ลูกชายคนที่สามของตระกูลหลิว ไม่ใช่หลิวหลงถิงหรอ? วาดภาพที่ฉันวาดนั้น ความจริงแล้วถูกคนเอาไปนี่เอง คาดไม่ถึงว่าเพราะภาพนี้ จะนำมาซึ่งการแต่งงานของหลิวหลงถิงอันที่จริงเมื่อครู่ ฉันก็รู้สึกเสียใจที่เจียวเอ๋อร์บอกว่าฉันจะไม่ได้แต่งงานกับหลิวหลงถิง แต่ตอนนี้มีคนมาแย่งสามีฉันไป ฉันควรจะโกรธนะ แต่ก็น่าขำ พอนึกถึงหลิวหลงถิงที่ปกติแล้วชอบทำตัวแมน ๆ ใส่ฉัน ตอนนี้เขากลับถูกผู้หญิงขอแต่งงาน ถ้าเขาอยู่ตรงนี้ ฉันคงขายหน้าแทนเขา“หวงซานเหนียง เจ้านายไร้สาระของเจ้าคือใคร? ถึงอยากขอน้องชายข้าแต่งงาน? ไม่ดูฐา
แม้ว่าหลงเถิงจะแก่เท่ากับเจียวเอ๋อร์ แต่เขาไม่ฉลาดและเป็นผู้ใหญ่เหมือนเจียวเอ๋อร์ มือข้างหนึ่งถือรถของเล่นไฟฟ้า มือหนึ่งเช็ดน้ำมูกที่กำลังไหล พลันถามฉันซื่อ ๆ ว่า “พี่กลางเขาชอบคนที่ตัวเล็กน่ารัก ไม่ชอบคนที่แข็งแรงกว่าเขา และคนที่หลงเถิงไม่ชอบ พี่สามก็ไม่ชอบเช่นกัน” “ถ้าอย่างนั้นหลงเถิงชอบผู้หญิงเมื่อกี้ไหม?” ฉันถามหลงเถิง “ไม่ชอบ”ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันละอดขำไม่ได้จริง ๆ จากนั้นฉันก็เค้นถามหลงเถิงว่า “งั้นหลงเถิงชอบฉันไหม? ดูสิ พี่สาวจิ้งซื้อของเล่นมาให้ตั้งเยอะแหนะ” หลงเถิงสูดน้ำมูกยืด ๆ ที่
ด้านหน้าคือเทพเจ้าเม่นกับหวงซานเหนียง หวงซานเหนียงไม่ได้อยู่ในสายตาหลิวเลี่ยอวิ่นเลยสักนิด ดังนั้นฉันเดาว่าหวงซานเหนียงก็ไม่ได้มีฝีมือเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เป็นเวลาที่ฉันกับหลิวหลงถิงต้องหนีออกไป แต่เมื่อเห็นท่าทางพังพอนหวงซานเหนียง คาดว่านางต้องพุ่งเข้าใส่พวกเราแน่ ๆ ถ้านางกลับไปทำรายงานเจ้านาย เดาได้ว่าพวกเราคงไปต่อไม่ได้แล้วแน่ ๆ หลิวหลงถิงไม่ได้รู้สึกกังวลเท่าไหร่เมื่อเห็นหวงซานเหนียง เขาที่ยังอยู่อยู่ในร่างเดิม หัวเราะเบา ๆ พลันถามหวงซานเหนียงอย่างเย็นชาว่า อายุยืนไปไหม?เมื่อหลิวหลงถิงกล่าว
“แล้วทำไมเจ้าถึงคิดว่าข้าจะช่วยเจ้าได้?” หลิวหลงถิงถามหวงซานเนียงทันที เมื่อหวงซานเหนียงได้ยินพูดเช่นนี้ สีหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าก็กดลง นางเงียบไปครู่หนึ่ง และพูดบางอย่างที่ฉันไม่เข้าใจดีนัก และพูดกับหลิวหลงถิงว่า “เพราะท่านชายสาม มีจิตใจสำคัญกว่าการเป็นเทพเจ้า แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่านี่คืออะไร ถ้าท่านชายสามไม่รังเกียจ เพียงช่วยข้าแก้แค้นให้ แม้แต่ชีวิตของข้า หวงซานเหนียงผู้นี้ ก็จะเป็นของท่าน”“ตอนนี้ชีวิตของเจ้าไม่มีประโยชน์สำหรับข้า แต่ข้ายินดีที่จะช่วยเหลือเจ้า คราวนี้จู่ ๆ ข้าก็ไปทันที พ
“เมื่อครู่หวงซานเหนียงบอกว่า ในบ้านของจูต้ากุ้ยบูชาจูเซียนที่เป็นเทพสุกรไม่ใช่เหรอ? แต่แล้วทำไมถึงเป็นพลังปีศาจล่ะ?” ฉันเอ่ยถามหลิวหลงถิง อย่างไรเสียหวงซานเหนียงบำเพ็ญฌาณมานานขนาดนี้แล้ว ไม่มีทางที่จะแยกแยะเซียนกับปีศาจไม่ออก เธอบอกว่าผู้ที่เธอสนิทสนมด้วยนั้นล้วนเป็นเซียน แต่เทพสุกรนี่กลับไปสนิทสนมกับปีศาจตนหนึ่งเช่นนี้ มันทำให้ฉันรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย “สัตว์อย่างพวกเราบำเพ็ญฌาณเป็นเซียน มนุษย์โลกยังนับว่าปฏิบัติต่อเราอย่างสุภาพ ไม่เคยกระทำเรื่องเลวร้าย ไม่ว่าบำเพ็ญฌาณมาแค่ไหน ก็เรียกอย่างเค
ส่วนพี่สาวที่เห็นจูต้ากุ้ยเข้าบ้านไปอัญเชิญเซียน ก็ตกใจจนเรียกให้พวกเรารีบไป จูต้ากุ้ยบูชาจูเซียนมาตนหนึ่งเก่งกาจเป็นอย่างมาก ก่อนหน้านี้จูต้ากุ้ยใช้กำลังอย่างป่าเถื่อนโดยไม่สนใจ กฎหมายและหลักการแห่งสวรรค์ มีคนเคยเชิญคนมาหาเรื่องเขาเหมือนกัน ทว่าเซียนของอีกฝ่าย ถูกจูต้ากุ้ยทำร้ายจนถึงแก่ชีวิตคำพูดนี้ทำให้ฉันเป็นห่วงหลิวหลงถิงเล็กน้อย พลางถามหลิวหลงถิงทำไมปีศาจหมูทำร้ายเซียนตนอื่นจนตาย กลับไม่มีคนสนใจเลย? “โดยปกติคนที่บำเพ็ญฌาณมาสองพันกว่าปีอย่างเขานั้นจะไม่มีคนมาสนใจอีก บวกกับเขาฉางป๋าย ยุคสมั
บาดเจ็บจะตายอยู่แล้ว หลิวหลงถิงยังพูดจาล้อเล่นแบบนี้! ฉันโกรธจนยื่นมือไปตีที่หน้าอกของหลิวหลงถิงทีหนึ่งโดยไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย กำลังจะบอกให้เขาจริงจังกว่านี้หน่อยได้ไหม ทว่าเมื่อฉันตีไปแบบนั้น หลิวหลงถิงจึงขมวดคิ้วเป็นปมทันที พอหน้าอกถูกกระทบ เลือดสีแดงฉานก็พ่นออกมาจากปากเขา! ฉันก็เกลียดมือของตัวเองขึ้นอย่างเร็ว และมองหลิวหลงถิงอย่างตึงเครียด พร้อมบอกให้เขาทนไว้ก่อน ฉันจะไปเรียกรถพยาบาลให้! คราวนี้หลิวหลงถิงใกล้ลืมตาไม่ไหวแล้ว ส่ายหัวกับฉันเล็กน้อย “ไม่ต้องหรอก พาฉันไปพักผ่อนนิดหน่อยก็ดีขึ้น
ตอนที่ฉันกำลังกลัดกลุ้มใจอยู่นั้น แผนกต้อนรับของโรงแรมก็โทรมาหาฉันพร้อมบอกว่ามีคนต้องการพบฉัน เขาเป็นหมอที่หวงซานเหนียงแนะนำ พอได้ยิน ฉันตื่นเต้นจนอยากกระโดดโลดเต้นขึ้นมาเลย ว่าแล้วก็รีบให้พวกเขาขึ้นมา หวงซานเหนียงเป็นคนผูกอาฆาตและจดจำบุญคุณอย่างที่คาดไว้ หลิวหลงถิงช่วยคนไม่ผิดจริง ๆ พอฉันวางสายไปได้ไม่นาน ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันเปิดประตูออก คนที่เข้ามาเป็นชายชราที่ผมขาวโพลน ข้างกายชายชรายังมีคนที่เหมือนชายชราอีกคนหนึ่ง ที่มีผมขาวโพลนเหมือนกัน “เจ้าเด็กผู้หญิงคนนี้ช่างไร้มารยาทเสียจริง