Share
บทที่ 679
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 680
เซียวหลันยวนมองฟู่จาวหนิงครั้งนี้นางเป็นห่วงเขาอย่างจริงจัง"เป็นห่วงขนาดนี้เลยหรือ?""ท่านพูดอะไรน่ะ?" ฟู่จาวหนิงไม่ชินกับท่าทีอุบไว้แบบนี้ของเขาเอาเสียเลย"อันที่จริงก็ง่ายมาก ข้าก็พูดออกไปตรงๆ ว่าข้าจะพาเจ้าออกไปยังที่ห่างไกลรอบหนึ่ง ถึงตอนนั้นผู้เฒ่าฟู่กับฟู่จาวเฟยจะอยู่ในเมืองหลวง ถ้ามีการเคลื่อนไหวอะไรองค์จักรพรรดิก็จะรู้ได้""ง่ายๆ แค่นี้หรือ? แล้วเขาก็ปล่อยท่านออกมาน่ะนะ?"ฟู่จาวหนิงรู้สึกเกินคาด"อืม เจ้าไม่ค่อยรู้จักองค์จักรพรรดิดีน่ะสิ" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น "เขาตอนนี้มีความทุกข์ใจอยู่เรื่องหนึ่ง ก็คือไท่ซ่างหวงทิ้งอะไรไว้ให้ข้ากันแน่ ในมือข้ามีองครักษ์เงามังกร เขาจะบีบให้ข้าเอาสิ่งยืนยันทั้งสามชิ้นออกมาก็ไม่ได้ แล้วครั้นจะแย่งชิงตรงๆ เขาก็ยังต้องรักษาหน้าตาไว้อีก""ดังนั้นพอบอกว่าจะออกเดินทางไกล เขาก็รู้ว่าท่านจะไปหาสิ่งที่ไท่ซ่างหวงทิ้งไว้ให้กับท่าน""ถูกต้อง เขาไม่มีทางขวางข้าแน่ ข้าบอกว่าข้าจะไปกับเจ้า แน่นอนว่าเขาไม่มีทางกักบริเวณเจ้าไว้ เพราะเขาเองก็รู้สึกว่า ถึงอย่างไรเขาก็ต้องส่งคนให้ลอบตามไปอยู่แล้ว นั่นก็ไม่แตกต่างอะไรกับคอยจับตาดูเจ้า"ฟู่จาวหนิงเข้าใจขึ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 681
"จะว่าไป เสี่ยวเฟยอยู่ที่เมืองหลวง ข้าเองก็ไม่ค่อยว่างใจนะ เจ้าก็ออกไปข้าก็ออกไปด้วย เหลือเด็กไว้แค่คนเดียวเจ้าว่ามันได้หรือ?"ฟู่จาวเฟยลังเลขึ้นมา เอ่ยกับเขาต่อว่า "ท่านปู่ ข้าแค่คนเดียวก็ไม่เป็นไรหรอก ไม่ใช่ว่ายังมีพวกน้าเซี่ยอยู่ด้วยหรือ?""ข้าเองก็ไม่วางใจ ถึงตอนนั้นคนอยู่ภายนอก หัวใจบินกลับมาทุกวัน เอาแต่กังวลอยู่ตลอดแบบนี้ก้ไม่มีดีกับสุขภาพอีก จาวหนิงเจ้าว่าใช่ไหมล่ะ?"ฟู่จาวหนิงถูกผู้เฒ่าฟู่กล่อมคัดค้านกลับมาแล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆเขาออกเมืองหลวงไปด้วยไม่ใช่ตัวเลือกที่ดี"วางใจเถอะ รอให้เจ้ากับอ๋องเจวี้ยนออกจากเมืองหลวงก่อน ข้ากับเสี่ยวเฟยจะอยู่แต่ในบ้านทุกวัน ไม่ออกไปไหน ไม่พบหน้าใคร ไม่ก่อเรื่อง และไม่ให้โอกาสใครมาก่อเรื่องด้วย จะรอพวกเจ้ากลับมาเงียบๆ เชื่อว่าองค์จักรพรรดิเองก็คงไม่เอาข้าไปทำอะไรก่อนที่พวกเจ้าจะกลับมาหรอก"ผู้เฒ่าฟู่ตบลงไปบนบ่าฟู่จาวหนิงเบาๆ"เจ้าก็อย่ากังวลพวกข้านักเลย เจ้าลองคิดดู ตั้งหลายปีมานี้ พวกเราพวกเราก็เดินดินอยู่ใต้แผ่นฟ้า ใช้ชีวิตอยู่ใต้หนังตาองค์จักรพรรดิ แล้วเขาทำอะไรไหม? วางใจได้แล้ว"ฟู่จาวหนิงถอนหายใจ"เช่นนั้นก็ฟังท่านปู่แล้วกัน"
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 682
"ไม่รู้ว่าท่านลุงครั้งนี้จะเจออุปสรรคมากไหม"ฟู่จาวหนิงส่งเสิ่นเสวียน กลับไปบนรถม้าพร้อมเซียวหลันยวน แต่ก็ยังกังวลอยู่บ้าง"เขารับมือได้ ไม่ต้องกังวลจนเกินไปหรอก""หลักๆ คือสุขภาพเขายังไม่ได้ดีขึ้นอย่างสมบูรณ์""เจ้าไม่ใช่ว่าให้ยาไปตั้งมากมายแล้วหรือ? ยิ่งไปกว่านั้น เขายังทิ้งองครักษ์อีกหกคนให้ติดตามมา ถึงตอนนั้นเจ้าสกัดยาแล้วให้พวกเขาส่งไปก็ยังได้"เสิ่นเสวียนเองก็ทิ้งองครักษ์วิชายุทธ์ยอดเยี่ยมไว้ให้ฟู่จาวหนิงถึงหกคน พอบวกกับคนคุ้มครองเรือนที่ตนเองพามาอีกสองคน และยังมีเฉินซานอีก นางก็มีคนแล้วถึงเก้าคนเสิ่นเสวียนคิดอะไรอยู่เขาเองก็เข้าใจแค่ให้ข้างกายฟู่จาวหนิงมีคนอยู่ ไม่ใช่เอาแต่พึ่งพาเขา เช่นนี้นางก็จะยิ่งมีการรับประกัน และรู้สึกปลอดภัยมากยิ่งขึ้นหรือก็คือ เขายังไม่ถูกเชื่อมั่นอย่างสนิทใจนั่นเองแต่ว่าเซียวหลันยวนเองก็ไม่สนใจที่เขาโดนวางยาพิษตอนเด็กในครั้งนั้น ก็มีการยืนยันจากปากผู้บัญชาการกองธงมู่แล้วว่าเกี่ยวข้องกับลัทธิเทพทำลายล้างช่วงนี้พวกเขาเองก็ตรวจสอบฮูหยินอาวุโสโหวจวิ้นอันกับคนข้างกายนางแล้ว ที่บังเอิญก็คือ สาวใช้ที่ติดตามฮูหยินอาวุโสเข้าวังในตอนนั้น หรือก็คื
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 683
ดังนั้นเขาจึงคิดจะให้คนเหล่านี้ตามไปจนถึงที่นี่ก่อนค่อยว่ากัน"หุบเขาซานชิง?"ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว "นั่นไม่ใช่ว่าอันตรายมากหรอกหรือ? ท่านคิดจะใช้ตนเองเป็นเหยื่อล่อพวกเขา?"เขาอยากจะบีบคนที่คิดจะลงมือพวกนั้นให้ลงมือหรือ? จัดการทิ้งไปด้านหนึ่งก่อนแบบนี้?แต่จะยืนยันได้อย่างไรว่ามีแค่ฝ่ายเดียวที่ลงมือ? ถ้าเผื่อพวกกลุ่มสำนักอื่นพวกนั้นลงมือขึ้นมาพร้อมกันด้วยล่ะ? พวกเขาเองก็อันตรายมากด้วยเช่นกัน"ข้าไม่สามารถลงมือจัดการพวกเขาทิ้งได้ทันที ยิ่งไปกว่านั้นยังเปลืองแรงมากด้วย" เซียวหลันยวนอธิบายกับนาง "ดังนั้นจึงจะให้โอกาาสลงมือที่เหมาะสมกับพวกเขาสักครั้ง จากนั้นค่อยควานหาตัวปลาในน้ำขุ่น ให้พวกเขามาอยู่ด้วยกันแล้วตีกันเอง"ฟู่จาวหนิงตาเป็นประกาย ตอนนี้เข้าใจความหมายของเขาแล้ว"ท่านจะให้พวกเขามากัดกันเองหรือ?""กัดกันเอง?" เซียวหลันยวนยิ้มขึ้นมา "คำพูดนี้ใช้ได้เหมาะสมจริงๆ ใช่ ให้กัดกันเอง แล้วถ้าดวงดีหน่อย ไม่แน่อาจจะจัดการพวกเขาทิ้งได้ในคราวเดียวเลย"ฟู่จาวหนิงสนใจขึ้นมา "จะจัดการพวกเขาในครั้งเดียวก็ไม่ใช่จะทำไม่ได้ ใช้ยาเป็นอย่างไร!""อื๋อ? เจ้ามีพอใช้กับคนมากขนาดนี้เลยหรือ?"ทำไมจะไม
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 684
เซียวหลันยวนรู้มาตลอดว่าพิษที่ตนเองติดมานี้มีภัยถึงชีวิตเพียงแต่หลายปีมานี้เขาก็คอยให้คนออกไปค้นหาวัตถุดิบยา หาหมอไปทั่วมาโดยตลอด ท้ายสุดพอมาเจอกับฟู่จาวหนิง และได้รับเลือดกวางกับไหมใจโลหิตมา นางก็จัดการสะกดพิษตัวนี้เอาไว้ให้กับเขาถ้าไม่มีนาง เขาตอนนี้คงจะทนไม่ไหวไปแล้ว คงได้นอนแผ่อยู่บนเตียงลุกไม่ขึ้น ไม่สามารถออกไปไหนมาไหนได้อย่างแน่นอนแต่ว่าพิษนี้ก็ยังไม่มีทางแก้ ตอนนี้ทำได้เพียงยืดเวลาออกไปเท่านั้นเขาไม่คิดว่าตนเองจะไม่เป็นไรจริงๆ ถึงอย่างไรแผลเป็นพิษใบหน้าแผลนั้นก็ยังอยู่มาโดยตลอด ยิ่งไปกว่านั้นช่วงนี้ก็เหมือนจะหนักข้อขึ้นด้วยแผนเป็นพิษนั้นลามกว้างแล้ว ตอนนี้มาถึงกลางใบหน้าเรียบร้อยยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้านี้เขาสวมหน้ากากไว้ตลอดยังพอได้ แต่ตอนนี้ช่วงเวลาสวมหน้ากากก็สั้นลงเรื่อยๆ พอสวมไว้นานหน่อยแผลเป็นพิษก็จะคันขึ้นมา คันเอามากๆยังดีที่ช่วงนี้พวกเขาออกมาจากเมืองหลวง กำลังเร่งระยะทาง ตอนอยู่บนรถม้าเขาก็เจอแค่ฟู่จาวหนิงเท่านั้นจึงสามารถปลดหน้ากากลงได้แต่พอเข้าเมือง ผ่านพวกหมู่บ้าน เขาก็ยังต้องสวมมันขึ้นมาถ้าผ่านไปอีกช่วงหนึ่ง แผลเป็นพิษนี้คงจะขยายไวขึ้นไปอีก สีกับลวด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 685
"ถ้าหากจะปกป้องชีวิตข้าเช่นนี้จริงๆ ก็ใช้ใบหน้าเถอะ"เซียวหลันยวนแม้ว่าในใจจะเจ็บปวด แต่เขาไม่ใช่คนอ่อนแอแบบนั้น ตัดสินใจออกมาทันที"ยอมให้ใบหน้านี้ยับเยินไป ก็ยังดีกว่าทำให้ข้าเดินไม่ได้ไปตลอดชีวิต" เซียวหลันยวนอธิบาย "ขอแค่ข้ายังขยับตัวได้อย่างอิสระ เผื่อถ้าเจ้าต้องการให้ข้าช่วยอะไร ข้าก็ยังช่วยเหลือได้ทันท่วงที"ถึงอย่างไร เขาก็ยังสวมหน้ากากไปหานางได้ฟู่จาวหนิงฟังคำพูดเขาแล้วรู้สึกแปลกๆด้วยระยะห่างระหว่างพวกเขา เขาต้องมาหาอย่างทันท่วงที?ความหมายของคำพูดเขา ก็คือหลังจากนี้พวกเขาจะไม่อยู่ด้วยกันแล้วหรือ?"เซียวหลันยวน ท่านหมายความว่าอย่างไร?""ข้าก่อนหน้านี้อันที่จริงก็เจอกับหมอเทวดาหลายคนในงานประชุมหมอใหญ่" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น "พวกเขาเคยหารือกันแล้ว ถ้าหากติดไปแล้วพักหนึ่งก็จะแก้ไม่ได้ สามารถใช้ยาผสานเข้ากับกำลังภายใน บีบให้มาอยู่ที่ขาทั้งสอง เช่นนี้ขาทั้งสองจะใช้การไม่ได้ เดินเหินก็ไม่ได้ แต่รักษาชีวิตไว้ได้"ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว"ดังนั้น ถ้าหากมีวันหนึ่งเจ้าต้องการจะรักษาชีวิตข้าไว้เช่นนี้ ก็อย่าเลือกข้อนี้เลย""เขาไม่อยากกลายเป็นขยะที่ต้องนั่งอยู่แต่ในรถเข็นยืนไม่ขึ้น
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 686
จากคำพูดของเซียวหลันยวน คือเขาจะอยู่เงียบๆ เพื่อวางแผนเรื่องหุบเขาซานชิงแล้วก็ ตอนกลางคืนหน้าของเขาจะคันจนทำให้เขานอนไม่หลับ ถ้าตนเองนอนอยู่ด้วย จะส่งผลกระทบกับฟู่จาวหนิงได้ตอนที่ควรพูด ตอนที่ควรล้อเล่น เขาก็ยังไม่เปลี่ยนไปแต่ว่า เขาไม่ได้ทำท่าทางใกล้ชิดอะไรกับนางอีกเลย"ข้าตอนนี้สวมหน้ากากแล้วแผลเป็นพิษจะคัน แต่ตอนที่ไม่สวม พอเข้าใกล้เจ้า เห็นใบหน้าขาวนวลไร้ริ้วรอยของเจ้า ข้าก็รู้สึกว่าความน่าเกลียดของข้าส่งไปถึงเจ้าแล้ว"เซียวหลันยวนบอกเช่นนี้กับนาง"ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าอยู่ใกล้ชิดกันเกินไป ข้ากลัวว่าแผลเป็นพิษของข้าไปสัมผัสกับใบหน้าเจ้า ถึงเจ้าไม่บอกข้า แต่ข้าก็รู้ ว่าแผลเป็นพิษมันจะถลอก บางครั้งยังมีหนองไหลออกมาอีกด้วย"เซียวหลันยวนเอ่ยอย่างจำใจกับนาง"กลิ่นตัวข้าเองก็ไม่ได้น่าดมนัก บวกกับกลิ่นยาที่โดนพิษอีก ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ถ้าข้ายังไปหอมเจ้าจูบเจ้า ไม่ใช่ว่ากลายเป็นข้าบีบให้เจ้าต้องมาทนกับกลิ่นแย่ๆ หรอกหรือ? หนิงหนิง ไว้หน้าข้าสักหน่อยเถิด"ฟู่จาวหนิงเดิมทีคิดจะคุยกับเขาดีดี พอได้ยินเขาเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ นางเองก็ไม่มีคำจะพูดสิ่งเหล่านี้ที่เขาพูดก็พอเข้าใ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 687
ถ้าไม่ใช่เซียวหลันยวนสุขภาพตอนนี้ไม่เหมาะจะไปเสี่ยง ฟู่จาวหนิงก็คงไม่ให้องครักษ์ลับปลอมตัวเป็นเขาหรอกแต่ว่าร่างกายขององครักษ์ลับ ตอนนี้ก็ปลีกตัวได้ง่ายกว่าเขาจริงๆขอแค่พบว่าในรถม้าไม่ใช่เซียวหลันยวน อีกฝ่ายก็ไม่แน่ว่าจะลงมือสังหารอย่างเด็ดขาด ดังนั้นจึงค่อนข้างปลอดภัยกว่าแต่สุขภาพของเซียวหลันยวนตอนนี้ ถ้าไปเองคือไม่ไหวจริงๆ"ข้าจะพยายามไม่ใช้วิชายุทธ์ให้มากที่สุด เพียงแค่โผล่หน้าออกไป ถึงตอนนั้นชิงอีกพวกเขาก็จะคุ้มกันข้าออกไปเอง ทางนั้นมีคนไปสำรวจเส้นทางไว้แล้ว"เซียวหลันยวนพอเห็นว่านางโมโหขึ้นมาแล้วจริงๆ จึงทำได้แค่อธิบายดีดี"พวกเราได้เปรียบพวกเขาตั้งขนาดนี้ พวกเขารู้ทิศทาง รู้ว่าจะต้องเดินเส้นทางไหน ดังนั้นจึงส่งคนไปดูก่อน แต่ว่าพวกเขาไม่รู้ ทำได้แค่คอยตามพวกเรา ตามเข้ามาถึงสถานที่นี้จึงเพิ่งรู้ว่าจะเข้าหุบเขาซานชิง""ถ้าอย่างนั้นช่วงที่พวกเราพักกันนี่ล่ะ? ท่านรู้ได้อย่างไรว่าพวกเขาจะไม่ส่งคนออกไปตรวจสอบ?""ข้าส่งคนไปซุ่มที่นั่นแล้ว พวกเขาถ้าส่งคนเข้าไปก่อน ก็คงเข้าไปแต่กลับออกมาไม่ได้" เซียวหลันยวนยิ้มๆ "แต่ว่าพวกเขาที่ไม่ได้รับข้อมูล ก็คิดได้แค่ว่าในหุบเขานั้นอันตรายมาก
Latest chapter
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 810
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 809
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 808
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 807
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 806
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 805
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 804
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 803
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 802
