บทที่ 20

กระดาษมีคราบสกปรก ทั้งยังมีกลิ่นเหม็นอีกด้วย

หลู้เหวินโจวนั้นเป็นโรครักความสะอาดอย่างรุนแรง หากเอาเอกสารนี้ไปให้กับเขา ไม่ต้องคิดก็รู้ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น

นิ้วของเฉียวอีจิกเอกสารจนเปลี่ยนเป็นสีขาว

ในฐานะลูกสาวคนโตของตระกูลซ่ง ซ่งชิงหยาจึงยอมมาร่วมงานกับหลู้กรุ๊ปในฐานะผู้ช่วย

เฉียวอีจะไม่รู้ถึงจุดประสงค์ของเธอว่าคืออะไรได้อย่างไรกัน

เธอยังกล้าสรุปด้วยว่า เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นอีกบ่อยครั้งในอนาคต

ริมฝีปากที่สวยงามของเฉียวอีโค้งงอขึ้นด้วยความเยือกเย็น

หลังจากนั้นนานกว่าสิบนาที เฉียวอีก็เข้ามาในห้องประชุมอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่ามือของเธอว่างเปล่า ซ่งชิงหยาก็แสดงสีหน้าภาคภูมิใจ แต่ก็หายวับอย่างไร้ร่องรอยไปอย่างรวดเร็ว

ดูเหมือนเธอจะขอร้องให้เฉียวอีอย่างกรุณาว่า: "พี่เหวินโจวคะ แม้ว่าสัญญานี้จะยังไม่สรุปในวันนี้ แต่ก็จะส่งผลกระทบต่อการลงนามหลายร้อยล้าน แต่ฉันเชื่อว่าเลขาเฉียวไม่ได้ตั้งใจค่ะ

โปรดเห็นแก่หน้าฉัน อย่าลงโทษเธอเลยนะคะ แล้วฉันจะชดเชยความสูญเสียเหล่านี้ให้แทนเธอเอง จะได้ไหมคะ?"

หลู้เหวินโจวมองเธออย่างไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมา: "เธอจะเอาอะไรมาชดเชย?"

เมื่อซ่งชิงหยาได้ยิน