ฉันไม่รู้ว่าทำไมหลิวหลงถิงถึงต้องการพลังชีวิตมากมายขนาดนั้นด้วย และฟังจากน้ำเสียงของเขาแล้ว เขาเองก็เกียจตัวเองในเมื่อก่อนที่ผ่านมาเหมือนกัน หลิวหลงถิงก็ไม่รอให้ฉันถามเขา จับมือของฉันลูบไปตามลำตัวของเขา แนบชิดที่ข้างหูของฉันแล้วพูดกับฉันด้วยภาษาลามก บางคำพูดก็ทำเอาหน้าของฉันแดงขึ้นมาทันที ฉันว่าเขาทำไมถึงหน้าไม่อายขนาดนี้ หลังจากนั้นก็หันหลังกลับไป ไม่สนใจเขาแล้วหลับไปเลยผ่านไปสองสามวัน ฉันไปซื้อสิ่งที่ก่อนหน้านี้อยากซื้อ แต่ไม่ตังค์ซื้อมาทั้งหมดเลย ทั้งกระเป๋า ทั้งเครื่องสำอาง เสื้อผ้า รองเท้
ให้ตายสิ ฉันตกใจจนโง่ไปในทันที พลันกรีดร้องออกมาแล้วเข้าไปในอ้อมกอดของหลิวหลงถิงที่ยืนอยู่ข้างหลัง!หลิวหลงถิงเห็นมังกรสีเทาที่มีพลังมหาศาลที่พุ่งเข้ามาหาเรา ก็ผลักฉันเข้าไปในฝูงชนอย่างรุนแรง และบอกให้ฉันเดินไปให้ไกลจากที่นี่ ราชันย์มังกรกำลังพุ่งมาที่เขา!เสียงดังนั่นลดลงไปแล้ว เพราะหลิวหลงถิงมัวแต่พลักฉันออก เขาไม่มีโอกาสหลบเลยสักนิด และมังกรสีเทาก็วนรอบร่างกายของหลิวหลงถิงโดยตรงอย่างรวดเร็ว หนึ่งรอบ แผ่นหลังดุดันของเขาพุ่งเข้าไปที่ร่างของหลิวหลงถิงอย่างแรง!เมื่อตอนที่มังกรสีเทาตัวนั้นคำรา
“อย่ามาเล่นลูกไม้นี้กับข้า!” คำพูดของมังกรเทาตอบสนองต่อเฟิ้งฉีเทียน แต่มังกรเทาไม่สนใจฉัน เฟิ้งฉีเทียนก็ควบคุมฉันให้เดินไปที่ด้านหน้าของมังกรเทา เผชิญหน้ากับมังกรเทาที่หายใจกลิ่นคาวรุนแรงออกมา จนผมของฉันกระเจิดกระเจิง ทำให้มังกรเทาเห็นใบหน้าของฉันอย่างชัดเจนในตอนแรกมังกรเทามองฉันดูถูกเหยียดหยาม แต่เมื่อเฟิ้งฉีเทียนนำเอาใบหน้าของฉันสะท้อนในดวงตาของมัน มังกรสีเทามองมาครู่หนึ่ง ทันใดนั้น ร่างกายทั้งร่างก็กลัวจนหัวหดไปในทันที และถอยห่างจากฉันหลายเมตร ไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันอีกสักครั้ง“ตอนนี้คงตัดส
เฟิ้งฉีเทียนมองมาที่ฉันด้วยสายตาซุกซน แต่ก็ไม่พูดอะไรโดยบอกว่าฉันรู้มากไปก็ไม่ดี และอีกอย่าง ตอนนี้ไม่ใช่ว่าตอนนี้ควรห่วงหลงถิงมากกว่าเหรอ? เขาบอกฉันว่าอย่าคิดมากเลยฉันก็เอื้อมมือไปตีไหล่ของเฟิ้งฉีเทียนหนึ่งที ต่อว่าเขานี่มันหมายความว่าอะไร ทำเหมือนกับว่าเขากับหลิวหลงถิงทั้งคู่รู้เรื่องราวเยอะแยะมากมาย มีเพียงแค่ฉันที่ไม่รู้ ความรู้สึกแบบนี้มันรับไม่ค่อยได้มาก ๆ เลยนะ ฉันจึงดึงดันต่อไปอีก พลางเอ่ยขอให้เฟิ้งฉีเทียนนำเรื่องที่เขารู้ทั้งหมดบอกกับฉันได้หรือไม่?เฟิ้งฉีเทียนก็ไม่พูด บอกว่านอกเสียจ
ฉันเปิดประตูกว้างขึ้นให้หวงซานเหนียงเข้ามา ตั้งแต่เมื่อครู่ที่หวงซานเหนียงยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านจนถึงตอนนี้ เธอก็มองมาที่ฉันอย่างพินิจพิเคราะห์อยู่ตลอด แล้วก็ยิ้มใสแจ๋วให้ฉัน “ดูท่าแล้วนายท่านสามจะคอยเติมน้ำให้แม่นางป๋ายเป็นอย่างดี ไม่เจอแค่ไม่กี่วันก็ยิ่งดูมีน้ำมีนวลขึ้น”คำพูดของหวงซานเหนียงทำให้หน้าฉันแดงขึ้นมาทันที หลิวหลงถิงดันโซฟาพยุงตัวเองลุกขึ้นมา บอกหวงซานเหนียงอย่ามาหยอกล้อฉัน พูดไปก็ชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางไม่กี่ใบที่อยู่ข้าง ๆ โซฟา บอกให้หวงซานเหนียงมาช่วยเขาดันไปหน่อยหวงซานเหนียงอ
คำพูดของหวังหงเกือบทำให้ฉันหาเหตุผลที่จะอยากกลับบ้านได้แล้ว แต่ว่าฉันก็โลภมากอีก ฉันไม่อยากแค่ลาหยุดสองสามวันไปเจอหลิวหลงถิง อีกทั้งอยากมาเรียนหนังสือ ดูเหมือนฉันจะถูกหลิวหลงถิงวางยาพิษไว้อย่างนั้นแหละ ทุกเช้าทุกคืนที่เขาไม่อยู่ ฉันคิดถึงเขามาก คิดถึงจนฉันแทบจะเป็นบ้า“ฉันจะเก็บไปคิดดู แล้วจะโทรกลับไปหานาย” ฉันตอบหวังหง“เธอจะมั่วคิดอะไรอีก! ทำธุรกิจการค้าได้เงินดีขนาดนี้ รับประกันเลยว่าหลังจากนี้ เธอไปทำงานแค่ภายในสองสามวันก็ได้เงินแปดหมื่นหยวนแล้ว...”ฉันไม่ฟังสิ่งที่หวังหงพูดต่อท้าย ฉันกำล
ฉันตกตะลึงไปในชั่วพริบตาเดียว สมองอันน้อยนิดของฉันไม่มีอะไรเลย ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเฟิ้งฉีเทียนจะพูดกับฉันออกมาแบบนี้!แต่เมื่อรู้สึกตัวขึ้นมาได้ ก็หันหน้าหนีริมผีปากที่เปียกชื้นของเฟิ้งฉีเทียนทันที แล้วกระโดดลงจากตัวเขาอย่างรวดเร็ว พลันเอื้อมมือออกไปตบที่หน้าเขาหนึ่งทีดีง “เพี๊ยะ!” บนใบหน้าของเฟิ้งฉีเทียนก็มีรอยแดงจากนิ้วมือทั้งห้านิ้วเพิ่มขึ้นมาเร็วไว และฝ่ามือของฉันก็เจ็บจนร้อนเช่นกันฝ่ามือนี้ทำให้ฉันและเฟิ้งฉีเทียนได้สติขึ้นมา อาจจะเป็นเพราะเฟิ้งฉีเทียนก็ไม่คาดคิดว่าตัวเองจะวู่วามได้ เ
เฟิ้งฉีเทียนเชิดคางขึ้น เขาทำหน้าไม่สบายใจและพูดกับหลิวหลงถิงว่า “ข้าไม่ได้ไปที่เขาฉางป๋ายบ้านเจ้าเสียหน่อย เจ้าจะสนใจข้าทำไม”หลิวหลงถิงได้ยินเช่นนั้น ก็ไม่ได้สนใจเฟิ้งฉีเทียนมากมาย บอกว่าโถงที่บ้านมีขนาดเล็ก ทางที่ดีที่สุดเขาควรย้ายออกไป“ขนาดเล็กเจ้าก็ยังอยู่ได้ ทำไมข้าจะอยู่ไม่ได้?”เมื่อเฟิ้งฉีเทียนกับหลิวหลงถิงเจอกันก็เริ่มมีปากเสียงกัน มองดูเขาสองคนเป็นแบบนี้ในใจฉันก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทันทีเลย เป็นคู่กัดกันแท้ ๆ เลยหลิวหลงถิงก็ไม่สนใจเฟิ้งฉีเทียนอีก เขาโอบไหล่ฉันแล้วเดินออกไปข้า