บทที่ 25

“ออกไปให้หมด”

หลิง เฟิงซั่ว พูดอย่างเบา ๆ

เป่ยเฉินและหยานเอ๋อทั้งคู่ตกตะลึงเมื่อได้ยินแบบนั้น

ทันทีเราทุกคนมองไปที่เจียงหยุนลั่ว ซึ่งยังอยู่ในอาการโคม่า

ท่านอ๋องมาพบองค์หญิงจริง ๆ เหรอ

“ออกไป”

หลิงเฟิงซั่วพูดซ้ำอีกครั้ง และเสียงของเขาเผยให้เห็นความอดทนของเขา

หยานเอ๋อลุกขึ้นอย่างเร่งรีบ และดึงเป่ยเฉินออกมาด้วยใบหน้าที่มีความสุข

ในเต็นท์เงียบสงบ

มีเพียง เสียงหายใจเบา ๆ ของเจียงหยุนลั่ว เท่านั้น

หลิงเฟิงซั่วจ้องมองเธอสักครู่แล้วค่อย ๆ ก้าวเท้าเดินไปข้างหน้า

วางอ่างน้ำ ไว้ที่ด้านข้างของเตียง และวางผ้าขนหนูเปียกไว้ข้างๆ

เขา นั่งลงที่ข้างเตียงและค่อย ๆ คลี่ผ้าขนหนูออก

เจียงหยุนลั่วทำได้เพียงนอนตะแคง เนื่องจากบาดแผลที่หลังของเธอ

คิ้วของเธอขมวดกันอย่างแน่นหนา และริมฝีปากของเธอถูกเม้มอย่างแน่นหนา

ไม่จำเป็นต้องเข้าใกล้เธอ ก็สามารถรู้สึกได้ว่าเธอแผ่ความร้อนผิดปกติไปทั่วร่างกายของเธอ

หลิงเฟิงซั่วตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง เขายกมือขึ้น และอังหน้าผากของเธอ

อุณหภูมิฝ่ามืออุ่นเล็กน้อย

สายตา ของหลิงเฟิงซั่วกะพริบอยู่ครู่หนึ่ง กระตุ้นกำลังภายในทันที และลดอุณหภูมิของฝ่ามือ

มือของเขาแห้ง