Share
บทที่ 85
Related chapter
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 86
"นางหลิ่ว เจ้าหลอกท่านโหวมานานหลายปี ครั้งนี้คงไม่ง่ายที่จะใช้แล้ว!" สุดท้าย ฮูหยินใหญ่จ้องมองนาง แล้วพูดทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่งอย่างหนักแน่น ในที่สุด เด็กในท้องของนางหลิ่วก็ทําให้นางไม่สามารถทําอะไรได้ ถึงในใจจะโกรธมาก แต่ทำได้แค่ต้องอดทน เปลือกตาของนางหลิ่วกระตุกรุนแรง เมื่อเห็นว่าหน้าถูกเปิดโปงแล้ว ก็พูดอย่างไม่สะทกสะท้านว่า: “เช่นนั้นก็รอให้ท่านโหวกลับมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน” หลังพูดจบ นางมองไปที่เสิ่นอวี้อย่างลึกล้ำ ท้องฟ้ามืดมากแล้ว เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เพิ่งอายุสิบห้าปีกําลังยืนอยู่ใต้ชายคา ร่างกายถูกห้อมล้อมไปด้วยแสงดาวสว่างไสว สายตาคู่นั้นลุ่มลึกจนไม่เห็นก้นบึ้ง ราวกับเป็นบ่อน้ำเก่าๆสองบ่อ ที่ทำให้หัวใจคนหนาวเหน็บ นางหลิ่วไม่เข้าใจว่าทําไมนางถึงกลายเป็นคนใจเย็นไปได้ตั้งแต่ฟื้นตื่นจากอาการบาดเจ็บที่ตกเขาเยี่ยนหนาน แล้วเปลี่ยนไปเป็นคนจิตใจเย็นชา? นางไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ยังจําได้ว่าตนทำนิสัยเสียเล่นลูกไม้อย่างหน้าด้านๆ เพื่อให้เสิ่นจิ้นสัญญากับนางว่าจะทําให้ฉิงเอ๋อร์เป็นคุณหนูรองของจวนโหว โดยการแขวนคอตัวเอง นางตกใจมากจนร้องไห้น้ำตาไหล กอดขาของนางไว้และขอร้องนางครั้
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 87
ในเวลานั้น นางตีตัวออกห่างต่อญาติพี่น้อง ญาติที่มีรอบตัวนางคือนางหลิ่ว ซ่งหว่านฉิงและองค์ชายสาม แต่องค์ชายสามเลือกที่จะอยู่กับซ่งหว่านฉิง นางหลิ่วเลือกที่จะอวยพรให้พวกเขา มีเพียงนางเท่านั้นที่ถูกทอดทิ้ง ให้เป็นไปตามชะตากรรม ชะตากรรมคือต่อมาองค์ชายสามและซ่งหว่านฉิงตั้งข้อหาว่านางฆ่าฮ่องเต้องค์ก่อน นางเสียชีวิตอย่างน่าสังเวช และส่งผลกระทบต่อจ้านอวิ๋นเซียว ไม่เพียงแต่ทําให้ดวงตาบอดเท่านั้น แต่ยังถูกทุบตีจนตายด้วย! ตอนนี้ นางหลิ่วถามนางว่าทําไมตนถึงทําแบบนี้กับนาง? "ฮะ" เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เสิ่นอวี้หลุบสายตาลงต่ำแล้วหัวเราะ นางหลิ่วขมวดคิ้วเป็นปม จ้องมองนางราวกับเห็นผี ยิ่งเห็นนางค่อยๆ เงยหน้าขึ้น มองมาทางนาง และพูดว่า "คนนั้นก็ท่านแม่ คนนี้ก็แม่เล็ก จะตัดเนื้อก้อนไหนออกไป มันก็เจ็บปวดหัวใจด้วยกันทั้งนั้น ท่านแม่เลี้ยงดูข้ามาหลายปีแล้ว นางปฏิบัติต่อข้าดีกว่าที่ท่านปฏิบัติต่อข้าอีก ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาข้าอยู่เคียงข้างท่าน และถือได้ว่าเป็นการขอบคุณท่านที่ให้กําเนิดข้า เลี้ยงดูข้า จากนี้ไปข้าควรให้กตัญญูต่อท่านแม่ ส่วนท่าน......" สายตาของเสิ่นอวี้ตกลงบนใบหน้าของซ่งหว่านฉิงแ
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 88
ในขณะที่นางกําลังจะคัดค้าน ซงลู่ได้ก้าวไปข้างหน้าหลายก้าว และตบหน้านางไปฉาดหนึ่ง! เดิมทีใบหน้าของซ่งหว่านฉิงที่ถูกตบเป็นหัวหมู ทันใดนั้นก็แดงและบวมขึ้น จนผิวหนังแทบจะแตกออก "เสิ่นอวี้ เจ้าต้องการจะทําอะไรกันแน่!" เมื่อนางหลิ่วเห็นอย่างนั้นก็โกรธจัด นางหันหน้าไปถลึงตาจ้องหน้าเสิ่นอวี้อย่างดุร้าย เสิ่นอวี้ตะคอกเสียงสั่น" ข้าเป็นเจ้านายของจวนโหว สั่งสอนบทเรียนให้บ่าวรับใช้คนหนึ่ง หลิ่วอี๋เหนียงมีความคิดเห็นหรือ? อีกอย่างจะว่าไป บ่าวรับใช้ของเรือนท่านเองแต่ไม่อบรมสั่งสอนให้ดี เช่นนั้นข้าก็จะใจดีสั่งสอนแทนท่านเอง! ” “......” หลิ่วอี๋เหนียงโกรธมากจนแทบตาย นางลืมเรื่องนี้ไปแล้ว คืนนี้ซ่งหว่านฉิงกลายเป็นบ่าวรับใช้ของเรือนเสาหวา ต่อไปนางจะไม่ได้เป็นคุณหนูรองของตระกูลเสิ่นอีก ความเป็นลูกพี่ลูกน้องก็ยิ่งไม่มีแล้ว เพราะนางเป็นแค่อนุภรรยาคนหนึ่ง ลูกสาวของญาติของอนุภรรยาจะเปรียบเทียบกับลูกสาวของจวนโหวได้อย่างไร? วันนี้ถ้าซ่งหว่านฉิงกล้าขัดแย้งกับใครในเรือนนี้อีก แม้นางก็จะถูกตีจนตายก็ไม่ถือว่าไม่มีเหตุผล! นางได้แต่ก้มหน้าปลอบซ่งหว่านฉิง "ฉิงเอ๋อร์ เจ้าต้องอดทนนะ สถานการณ์ไม่ม
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 89
“......” หลายคนในเรือนหันมองหน้ากัน ฮูหยินใหญ่และเสิ่นฉือเหลือบมองตากันและกัน ทั้งคู่ต่างเห็นแววตาเหลือเชื่อของกันและกัน นางหลิ่วอุทานด้วยความตกใจออกไปโดยตรงว่า "เจ้าจะแต่งงานกับท่านอ๋องหมิงหยางจริงหรือ?” เสียงในลำคอของนางสั่นเครือ หากเป็นเมื่อก่อน เสิ่นอวี้คงจะรู้สึกว่าที่นางหลิ่วตื่นตระหนกมากขนาดนี้เพราะนางกลัวว่าตนจะแต่งงานกับอ๋องหมิงหยางคนที่ "หยาบคายและหยิ่งผยอง" แล้วจะถูกเขาทำให้เสียใจ และยังต้องปลอมนางหลิ่วไปอีกพักใหญ่ แต่ตอนนี้ กลับเข้าใจอย่างชัดเจนว่านางหลิ่วแค่ต้องการให้ซ่งหว่านฉิงแต่งงานแทนนาง เสิ่นอวี้เหลือบมองไปที่ซ่งหว่านฉิงที่ถูกขวางอยู่หน้าประตู และไม่สามารถออกไปได้ แล้วเอ่ยว่า "ข้ามีหนังสือสัญญาแต่งงานกับเขาตั้งแต่ข้ายังเด็ก การจะแต่งงานกับเขาก็ถูกต้องแล้ว อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้แม่เล็กของข้าพูดต่อหน้าข้าหลายครั้งว่าองค์ชายสามดีมากแค่ไหน แต่ข้าคิดว่าเขาเป็นแค่คนขี้ขลาด ในงานเลี้ยงวันเกิดของไท่เฟยเฒ่าวันนี้ ข้าถามเขาว่าเขากล้าแต่งงานกับข้าหรือไม่ เขากลับปฏิเสธที่จะพูดว่า 'กล้า'” "สามีเช่นนี้ ข้าขอไม่แย่งกับลูกพี่ลูกน้องแล้วล่ะ แม่เล็กไม่ดีใจหรือ?" หลิ
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 90
"นี่——" ลู่ลั่วตะลึงงัน ไม่รู้ว่าแส้สายต่อไปจะฟาดลงตรงไหนดี "ตี!" ใต้ชายคา เสิ่นอวี้ตะโกนมาด้วยเสียงต่ำ “ในเมื่อหลิ่วอี๋เหนียงไม่สนใจทายาทของจวนโหวและยืนกรานที่จะปกป้องคนนอก เช่นนั้นก็ไม่มีความจําเป็นที่ตระกูลเสิ่นของข้าจะต้องต้องการสายเลือดเช่นนี้แล้ว!” ฮูหยินใหญ่ที่ยังลังเลก็พยักหน้า:" นางหลิ่วไม่ใช่ว่าอวี้เอ๋อร์และข้าต้องการพรากลูกของเจ้าไปนะ เจ้าต่างหากที่อยากตาย โทษเฆี่ยนตีในวันนี้เป็นของซ่งหว่านฉิง ในเมื่อเจ้าต้องการถูกเฆี่ยนแทนนาง เช่นนั้นก็จงรับไปเถอะ! ” เมื่อลู่ลั่วได้ยินอย่างนี้ นางก็ฟาดแส้ลงไปอย่างไร้ความปรานี! "อ่า” นางหลิ่วกรีดร้องจนสะท้านฟ้าสะเทือนดิน ร่างกายสั่นสะท้าน จนแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วกรีดร้องอย่างเจ็บปวด "นายท่าน! นายท่านรีบกลับมาเถอะ หากท่านยังไม่รีบกลับมาเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านคงถูกหญิงเลวทรามคนนี้ทุบตีจนตายในท้อง! ” "เผียะ! เผียะ! เผียะ! ” ลู่ลั่วไม่สนใจเสียงกรีดร้องของนาง และฟาดแส้ลงไปติดต่อกันหลายครั้ง! เสื้อผ้าบาง ๆ บนแผ่นหลังของนางหลิ่วขาดวิ่น เลือดซึมไหลออกมา มีกลิ่นเลือดจาง ๆ คละคลุ้งอยู่ในลาน แม้แต่ฮูหยินใหญ่ก็รู้สึกลังเลเล็กน
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 91
เดิมทีเสิ่นอวี้ต้องการโต้เถียงกับนางสักหน่อย แต่เมื่อพูดมาอีกครั้งก็พบว่าตอนนี้อารมณ์เสียไปแล้ว ในที่สุดก็พูดอย่างตรงไปตรงมา:" ใช่” นางหลิ่วไม่ได้รักนาง ไม่ว่านางจะตั้งคําถาม หรือบ่นสักกี่ครั้ง นางก็จะหาเหตุผลทุกอย่างเพื่อพิสูจน์การเลือกของนาง แสดงให้เห็นว่าซ่งหว่านฉิงมีค่าควรแก่ความเห็นอกเห็นใจมากกว่า และนางก็ไม่มีค่าเช่นนั้น เรื่องที่ไม่มีผลสุดท้าย จะโต้เถียงไปให้ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาเล่า หัวใจเจ็บปวด เสิ่นอวี้กำมือแน่นจนเล็บฝังลงไปในฝ่ามือ จนรู้สึกแสบเล็กน้อย แต่เทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดในใจของนาง นางมองไปที่นางหลิ่วด้วยความตะลึงงัน โดยไม่ได้หลบซ่อน หลังจากมองอยู่เป็นเวลานาน นางก็พบว่าหัวใจเย็นชาและแข็งกระด้างไปแล้วจริงๆ "ตี!" ภายใต้คําสั่ง แม้ว่าเสียงของนางจะมีความไพเราะและอ่อนหวานเป็นเอกลักษณ์ของหญิงสาว แต่ท้ายที่สุดก็มีไอสังหารและความเยือกเย็นอยู่มาก รวมถึงอำนาจการปราบปรามที่สะสมมาสองชาติ ไป๋ชีที่มองอยู่ข้างๆก็ตกตะลึง ครู่หนึ่ง เขาเห็นเงาของท่านอ๋องในตัวนาง เมื่อลู่ลั่วกัดฟัน นางเรียกให้คนดึงนางหลิ่วออกจากร่างของซ่งหว่านฉิงแล้วมัดนางไว้ที่อื่น! หลังจา
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 92
หมอฉีแห่งหอจี้สือมีชื่อเสียงในเมืองหลวง นอกจากย่วนเจิ้งแห่งสำนักแพทย์หลวงก็ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้เขาได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาเก่งเรื่องโรคทั่วไปของผู้หญิงและเด็ก เขาตรวจชีพจรได้แม่นยำมาก กล่าวกันว่าเขายังมีความสามารถในการทำให้เกิดใหม่ของทารกในครรภ์ ซึ่งเป็นที่นิยมอย่างมากของตระกูลต่างๆในเมืองหลวง ท้ายที่สุดแล้ว ทุกครอบครัวในเมืองหลวงก็เป็นคนที่ร่ำรวยและมีเกียรติ ใครไม่อยากมีเด็กอ้วนอีกสองสามคนเพื่อสืบทอดงานของตระกูลบ้างล่ะ? ในชาติก่อน ทักษะทางการแพทย์ของคนคนนี้น่ามหัศจรรย์ราวกับเทพเซียน เสิ่นอวี้ก็เคยได้บูชา แต่ต่อมา เมื่อเป็นฝ่ายเดียวกับองค์ชายสาม ถึงได้เข้าใจถึงความเกรี้ยวกราดของเขา คลอดเด็กหญิงเด็กชาย ในแง่ของชีพจรมีหยินคือผู้ชาย และหยางคือผู้หญิง แม้ว่าผู้ตรวจชีพจรจะต้องมีทักษะอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร เพียงแต่การตรวจวัดชีพจรของผู้หญิง จะต้องสัมผัสผ่านผ้าไหม เมื่อเป็นเช่นนี้ก็มีความผิดพลาดได้ง่าย สิ่งที่ร้ายกาจเกี่ยวกับหมอฉีคนนี้คือ เขาสามารถระบุได้ว่าในท้องเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายผ่านผ้าไหมผืนนี้ สิ่งนี้ทําได้ด้วยความช่วยเหลือจากกําลังภายใน แพทย์ธรรมดาส่วนใหญ่ในเ
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 93
เดิมทีคิดว่าด้วยนิสัยของเสิ่นจิ้น เขาจะไว้ชีวิตนางเพื่อไว้หน้าลูกชายของเขา และตําหนิฮูหยินใหญ่ ท้ายที่สุด ครั้งก่อนที่นางวางแผนรวบรัดวางเสิ่นจิ้นถึงได้มีความสัมพันธ์กัน และภายใต้สถานการณ์ที่ไม่มีพยาน นางอุ้มเสิ่นอวี้ ไว้ในอ้อมแขนแล้วมาที่จวนโหว แล้วเสิ่นจิ้นก็ยังยอมรับ หลายปีมานี้นางเอานิสัยนี้ของเสิ่นจิ้นมาบีบบังคับ และนางก็จะประสบความสําเร็จทุกครั้ง เมื่อคิดดูแล้ว ครั้งนี้ก็ต้องได้ผลแน่นอน ผลคือทันทีที่นางกระโจนเข้าไปก็ถูกเสิ่นจิ้นเตะออกไป และพูดด้วยความโกรธ: "นางหลิ่ว! เจ้ายังมีหน้ามาพูดอีกหรือ! ในตอนนั้น เจ้าวางแผนรวบรัดข้า ข้าเห็นแก่หน้าอวี้เอ๋อร์เลยไม่ได้คิดบัญชีกับเจ้า! ” "ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา อาหารและเสื้อผ้าของเจ้าในจวนโหวไม่ได้ด้อยไปกว่าฮูหยินใหญ่เลย! ทั้งยังรับหลานสาวญาติเจ้าเข้ามาในจวนโหว กินดื่มอาหารเลิศรสในฐานะคุณหนูรองของจวนโหว! แล้วเจ้าล่ะ? ” "เจ้าสองคนไม่เพียงแต่ใส่ร้ายอวี้เอ๋อร์ของเข้าเท่านั้น แต่ยังสมรู้ร่วมคิดกับเวินซื่อไห่! เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เจ้ายังกล้าพูดว่าเจ้ากําลังตั้งท้องลูกชายของข้าอยู่หรือ? ข้าไม่ชอบผู้หญิงสำส่อนน่าขยะแขยงอย่างเจ้า! ” เม
Latest chapter
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 100
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 99
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 98
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 97
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 96
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 95
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 94
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 93
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 92
