Share

บทที่ 92

เมื่อได้ยินเสียงนี้ ซ่งชิงหยาก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

เธอหันหลังกลับไปหาหลู้เหวินโจวทันที

"พี่เหวินโจว คืนนั้นทนายเฉียวถูกคนวางยาถึงได้ไปอยู่กับเหยียนซิงเฉิง เธอไม่ได้ตั้งใจ พี่อย่าโทษเธอเลยค่ะ"

ซ่งชิงหยาทำตัวราวกับคนไม่รู้สึกรู้สาอะไรเธอหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อช่วยหลู้เหวินโจวเช็ดเหงื่อ

แต่กลับถูกเขาผลักออก

ดวงตาเย็นชาคู่นั้นของเขามองตรงไปที่เฉียวอี:"พูดออกมาให้ชัดๆ ตกลงคืนนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่"

เขาดึงเฉียวอีออกจากเก้าอี้เข้าไปในอ้อมแขนของเขา

หยาดเหงื่อบนหน้าผากของเขาไหลลงมาตามแนวกราม ก่อนหยดลงบนใบหน้าของเฉียวอี

เฉียวอีมองเขาอย่างว่างเปล่า:" คุณไม่ใช่ว่าเห็นทั้งหมดและได้ยินทุกอย่างแล้วเหรอ"

"เธอถูกคนวางยา เพราะอย่างงั้นเธอถึงได้ไปอยู่กับเหยียนซิงเฉิงใช่ไหม"

"มีอะไรแตกต่างงั้นเหรอ ในสายตาคุณฉันก็ยังสกปรกอยู่ดีไม่ใช่เหรอ"

เส้นเลือดปูดขึ้นบนหน้าผากของหลู้เหวินโจว

ลึกลงไปในดวงตาดอกท้อคู่นั้นก็ถูกเคลือบด้วยสีแดงทันที

มือใหญ่ยกเอาฝ่ามือร้อนไปวางไว้บนหัวเฉียวอี ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงต่ำเต็มไปด้วยอารมณ์ที่เขาพยายามข่มไว้

"ฉันจะสืบหาให้ชัดว่าใครเป็นคนทํา "

" ไม่จำเป็น ฉันแค
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status