Share

บทที่ 20

ขณะที่นางกำลังดึงเสื้อผ้า เป่ยเฉินก็บุกเข้ามาทันที!

“หยานเอ๋อ ข้าได้ยินมาว่าองค์หญิง…”

เขาไม่เคยทำอะไรมุทะลุบุมบ่ามมา ก่อนเมื่อพูดไปได้ครึ่งทาง เขามองไปที่เจียงหยุนลั่ว และตัวแข็งทื่อ

องค์หญิงกำลังนอนอยู่บนเตียงบุกเข้ามาแบบนี้ ไม่มีมารยาทเสียจริง

“องค์หญิง โปรดยกโทษให้ข้าด้วย ข้า...”

“สิ่งที่ข้าขอไปเป็นยังไงบ้าง”

เจียงหยุนลั่วขัดจังหวะเขาทันที และไม่ได้ใส่ใจอะไร

เป่ยเฉินหยุดชั่วคราวหลังจากได้ยินสิ่งนี้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม:"ข้าได้สำรวจรอบ ๆ อี้เฉิงอย่างละเอียด และจดบันทึกระยะทางและมุมต่างๆไว้แล้ว"

เขาหยิบม้วนกระดาษออกมาแล้ววางลงบนโต๊ะ

เจียงหยุนลั่วพยักหน้าและต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้นก็เริ่มไอขึ้นมา

หยานเอ๋อรีบไปตักน้ำและพูดอย่างจริงจังด้วยดวงตาสีแดงก่ำ:"องค์หญิง! การสู้รบเป็นหน้าที่ของท่านอ๋อง! อาการบาดเจ็บที่มือของท่านยังไม่หายดี แถมตอนนี้ร่างกายท่านก็เป็นเช่นนี้ พักผ่อนให้เต็มที่เถิดเพคะ! เป่ยเฉิน! เจ้าออกไปก่อน !”

นางร้องไห้มาเป็นเวลานานแต่ตอนนี้นาางดูแข็งแกร่งผิดปกติ

เป่ยเฉินออกไปทันที

เจียงหยุนลั่วตะโกนอีกครั้ง:"หยุดก่อน"

นางสัมผัสโดนแผลที่กำลังรักษาอยู่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status