บทที่ 17

ในเวลานี้ จางต้าซานก็นั่งตัวตรง แล้วพูดอย่างเด็ดขาดว่า

“หลิวเค่อ มีเรื่องอะไรก็ให้มาลงที่ฉัน เป็นฉันที่ยืมเงินนาย ไม่เกี่ยวอะไรกับลูกหยวนของฉัน”

“ใช่แล้ว เงินที่พวกเราเป็นหนี้นายแม้ว่าต้องขายที่ดินขายเลือด ก็ต้องหามาคืนนายภายในเวลาที่ตกลงกันไว้ให้ได้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับลูกหยวนของฉันเลย อย่าทำให้ลูกหยวนของพวกเราต้องลำบากใจ” หวังฮุ่ยกล่าว พร้อมเดินออกมาข้างหน้า

เมื่อเห็นจางต้าซานและหวังฮุ่ยแสดงตัวออกมา หลิวเค่อก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ในฐานะที่เคยเป็นลูกศิษย์ของจางต้าซาน หลิวเค่อมีปฏิสัมพันธ์กับจางต้าซานมาไม่น้อย

เป็นเพราะปฏิสัมพันธ์กันมามาก ทำให้หลิวเค่อรู้จักนิสัยของจางต้าซานและหวังฮุ่ยเป็นอย่างดี

จางต้าซานเป็นคนเรียบง่ายขยันขันแข็ง แต่มีนิสัยที่อ่อนแอ และเป็นชายชราที่มีน้ำใจต่อผู้อื่นมาโดยตลอด

แม้ว่าหวังฮุ่ยจะเป็นคนที่ค่อนข้างจะแข็งแกร่งเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งไปมากกว่านี้

ส่งผลให้ สองคนนี้ แข็งกร้าวขึ้นมาในเวลานี้

แม้ว่าจะเพื่อลูกชายของพวกเขาจางหยวน แต่ก็ทำให้คนประหลาดใจพอสมควร

ในเวลานี้ชาวบ้านที่อยู่บริเวณรอบ ๆ ต่างก็พากันก็มองดูจางต้าซานและภรรยา ด้วยสายตาที่แปลกประห