Share

บทที่ 117

หลินโจวยื่นม้านั่งเตี้ยให้ฉินอวี่เถียน แล้วส่งสัญญาณให้เธอนั่งลง

ถึงได้กล่าวว่า:

“พูดจากับพี่ชายให้มันดีๆหน่อย? ต้องรู้จักมีมารยาท เข้าใจไหม?”

ฉินอวี่เถียน:“……”

เธอกำลังจะโกรธ ก็ได้ยินหลินโจวพูดอีกว่า:

“จะว่าไปแล้ว ฉันจะมีจุดประสงค์อะไรได้ล่ะ? จุดประสงค์ของฉันมันก็เหมือนกับของเธอนั่นแหละ”

“เหมือนกันอะไร?”

“เธอไม่อยากให้แม่ของเธอกับพ่อของฉันอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเหรอ? ฉันก็เหมือนกัน!”

“อะ……อะไรนะ?”

“ทำไมเหรอ?มีปัญหาอะไรไหม?”

“ไม่ ไม่มีปัญหา”

“แต่ฉันมีปัญหา เถียนเถียน เธอไม่คิดว่าพวกเราทั้งสองคนคือคนที่พ่อของฉันและแม่ของเธอกังวลมากที่สุดเหรอ?กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ พวกเราทั้งสองคนเป็นพันธะทางอารมณ์ของพวกเขา เพราะพวกเรา พวกเขาถึงได้พะวงหน้าพะวงหลัง แม้จะมีความรักก็ยังคบกันดีๆไม่ได้ เธอไม่คิดว่าพวกเราควรจะทำอะไรสักอย่างเหรอ?”

ฉินอวี่เถียนสมองอื้อ จนลืมคิดหยุมๆหยิมๆ เรื่องที่หลินโจวเรียกชื่อเล่นของตนอย่างเปิดเผย

“แต่ว่า นายไม่เห็นด้วยไม่ใช่เหรอ……”

“ใครบอกว่าฉันไม่เห็นด้วย?”

“……ฉันได้ยินมาว่า……”

“นั่นคือสิ่งที่ได้ยินมา เธอไม่เคยได้ยินว่าสิ่งที่ตาเห็นต่างหากถึงจะเป็นเรื่องจริ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status