Share

บทที่ 91

ด้วยเหตุนี้ หวังซวี่จึงเดินออกจากซู่จือกรุ๊ปไปด้วยความงุนงง

ถังรัวเว่ยที่รออยู่ที่ประตูก็ได้มารอต้อนรับเขาในทันทีและพูดว่า "หวังซวี่ เป็นยังไงบ้างคะ? เซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ?"

“ยังต้องถามอีกเหรอ? นายน้อยหวังออกหน้าขนาดนี้แล้ว ไม่มีอะไรที่ไม่สามารถทำได้อยู่แล้ว” กัวรุ่ยและเฉินย่าพูดด้วยสีหน้าเยินยอ

หวังซวี่แสดงสีหน้าดูไม่ได้ยิ่งกว่าร้องไห้ และพูดไปว่า "เรื่องนั้น ฉัน... ฉันไม่ได้เซ็นสัญญา..."

ห้ะ?

ทุกคนตัวชาในทันที ราวกับว่าพวกเขาถูกสาดด้วยน้ำเย็นเต็มๆ

สีหน้าของถังรัวเว่ยเปลี่ยนไปเล็กน้อย และรีบร้อนถาม "เกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ? คุณไม่ได้เซ็นสัญญาได้ยังไงกัน?"

“ประธานซู่จือกรุ๊ปบอกว่าเธอยอมรับแค่ไอ้ฉู่เฉินเท่านั้น ไม่เช่นนั้นเธอจะไม่ร่วมมือกับบริษัทของเรา” หวังซวี่ พูดทั้งน้ำตาคลอ

"อะไรนะ?"

ทุกคนอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจทันที

ซู่จือกรุ๊ปยอมรับแค่ฉู่เฉิน?

มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน?

กัวรุ่ยพูดอย่างติดอ่างว่า "หวัง... นายน้อยหวัง งั้นพวกเราควรทำยังไงดีในตอนนี้? ถ้าเกิดรู้ว่าฉู่เฉิน ถูกคุณไล่ออกไปแล้ว ... "

"เรารีบกลับกันก่อนเถอะ แล้วค่อยว่ากันที่หลัง" หวังซวี่ถอนหายใจ รู้สึก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status