Share

บทที่ 95

“หลิน...หลินโจว?”

สวี่เนี่ยนชู เรียกเขาด้วยความไม่น่าเชื่อ

ไม่ว่าคำใดในสามคำนี้ก็เป็นคำที่อ่านได้ง่ายๆเป็นคำที่พูดกันทั่วๆไป

ในคำพูดแบบนี้คือสิ่งที่เด็กๆพูดกับพ่อแม่ก่อนที่กำลังจะไปโรงเรียนหรือเพื่อบอกลากับพ่อแม่

เมื่อพิจารณาบริบทแล้วไม่มีปัญหาอะไรในการอ่าน ดังนั้นสวี่เนี่ยนชูจึงไม่ได้สนใจในตอนนี้

แต่ถ้าหยิบขึ้นมาอ่าน...

สวี่เนี่ยนชู เขาก็รู้ถึงความหมายของประโยคนี้

หลินโจว...ตั้งใจเหรอ?

“หือ เกิดอะไรขึ้น? ส่วนนี้ยากไหม ไม่แปลกใจเลยที่เมื่อกี้ฉันได้ยินไม่ชัด”

น้ำเสียงของเขาจริงใจมาก และดวงตาของเขาไม่มีความประมาทเลย

เป็นไปได้ไหมที่ฉันเข้าใจเขาผิด?

เขาได้ยินไม่ชัดจริงเหรอ?

เมื่อคิดถึงคะแนนภาษาอังกฤษที่ยุ่งเหยิง หลินโจว สวี่เนี่ยนชู ก็รู้สึกโล่งใจ

บางทีฉันอาจจะดูเขาผิดไปจริงๆ

เห็นได้ชัดว่า หลินโจว มาที่นี่เพื่อตั้งใจเรียน

“ไม่ยาก ฉันจะอ่านให้ฟัง”

“โอเค คุณอ่านแล้วฉันก็ตั้งใจฟัง”

หลินโจว หลับตาลง

สวี่เนี่ยนชูจ้องมองไปที่หนังสือเรียน

ถึงแม้ว่าฉันจะตัดสินใจอ่านหนังสือและแต่ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงยังสับสนอยู่

เธอหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อระงับอารมณ์และตั้งสติ

เมื่อเปิดริมฝีปาก สวี
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status