Share
บทที่ 36 เห็นแก่เส้นสายของซางรุ่ย
Related chapter
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 37 ความชั่วในอดีตถูกเปิดเผย
เวลานี้ ตระกูลฮั่วเหมือนปกคลุมไปด้วยเมฆดำครึ้มฮั่วจิ้นเฉิงนั่งบนโซฟาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ไม่พูดอะไรเป็นเวลานาน เขาเพิ่งกลับมาจากสถานีตำรวจ พาเฉียวซีอวิ๋นออกมาจากสถานีตำรวจด้วยการประกันตัวเท่านั้นแม้ว่ามูลค่าความเสียหายของช็อปอินช็อปจะได้รับการชำระทันที แต่เนื่องจากจำนวนเงินค่อนข้างมาก อีกทั้งฝ่ายหลีเกอปฏิเสธที่จะประนีประนอมความผิดที่ฮั่วซินได้กระทำ จากการประมาณการเบื้องต้นของทนายความ คือเธอต้องถูกคุมขังเป็นเวลาสามปีหลี่ซูฉินเพิ่งตื่นขึ้นมา หล่อนตะลึงลานทันทีเมื่อได้ยินว่าลูกสาวตัวเองกำลังจะโดนจับเข้าคุกเป็นเวลาสามปี“จิ้นเฉิง ฟังแม่นะ ลูกต้องไม่ปล่อยให้น้องสาวตัวเองเข้าคุกเด็ดขาด!” น้ำเสียงของหลี่ซูฉินสั่นเครือ แสดงความไม่เชื่อ “เธอยังเด็กอยู่เลย จะปล่อยให้ไปกินอยู่ร่วมกับคนเลวพวกนั้นได้ยังไง? ชีวิตเธอต้องไม่เหลือชิ้นดีแน่!”“ลูกรัก ลูกลองไปเจรจากับผู้หญิงที่ชื่อหลีเกอนั่นดู สิ่งที่แย่ที่สุดที่ลูกทำได้ คือพยายามควบคุมอารมณ์ให้ดี ยอมทนให้หล่อนบ่นหน่อยสักสองสามวันจนกว่าหล่อนจะยอมคืนดี เข้าใจไหม?”น้ำเสียงของหลี่ซูฉินเกือบกลายเป็นขอร้อง ตอนนี้รู้แล้วว่าการยอมแพ้เป็นวิธีเดียวที่ทำได้
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 38 พบเธออีกครั้ง
“หลานหนีติดต่อกับโรงพยาบาลในฝรั่งเศสแล้ว เราจะส่งคุณไปต่างประเทศภายในสามวัน”เมื่อเธอได้ยินว่าตัวเองกำลังจะถูกส่งตัวไปอยู่ต่างประเทศ เธอก็ขอร้องเขาเบา ๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ “จิ้นเฉิง ฉันไม่อยากไป ฉันอยากอยู่กับคุณที่ปินเฉิง กับลูกของเรา”ใบหน้าที่มืดมนของฮั่วจิ้นเฉิงไม่ได้คลายลงแต่อย่างใด เขายังคงยืนกรานคำเดิมเฉียวซีอวิ๋นก้าวไปข้างหน้า คว้าแขนของฮั่วจิ้นเฉิงด้วยน้ำตาคลอเบ้า “ต่อให้คุณจะไม่คิดถึงเด็ก แต่ก็ควรคิดถึงเฉียวหร่านน้องสาวฉัน เธอตายก็เพราะความสัมพันธ์ของคุณกับตระกูลฮั่ว คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้…”“เรื่องเฉียวหร่านเป็นความผิดตระกูลฮั่วของเราจริง แต่ไม่ว่ายังไงคุณก็ต้องไป”หลังจากได้ยินคำพูดของฮั่วจิ้นเฉิงแล้ว เฉียวซีอวิ๋นก็ไร้เรี่ยวแรงโดยสิ้นเชิง ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาห้องนั่งเล่นเต็มไปด้วยหมอกควันมาคุ ฮั่วจิ้นเฉิงรู้สึกหดหู่มากเมื่อต้องอยู่บ้านต่อไปทั้งอย่างนี้บังเอิญฉีอวิ๋นเทียนโทรมาพอดี“ไงเพื่อน นายได้อ่านเทรนด์ค้นหาติดอันดับหรือยัง?” ฉีอวิ๋นเทียนถามจากปลายอีกด้านของโทรศัพท์ตอนแรกฮั่วจิ้นเฉิงคิดว่าเป็นบทความใส่ร้ายหลีเกอ “นั่นมันข่าวเท็จ ตำรวจไกล่เกลี่ยเร
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 39 คุณจะต้องมีความสุขที่ได้อยู่กับเธอ
เธอนั่นเอง‘สาวงามโลกตะลึง’ บนดาดฟ้าฉีอวิ๋นเทียนหยุดกะทันหันราวกับห้วงเวลาได้หยุดชะงักเสียงอันไพเราะเหมือนไม่มีตัวตนอยู่จริงของเธอดังก้องไปทั่วบาร์ ขับขานบทเพลงดังอย่าง ‘Young and Beautiful’เธอนั่งตัวตรงสง่าบนเก้าอี้บุนวม ลำแสงตกกระทบพวงแก้มสวยงามละเอียดอ่อน เรือนผมสีดำปลิวสยายไปมา ริมฝีปากแดงเรื่อเผยอออก นำพาผู้ชมข้ามผ่านกาลเวลาและห้วงมิติด้วยการร้องเพลงทีปราศจากดนตรี...เพลงนี้ดังกึกก้องอยู่ในหูของเขา ภาพหลีเกอที่ร้องไห้อยู่บนระเบียงพลันแวบขึ้นมาในใจของฉีอวิ๋นเทียนคืนนั้น คิ้วของเธอขมวดมุ่น ดวงตาพร่ามัวเต็มไปด้วยหมอกควันบดบัง ความสวยปนโศกที่แสนจะสะเทือนใจผู้มองปรากฏอยู่บนใบหน้า เธอไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่ามีดวงตาดอกท้อของเขากำลังจ้องมองตรงไปความคิดล่องลอยไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ...“ที่รัก สะเทือนอารมณ์มาก ฉันจะร้องไห้แล้ว! เปลี่ยนไปร้องเพลงที่ชวนให้ร่าเริงกว่านี้หน่อยสิ!” เจี่ยงอีอี ตะโกนจากด้านล่างหลีเกอขยิบตาให้เพื่อนสาวของเธอที่อยู่ด้านล่าง พูดว่า “ไม่มีปัญหา เดี๋ยวเปลี่ยนเพลงให้”จากนั้นจึงเปลี่ยนไปร้องเพลง ‘Les Champs Elysées’ขณะที่เธอร้องเพลง รอยยิ้มบ่งบอกความชาญฉลาดจา
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 40 ดอกไม้ที่ร่วงหล่นเป็นความตั้งใจ แต่น้ำที่ไหลมานั้นไซร้ไร้ความปราณี
โทรศัพท์มีข้อความหนึ่งเด้งขึ้นมา เธอเปิดอ่านมัน เห็นว่ามันมาจากหลีหราน[เสี่ยวเกอเกอ คิดถึงฉันไหม? พี่สามสุดที่รักของเธอคิดถึงเธอจะแย่แล้ว! ไว้เร็ว ๆ นี้เจอกันที่ฝรั่งเศสนะ…ขนตามเนื้อตัวหลีเกอลุกพรึ่บ เธอขยับนิ้วพิมพ์ลงบนหน้าจอ[ไม่คิดถึงเลย!]หลังจากส่งข้อความ เธอก็หันกลับมาและบอกผู้ช่วยของเธอว่า “ช่วยลงไปเซ็นรับให้ฉันหน่อย แล้วแจกจ่ายดอกไม้ให้เพื่อนร่วมงานผู้หญิงในบริษัทด้วยนะ”“ได้ค่ะ” ผู้ช่วยตอบรับแล้วออกจากสำนักงานไปหลีเกอยังคงอ่านเอกสารต่อไป ทันใดนั้นหลิวฉวน ผู้จัดการแผนกขยายกิจการก็เคาะประตูและเข้ามา“คุณหลี อรุณสวัสดิ์ครับ”หลิวฉวนเดินไปที่โต๊ะของหลีเกอพร้อมกับยื่นเอกสารให้ แต่ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความหมายอื่น “นี่คืองบกำไรขาดทุนประจำเดือนนี้ครับ ลองอ่านดูสิ”หลีเกอไม่ได้ให้ความสนใจ แต่มองตรงไปที่หลิวฉวนด้วยสีหน้าเฉยเมย “ผู้จัดการหลิวมีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ?”จากนั้นก็เหลือบมองเอกสารในมือของหลิวฉวนแล้วพูดต่อ “ปกตินี่เป็นหน้าที่ของผู้ช่วยฉัน ไม่เห็นต้องรบกวนคุณมาด้วยตัวเองเลยนี่คะ”รอยยิ้มบนใบหน้าของหลิวฉวนลึกซึ้งยิ่งขึ้น ถึงอย่างนั้นก็แฝงด้วยความประหม่า “คุ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 41 ผู้หญิงคนนี้เปิดห้องกับชายอื่นจริงด้วย
กลิ่นควันบุหรี่ฉุนกึกกระทบจมูก หลีเกอขยับหนีโดยไม่รู้ตัว ย้ายไปนั่งตรงเก้าอี้ด้านข้าง รักษาระยะห่างจากกันชัดเจนเมื่อมองขึ้นไป เธอมองเห็นแม้กระทั่งคราบหินปูนสีดำเหลืองระหว่างซอกฟันของหลิวฉวนอย่างชัดเจนจู่ ๆ หลีเกอก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมามองเผิน ๆ แล้วเขาเหมือนเป็นชายวัยกลางคนหน้าตาธรรมดาทั่วไป ไม่คาดคิดว่าพออยู่ใกล้แล้วเขาจะน่าขยะแขยงขนาดนี้“หมายความว่าไงคะ? จะไม่ปล่อยฉันไปเหรอ?” เธอฝืนอั้นลมหายใจให้มากที่สุด เพื่อไม่ให้แสดงท่าทีรังเกียจหลิวฉวนอย่างออกนอกหน้า“คุณเพิ่งจะตกลงจากเรือของฮั่วจิ้นเฉิง ชั่วพริบตาก็ขึ้นเรือของตี้เซิ่งกรุ๊ปซะแล้ว ทันทีที่ผมกลับมายังปินเฉิง คุณกลับเหยียบหัวคนเก่าคนแก่ไว้ใต้ฝ่าเท้าได้ทั้งหมด คุณหลี ผมล่ะชื่นชมคุณจริง ๆ เลย”ริมฝีปากของหลีเกอเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย เธอเลิกคิ้ว “คุณเรียกฉันมาที่นี่เพื่อชมฉันเท่านั้นเองเหรอคะ?”“ไม่แน่นอน ผมแค่อยากจะรู้ว่าผู้หญิงที่ฮั่วจิ้นเฉิงเคยเล่นด้วยแตกต่างออกไปจากผู้หญิงคนอื่นตรงไหน?” หลิวฉวนยิ้มกว้าง หางตายับย่นเป็นรอยตีนกา จ้องมองไปที่หลีเกอด้วยความปรารถนาที่ชัดเจนเหตุการณ์ที่ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาได้รับความอับอายเมื
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 42 คุณได้อะไรจากการนอนกับขยะพวกนี้?
ความโกรธทำให้ฮั่วจิ้นเฉิงลุกพรวดขึ้นทันที มองตามพวกเขาที่เดินออกจากโรงแรมไปโม่อี้เฟยยืนอยู่ข้างหลัง “ฉันพูดถูกไหมล่ะ? ชายหญิงสองคนนัดกันมาดินเนอร์ในโรงแรมสุดหรูแบบนี้ หลังกินเสร็จไปไหนได้อีก ถ้าไม่ได้ไปทำกิจกรรมต่อในโรงแรม”เขาตบไหล่ฮั่วจิ้นเฉิงแล้วพูดว่า “เพื่อน ผู้หญิงคนนี้สำส่อนจริง ๆ ปล่อยเธอไปตามทางของเธอเถอะ"ฮั่วจิ้นเฉิงปัดมือโม่อี้เฟยออก เดินจ้ำอ้าวไปที่โรงแรมอีกฝั่งอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้เธอเพิ่งหย่าร้างมาได้ระยะหนึ่งเท่านั้นเอง นอกจากจะติดต่อกับคุณหลีเป็นการส่วนตัวแล้ว แม้กระทั่งลูกน้องของเขายังไม่เว้นหลีเกอ คุณเปลี่ยนไป หรือคุณเป็นผู้หญิงแบบนี้มาตลอดกัน?ประตูลิฟต์เปิดออก หลิวฉวนก้าวเข้าไปก่อน แต่ในขณะที่หลีเกอกำลังจะก้าวตามเข้าไป ข้อมือของเธอก็ถูกคว้าไว้ด้วยพละกำลังอันแข็งแกร่ง เสียงเย็นชาดังขึ้น “มาคุยกันหน่อย”พอหลีเกอเงยหน้าขึ้น และเห็นหน้าชายคนนั้นอย่างชัดเจน เธอก็กระซิบตอบอย่างเย็นชา ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่างเหินและไม่แยแส “ปล่อยฉันนะคุณฮั่ว ฉันมีธุระที่ต้องทำ ไม่มีเวลามาเสวนากับคุณ”ขณะที่เธอและหลิวฉวนกำลังจะขึ้นไปยังห้องชั้นบน ฮั่วจิ้นเฉิงกลับปรากฏ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 43 สามปีผ่านไป ความพยายามยังคงอยู่
หลังจากปิดประตูแล้ว หลิวฉวนก็เริ่มถอดเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็ว “คุณหลี ไม่ต้องกังวลเลย หลังจากผ่านคืนนี้ไป ผมจะเล่าเรื่องภายในทั้งหมดเกี่ยวกับฉี่หังกรุ๊ปให้คุณฟัง รับประกันได้เลยว่าคุณจะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานระหว่างอยู่ในบริษัทตี้เซิ่งอย่างแน่นอน”น้ำลายของเขาแทบจะไหลลงพื้น เหลือบมองกล้องที่ซ่อนอยู่ข้างเตียงอย่างอดไม่ได้ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ต้องบันทึกคลิปวิดีโอไว้ตลอดเวลา เขา หลิวฉวน สามารถเล่นสนุกกับสาว ๆ ไฮโซได้อย่างไร้กังวลก็เพราะสิ่งนี้ ตราบใดที่อีกฝ่ายทำตัวไม่เป็นที่น่าพอใจ เขาก็สามารถใช้คลิปแอบถ่ายแบล็กเมล์เธอได้ทุกเมื่อหัวใจของเขาคันยุบยิบ อยากจะตะครุบร่างงามเพรียวกระทัดรัดมาจับเปลื้องผ้าจนเปลือยเสียวินาทีต่อมา หลีเกอคว้าขวดไวน์แดงขึ้นจากโต๊ะ แล้วทุบมันลงบนหัวของเขาอย่างแรง เขาตะลึงลาน เมื่อเอื้อมมือไปสัมผัสบาดแผล ก็พบว่ามันเต็มไปด้วยเลือด“อ๊าก…”“นังชั่วเอ๊ย กล้าดียังไงเอาขวดมาทุบหัวฉัน!”หลิวฉวนก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว หมายจะต่อยหลีเกอ แต่เธอสามารถรับหมัดได้ด้วยมือเดียว หักแขนเขาจนงอไปอีกทาง ทำให้หลิวฉวนแขนพลิกจากนั้นหลีเกอถอยหลังไปสองสามก้าว ก่อนจะพุ่งตัวไป
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 44 คุณมันน่ารำคาญ
ฮั่วจิ้นเฉิงยังทำใจเมินเฉยและจากไปทีเดียวไม่ได้ เขาต้องการพาตัวหลีเกอออกมา ไม่ว่าเธอต้องการหรือไม่ก็ตามโดยไม่คาดคิด ทันทีที่เขามาถึงชั้นบน ก็ได้ยินข่าวว่าหลิวฉวนได้รับบาดเจ็บ จากนั้นเขาก็เห็นสีหน้าผ่อนคลายของหลีเกอ ถึงได้ตระหนักว่าเขากำลังเข้าใจเธอในทางที่ผิดหน้าอกของฮั่วจิ้นเฉิงเหมือนถูกกดทับโดยบางสิ่งบางอย่าง คลื่นแห่งความเจ็บปวดมากมายถาโถมสายตาเยาะเย้ยของหลีเกอที่ฝั่งตรงข้าม เป็นเหมือนกับแส้ที่มองไม่เห็น ตบหน้าเขาจนชา ทำให้เป็นไปได้ยากสำหรับเขาที่จะรวบรวมความกล้าแล้วเดินผ่าน หรือแม้แต่แสร้งทำเป็นตั้งคำถามกับเธอความเชื่อใจ?ดูเหมือนว่าเขาล้มเหลวที่จะมอบสิ่งนั้นให้กับหลีเกอในระหว่างการแต่งงานหลีเกอเดินออกจากโรงแรม พร้อมกันกับแพทย์สนามที่ลงจากรถพยาบาลและวิ่งเข้าไปโดยถือเปลหามเธอกะจะเรียกแม่บ้านให้ช่วยเรียกรถไป แต่เห็นฮั่วจิ้นเฉิงที่ใส่สูทเดินมาหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้ามีความหมาย“เดี๋ยวผมไปส่งเอง” น้ำเสียงของฮั่วจิ้นเฉิงสงบ ประโยคสนทนาเป็นไปในเชิงชี้นำสายตาของหลีเกอเต็มไปด้วยความเยือกเย็น ดวงตาคู่นั้นเฉียบคม “ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันเกรงว่าจะทำให้รถของคุณฮั่วแปดเปื้อนซะเปล่า
Latest chapter
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 100 ให้เวลาเธอได้รู้จักผม
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 99 ผมอยู่นี่แล้ว
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 98 เครื่องบินตกอีกครั้ง
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 97 ฉันจะฆ่ามังกรยักษ์ใหญ่
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 96 ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเห็นคุณค่าของเธอมากขึ้น?
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 95 พี่สาวหลีฮวาเมา
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 94 ถึงเวลาเปิดเผยตัวตนแล้ว
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 93 ข่าวร้าย
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 92 เพียงแค่ยอมแพ้
