“ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับเทพผู้ถูกเลือกและเทพเจ้าบ้านเรือนมาแล้ว เทพผู้ถูกเลือกจะถูกแบ่งเป็นฝ่ายขุนนางกับฝ่ายขุนพล แล้วเทพบนสวรรค์ที่ว่านี่เหมือนกันกับเทพเจ้าบ้านเรือนที่คอยคุ้มครองพื้นที่ของตัวเองไหม?” ฉันถามหลิงหลงถิงเมื่อฟังความเข้าใจของฉันแล้ว หลิวหลงถิงก็พลันหัวเราะเยาะฉัน อธิบายให้ฉันฟังว่า “เทพบนสวรรค์เป็นเทพที่จะอาศัยอยู่เบื้องบนสวรรค์ ซึ่งได้บำเพ็ญฌาณบรรลุผลแล้ว พวกเขาจะดูแลเกี่ยวกับเทพเจ้าสัตว์ที่บำเพ็ญฌาณบนโลกนี้ทั้งหมด”“คาดไม่ถึงเทพบนสวรรค์จะเก่งขนาดนี้ เช่นนั้นอาจารย์หยินฮวาล่ะ? อา
“หลิวหลงถิง ภาพที่ฉันวาดเมื่อคืนหายไปไหน?” ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินตรงไปที่ขาตั้ง ขาตั้งยังอยู่ แต่ภาพหายังไงก็หาไม่เจอ หลิวหลงถิงลุกขึ้นสวมผ้าเดินลงจากเตียง เห็นฉันก้ม ๆ เงย ๆ หาของไม่หยุด จึงเอื่อมมือมากอดฉันไว้ แล้วพูดข้างหูฉันว่า “ไม่ต้องหาหรอก หายแล้วก็คือหาย เธอจะกลัวอะไร? อาจจะเป็นพี่รองเข้ามาหยิบไปดูก็เป็นได้”ในขณะที่หลิวหลงถิงกำลังพูดนั้น ก็สัมผัสได้ถึงไอความร้อนจากปากเขาส่งกระทบมาที่คอของฉัน ฉันจึงรีบผลักเขาออก ในเมื่อเขาไม่สนใจ แล้วฉันจะสนใจทำไม“หลิวหลงถิง นายบอกสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับเราเมื่อคืนนี้ ถ้าครอบครัวนายรู้เรื่องนี้ มันคงดูไม่ดีใช่ไหม?” อย่างไรเสียฉันก็เป็นร่างทรงของหลิวหลงถิง ไม่ใช่ภรรยาเขา แต่ถ้ามันเกิดเรื่องที่เกินความสัมพันธ์ของเรา ก็อาจจะดูน่าเกลียดเกินไป“ดูไม่ดียังไง?” หลิวหลงถิงถามฉันกลับ“ก็คือ ก็คือ…”นาทีนี้ฉันก็พูดไม่ออกว่ามันไม่ดียังไง แต่ฉันจะไม่ยอมกลับคำพูด จึงบอกเขาไปว่าหลังจากนี้อย่าทำเช่นนี้อีก ถ้ายังทำเช่นนี้อีกไม่นานคนอื่นต้องรู้เข้าแน่ ๆ ไม่รู้ว่าหลิวหลงถิงเป็นอะไร แต่พอฟังฉันพูดจบ เขาก็เข้ามาโอบเอวฉันจากด้านหลัง แล้วพูดว่า “เห็นอยู่
ลูกชายคนที่สามของตระกูลหลิว ไม่ใช่หลิวหลงถิงหรอ? วาดภาพที่ฉันวาดนั้น ความจริงแล้วถูกคนเอาไปนี่เอง คาดไม่ถึงว่าเพราะภาพนี้ จะนำมาซึ่งการแต่งงานของหลิวหลงถิงอันที่จริงเมื่อครู่ ฉันก็รู้สึกเสียใจที่เจียวเอ๋อร์บอกว่าฉันจะไม่ได้แต่งงานกับหลิวหลงถิง แต่ตอนนี้มีคนมาแย่งสามีฉันไป ฉันควรจะโกรธนะ แต่ก็น่าขำ พอนึกถึงหลิวหลงถิงที่ปกติแล้วชอบทำตัวแมน ๆ ใส่ฉัน ตอนนี้เขากลับถูกผู้หญิงขอแต่งงาน ถ้าเขาอยู่ตรงนี้ ฉันคงขายหน้าแทนเขา“หวงซานเหนียง เจ้านายไร้สาระของเจ้าคือใคร? ถึงอยากขอน้องชายข้าแต่งงาน? ไม่ดูฐา
แม้ว่าหลงเถิงจะแก่เท่ากับเจียวเอ๋อร์ แต่เขาไม่ฉลาดและเป็นผู้ใหญ่เหมือนเจียวเอ๋อร์ มือข้างหนึ่งถือรถของเล่นไฟฟ้า มือหนึ่งเช็ดน้ำมูกที่กำลังไหล พลันถามฉันซื่อ ๆ ว่า “พี่กลางเขาชอบคนที่ตัวเล็กน่ารัก ไม่ชอบคนที่แข็งแรงกว่าเขา และคนที่หลงเถิงไม่ชอบ พี่สามก็ไม่ชอบเช่นกัน” “ถ้าอย่างนั้นหลงเถิงชอบผู้หญิงเมื่อกี้ไหม?” ฉันถามหลงเถิง “ไม่ชอบ”ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันละอดขำไม่ได้จริง ๆ จากนั้นฉันก็เค้นถามหลงเถิงว่า “งั้นหลงเถิงชอบฉันไหม? ดูสิ พี่สาวจิ้งซื้อของเล่นมาให้ตั้งเยอะแหนะ” หลงเถิงสูดน้ำมูกยืด ๆ ที่
ด้านหน้าคือเทพเจ้าเม่นกับหวงซานเหนียง หวงซานเหนียงไม่ได้อยู่ในสายตาหลิวเลี่ยอวิ่นเลยสักนิด ดังนั้นฉันเดาว่าหวงซานเหนียงก็ไม่ได้มีฝีมือเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เป็นเวลาที่ฉันกับหลิวหลงถิงต้องหนีออกไป แต่เมื่อเห็นท่าทางพังพอนหวงซานเหนียง คาดว่านางต้องพุ่งเข้าใส่พวกเราแน่ ๆ ถ้านางกลับไปทำรายงานเจ้านาย เดาได้ว่าพวกเราคงไปต่อไม่ได้แล้วแน่ ๆ หลิวหลงถิงไม่ได้รู้สึกกังวลเท่าไหร่เมื่อเห็นหวงซานเหนียง เขาที่ยังอยู่อยู่ในร่างเดิม หัวเราะเบา ๆ พลันถามหวงซานเหนียงอย่างเย็นชาว่า อายุยืนไปไหม?เมื่อหลิวหลงถิงกล่าว
“แล้วทำไมเจ้าถึงคิดว่าข้าจะช่วยเจ้าได้?” หลิวหลงถิงถามหวงซานเนียงทันที เมื่อหวงซานเหนียงได้ยินพูดเช่นนี้ สีหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าก็กดลง นางเงียบไปครู่หนึ่ง และพูดบางอย่างที่ฉันไม่เข้าใจดีนัก และพูดกับหลิวหลงถิงว่า “เพราะท่านชายสาม มีจิตใจสำคัญกว่าการเป็นเทพเจ้า แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่านี่คืออะไร ถ้าท่านชายสามไม่รังเกียจ เพียงช่วยข้าแก้แค้นให้ แม้แต่ชีวิตของข้า หวงซานเหนียงผู้นี้ ก็จะเป็นของท่าน”“ตอนนี้ชีวิตของเจ้าไม่มีประโยชน์สำหรับข้า แต่ข้ายินดีที่จะช่วยเหลือเจ้า คราวนี้จู่ ๆ ข้าก็ไปทันที พ
“เมื่อครู่หวงซานเหนียงบอกว่า ในบ้านของจูต้ากุ้ยบูชาจูเซียนที่เป็นเทพสุกรไม่ใช่เหรอ? แต่แล้วทำไมถึงเป็นพลังปีศาจล่ะ?” ฉันเอ่ยถามหลิวหลงถิง อย่างไรเสียหวงซานเหนียงบำเพ็ญฌาณมานานขนาดนี้แล้ว ไม่มีทางที่จะแยกแยะเซียนกับปีศาจไม่ออก เธอบอกว่าผู้ที่เธอสนิทสนมด้วยนั้นล้วนเป็นเซียน แต่เทพสุกรนี่กลับไปสนิทสนมกับปีศาจตนหนึ่งเช่นนี้ มันทำให้ฉันรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย “สัตว์อย่างพวกเราบำเพ็ญฌาณเป็นเซียน มนุษย์โลกยังนับว่าปฏิบัติต่อเราอย่างสุภาพ ไม่เคยกระทำเรื่องเลวร้าย ไม่ว่าบำเพ็ญฌาณมาแค่ไหน ก็เรียกอย่างเค
ส่วนพี่สาวที่เห็นจูต้ากุ้ยเข้าบ้านไปอัญเชิญเซียน ก็ตกใจจนเรียกให้พวกเรารีบไป จูต้ากุ้ยบูชาจูเซียนมาตนหนึ่งเก่งกาจเป็นอย่างมาก ก่อนหน้านี้จูต้ากุ้ยใช้กำลังอย่างป่าเถื่อนโดยไม่สนใจ กฎหมายและหลักการแห่งสวรรค์ มีคนเคยเชิญคนมาหาเรื่องเขาเหมือนกัน ทว่าเซียนของอีกฝ่าย ถูกจูต้ากุ้ยทำร้ายจนถึงแก่ชีวิตคำพูดนี้ทำให้ฉันเป็นห่วงหลิวหลงถิงเล็กน้อย พลางถามหลิวหลงถิงทำไมปีศาจหมูทำร้ายเซียนตนอื่นจนตาย กลับไม่มีคนสนใจเลย? “โดยปกติคนที่บำเพ็ญฌาณมาสองพันกว่าปีอย่างเขานั้นจะไม่มีคนมาสนใจอีก บวกกับเขาฉางป๋าย ยุคสมั