Share

บทที่ 60

หลุมพรางที่เขาเค้นสมองทำขึ้นมาเพื่อชาวต้าเฉียนกลับถูกหยุนเจิงมองทะลุปรุโปร่งอย่างอย่างดาย ตอนนี้เขาต้องกลับไปไตร่ตรองให้ดีสักหน่อย

เฮ้อ!

หลุมพรางชั้นดีเลยนะ!

นึกไม่ถึงว่าจะถูกองค์ชายสวะผู้นี้ทำลายเสียแล้ว!

ต้าเฉียนมีบันทึกโบราณที่มหัศจรรย์เช่นนี้จริงหรือ?

“อย่างนั้นก็พอดีเลย!”

จักรพรรดิเหวินพยักพระพักตร์เล็กน้อย “ทหาร ส่งตัวแทนทูตเป่ยหวนกลับไปพักผ่อน!”

“รอเดี๋ยว!”

ทันใดนั้นปานปู้ก็โพล่งออกมา

“ราชครูยังมีเรื่องอันใด?”

จักรพรรดิเหวินถามอย่างไม่พอพระทัย

ปานปู้ยังคงยิ้มเจื่อน “ข้ามีของบางอย่าง เดิมตั้งใจจะออกจากเมืองต้าเฉียนแล้วค่อยมอบให้พวกท่าน แต่ตอนนี้คงไม่ต้องรอให้ถึงเวลานั้นแล้ว...”

ขณะที่กล่าว ปานปู้หยิบจดหมายที่เขาได้รับเมื่อคืนก่อนออกมาจากหน้าอก

สถาการณ์จนตรอกที่ทำไว้เพื่อหยุนเจิงถูกทำลายแล้ว

จดหมายที่อยู่ในมือเขาก็ไร้ประโยชน์แล้ว

แทนที่จะเก็บเอาไว้ มิสู้มอบให้จักรพรรดิเหวิน ทำให้พวกเขาเกิดความขัดแย้งภายใน!

ยิ่งต้าเฉียนขัดแย้งกันภายในมากเท่าใด ยิ่งเป็นประโยชน์กับเป่ยหวน!

เมื่อเห็นจดหมายในมือปานปู้ รูม่านตาของหยุนลี่พลันหดลง

สวีสือฝู่รู้สึกเกร็งขึ้นมาในใจ แต่ไม่นาน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status