บทที่ 86

เขามองไปที่หวังซวี่ด้วยท่าทางขี้เล่น จากนั้นก็หยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋าเอกสารของเขา และตบมันลงบนโต๊ะเสียงดังปัง

“แกนี่ฉลาดจริงๆ แกยังเขียนจดหมายลาออกได้ดีอีกด้วยสินะ”

หวังซวี่เหลือบมองเอกสารและเยาะเย้ย "แต่ฉันไม่สนใจจดหมายลาออกของแกหรอก ชะตากรรมของแกคือถูกไล่ออกเท่านั้น ไม่ใช่ลาออกจากตัวแกเอง"

ริมฝีปากของฉู่เฉินโค้งเยาะเย้ยและพูด "ฮ่าฮ่า ฉันเกรงว่าฉันจะทำให้นายผิดหวัง นี่ไม่ใช่จดหมายลาออก แต่เป็นคำสั่งซื้อจากซู่จือกรุ๊ป"

เขาหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดเสริมอีกว่า "ซู่จือกรุ๊ปได้สั่งซื้อเครื่องสำอาง 5 ล้านชุดกับบริษัทของเราในคราวเดียว"

“อะไรนะ? ใบสั่งซื้อของซู่จือกรุ๊ป?”

“ห้าล้านชุด?”

ทันใดนั้นทั้งสำนักงานก็เงียบไปโดยสิ้นเชิง

ทุกคนดูประหลาดใจคิดว่าพวกเขาได้ยินผิดไป

แม้แต่หวังซวี่เองก็ยังตกใจ

ทันใดนั้นก็มีเสียงเยาะเย้ยมา: "ห้าล้านชุดเหรอ ฉู่เฉิน นายนี่มันขี้โม้จริงๆ"

ถังรัวเว่ยยืนขึ้นและมองดูฉู่เฉินอย่างเย็นชาและพูดว่า "วิธีการสกปรกของนายจะมีไปถึงเมื่อไหร่กัน? นายไม่เหนื่อยกับมันบ้างเหรอ เราทุกคนเบื่อกับมันมากแล้ว"

"รั่วเวยพูดถูก"

เฉินย่าซึ่งมีปฏิกิริยาก็เยาะเย้ยขึ้นมาทันทีและพูดว่า