะยอยกวาดสายตาไปยังแถวท้ายสุดพระพักตร์ของจักรพรรดิเหวินก็กระตุก จ้องไปที่หยุนเจิงที่อยู่ตรงมุม อย่างน่าโกรธและน่าขัน “เจ้าหก เมื่อครู่เจ้าว่าอะไรนะ”“หา?”หยุนเจิงเงยหน้าขึ้นมาทันที แสร้งทำเป็นจ้องไปยังจักรพรรดิเหวินกับผู้คนอย่างลุกลี้ลุกลน จากนั้นก็แสร้างทำท่าหงอยๆ พูดติดๆ ขัดๆ ว่า “ลูก ไ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 42
พอได้ยินคำพูดของจักรพรรดิเหวิน เหล่าขุนนางก็เก็บเสียงเงียบกริบมารดาสิ เรื่องนี้ใครจะรู้!ที่เป่ยหวนคิด แน่นอนว่ายิ่งมากยิ่งดีสิ!ปัญหาไม่ใช่เรื่องที่เป่ยหวนอยากได้เท่าไหร่ ปัญหาคือต้าเฉียนให้ได้แค่ไหน สรุปแล้วจุดขีดสุดของต้าเฉียนอยู่ตรงไหนต่างหาก!นี่ต่างหากที่เป็นปัญหา!ในขณะที่ทุกคนไม่รู้ว่าจะเปิดปากพูดเช่นไร เซียวว่านโฉวเดินออกมาพูดว่า “มอบเสบียงให้พวกเขาสักหน่อย แค่คนของพวกเขาไม่หิวตายก็พอแล้ว! หากอยากได้มากกว่านั้น ก็นำทหารรบมาแลก!”เซียวว่านโฉวเป็นฝ่ายสนับสนุนการรบ เขาไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งกับการช่วยเหลือเป่ยหวนด้านเสบียงกรังแต่ในเมื่อจักรพรรดิเหวินได้ตัดสินใจไม่เปิดศึกแล้ว เขาเองก็ไม่สามารถว่าอะไรได้ในใจเขาก็เข้าใจดี หากเวลานี้เปิดศึกกับเป่ยหวนนั้นไม่เป็นประโยชน์กับต้าเฉียนเลยสักนิด“เกรงว่าเป่ยหวนจะไม่เรียกร้องมากกว่านี้น่ะสิ!”จักรพรรดิเหวินถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง กลัดกลุ้มพระทัยเป็นอย่างมากเช่นกัน“เสด็จพ่อ ลูกคิดว่า หากเป่ยหวนยินยอมลงนามบนสัญญาคืนดินแดนที่เราเสียไป ให้เสบียงพวกเขามากน้อยก็ไม่เป็นไรพ่ะย่ะค่ะ!”เวลานี้ องค์ชายสี่หยุนถิงก็ออกมาเสนอความเห็นคำพูดของอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 43
หลังจากกลับถึงบ้านแล้วหยุนเจิงก็นอนชดเชยก่อนเลยแน่นอนว่า การนอนชดเชยนั้นเขาเพียงทำให้ผู้อื่นดู ที่จริงเขากำลังเอนกายครุ่นคิดเรื่องต่างๆ อยู่บนเตียงผ่านไปเพียงครู่ ซินเซิงสาวใช้ที่เขาเพิ่งรับมาก็มาปลุกเขา บอกว่าคนจากทางวันนำของรางวัลมาให้แล้วหยุนเจิงมองสาวรับใช้คนนี้อดไม่ได้คิดว่า ไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่งจริงๆก่อนหน้านี้สาวรับใช้คนนี้ตัวสกปรกมอมแมม ดูไปแล้วก็แค่นั้นแต่ตอนนี้พออาบน้ำให้สะอาดแล้วเปลี่ยนใส่อาภรณ์ใหม่ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าเด็กคนนี้สดใสเป็นอย่างมากทว่า เด็กสาวคนนี้เพิ่งจะอายุได้สิบหกปี ยังไม่ถึงวัยแรกแย้มอย่าเต็มตัวแม้ว่าหยุนเจิงรู้สึกตัวเองก็สมควรจะได้ใช้ชีวิตเสเพลดั่งองค์ชาย แต่การเป็นคนรุ่นใหม่ที่ดีนั้น เขาไม่ควรคิดไม่ดีไม่ร้ายกับเด็กสาวคนนี้อืม เลี้ยงไว้อีกหน่อยแล้วกัน!ทันใดนั้นในสมองของหยุนเจิงก็เกิดความคิดเช่นนี้ขึ้นความคิดเช่นนี้ทำให้หยุนเจิงสะดุ้งโหยงเวรเอ้ย!ที่แท้เราก็เป็นชั่วร้ายเหมือนกัน!เอ๋ ไม่ใช่สิ!น่าจะเป็นสัญชาตญาณของลูกพี่ผู้เป็นเจ้าของร่างเดิมที่ยังหลงเหลืออยู่!ต้องใช่แน่ๆ!หยุนเจิงหาเหตุผลที่เหมาะสมแก่ตัวเอง จากนั้นจึงนำซินเ
Latest chapter
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 574
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 573
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 572
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 571
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 570
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 569
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 568
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 567
- องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 566
