Share

บทที่ 502

แม้กำลังรบของคนเหล่านั้นจะสู้กองทัพประจำการที่มีการฝึกซ้อมอย่างชำนาญไม่ได้ แต่ใช้ซุ่มโจมตีก็ยังเพียงพอ

เป็นหลักการเดียวกันกับหยุนเจิงที่ใช้ทหารชาวนาเหล่านั้นซุ่มโจมตีทหารของพวกเขา

หยุนเจิงซุ่มโจมตีพวกเขาในหุบผาชันช่องลมหนึ่งครั้งแล้ว

พวกเขาก็อยากจะซุ่มโจมตีกองกำลังหยุนเจิงเช่นกัน!

แล้วก็ยังเป็นการไม่เสียมารยามโต้ตอบกลับไป!

อย่างไรก็ตาม เวลาที่จะแลกม้าศึกกับศพใกล้เข้ามาแล้ว ปานปู้ยิ่งรู้สึกไม่สงบใจ

ปานปู้มักรู้สึกว่าการตั้งค่ายซุ่มโจมตีที่ปากเขาเขี้ยวหมาป่ามีที่ใดไม่ถูกต้อง

ทว่าตั้งแต่ต้นจนจบก็ยังไม่เข้าใจว่าที่ใดไม่ถูกต้อง

ความรู้สึกเช่นนี้ ทำให้ปานปู้เหมือนนั่งอยู่บนปลายเข็ม รู้สึกไม่สงบสุขถึงที่สุด

แทบทั้งวัน ปานปู้เอาแต่จ้องแผนที่แนวหน้าอยู่ภายในกระโจม ขณะเดียวกันก็มีคำสั่งให้เพิ่มคนลาดตระเวนบริเวณริมฝั่งแม่น้ำเป่ยสุ่ย ป้องกันไม่ให้กองกำลังของหยยุนเจิงแอบย่องเข้ามาสร้างปัญหาในเขตแคว้น

ตอนที่ปานปู้กำลังกลัดกลุ้มคิ้วขมวด อู้เลี่ยเปิดผ้าบ้าน ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเดินเข้ามา

“ราชครู ข้าคิดแผนที่ยอดเยี่ยมได้แผนหนึ่ง!”

อู้เลี่ยเดินเข้ามา กล่าวขึ้นด้วยความดีใจ

“อ้อ?”

ปา
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status