Share
บทที่ 61
Related chapter
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 62
ชารอนถึงกับต้องตั้งรับ ฟิโอน่าตบไม่โดนหน้าเธอด้วยซ้ำ นั่นเป็นเพราะชารอนคว้ามือของฟิโอน่าเอาไว้“คุณป้าฟิโอน่าคะ หนูไม่ใช่คนที่ต้องรับผิดชอบชีวิตของเด็กคนนั้น หนูแค่มาเยี่ยมแซลลี่เองนะคะ” ชารอนสามารถสงบสติอารมณ์ของตัวเองได้แม้จะต้องเผชิญหน้ากับฟิโอน่าที่กำลังรู้สึกโกรธเคืองทว่า ฟิโอน่าเชื่อไปแล้วว่าเป็นชารอนเป็นคนผลักแซลลี่ตกบันได และเมื่อชารอนอ้างว่าเด็กในท้องแซลลี่ไม่ใช่ลูกของโฮเวิร์ด มันเพียงแต่จะทำให้ชารอนดูแย่ในสายตาของฟิโอน่าก็เท่านั้น ถึงอย่างไร ชารอนพลันสังเกตเห็นว่าท่าทีของแซลลี่เปลี่ยนไป ก่อนที่แซลลี่จะเสียลูกในท้อง เธอยอมรับไปแล้วว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกของโฮเวิร์ดถึงกระนั้น หลังจากสูญเสียเด็กไป แซลลี่ก็หมดความกลัวเพราะไม่มีหลักฐานพิสูจน์ตัวตนของเด็กอีกต่อไปแล้ว ด้วยเหตุนั้น โฮเวิร์ดจึงไม่มีวันได้รู้อีกต่อไปแล้วว่าแซลลี่กำลังนอกใจเขาอยู่ฟิโอน่าก็ยิ่งโกรธมากขึ้นกว่าเดิมหลังจากที่พลาดตบไม่โดนชารอน เธอกระชากมือกลับไปและคำรามใส่ชารอน “คอยดูเถอะ! หลังจากที่แกเอาชีวิตของหลานฉันไป ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้คนอย่างแกหนีรอดไปได้แน่!” ฟิโอน่าสาบานว่าจะขับไล่ชารอนออกจากตระกูลแซคคารี่เ
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 63
ฟิโอน่าสาบานว่าจะทำให้รีเบคก้าเข้ามาแทนที่ชารอนให้ได้!สำหรับคราวนี้ ชารอนทำร้ายทั้งแซลลี่และคร่าชีวิตหลานของเธอไป ถึงแม้ว่าไซม่อนจะปกป้องเธอ แต่ดักลาสคงไม่ยอมรับให้ชารอนเป็นลูกสะใภ้แล้วแน่ตราบใดที่ดักลาสมองชารอนเป็นขวากหนาม เขาจะสนับสนุนรีเบคก้าในการเข้ารับตำแหน่งแทนที่ชารอนอย่างแน่นอน"จริงเหรอคะ? พวกคุณจะคอยหนุนหลังหนูใช่ไหม?" ทว่า ความคิดที่ว่าไซม่อนปฏิบัติต่อตนด้วยสีหน้าสุดเย็นชาพลันทำให้รีเบคก้ารู้สึกอึดอัด“แน่นอน เชื่อป้าสิ ตราบใดที่หนูไม่ยอมแพ้ ตำแหน่งหัวหน้าตระกูลฝ่ายหญิงของครอบครัวเราจะต้องตกเป็นของหนูในไม่ช้าแน่นอนจ้ะ”ดวงตาของรีเบคก้าเปร่งประกาย เธอไม่ได้สนใจเรื่องการเป็นหัวหน้าตระกูลเลย เธอแค่อยากจะเป็นภรรยาของไซม่อนเท่านั้น...ในวันจันทร์ ชารอนมาถึงบริษัทแต่เช้าตรู่ เธอถือโครงร่างการออกแบบและเดินไปยังห้องทำงานของไซม่อน เธอต้องการบอกไซม่อนเกี่ยวกับการออกแบบครั้งที่แล้วก่อนการประชุมทว่า มันยังเช้าเกินไป ไซม่อนยังมาไม่ถึงบริษัทเลยด้วยซ้ำ ถึงกระนั้น เลขาควินน์ก็อนุญาตให้ชารอนเข้าไปนั่งรอก่อนทันทีที่เข้าไป ชารอนก็พบว่ามีผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งกำลังถือสูทและเสื้อผ้
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 64
ชารอนเม้มริมฝีปากและไม่ได้พูดอะไรออกมา บางที ดักลาสอาจคิดว่าเธอเป็นนางผู้หญิงชั่วร้ายที่ผลักแซลลีลงบันไดไปแล้วก็ได้ ดูเหมือนว่าเขาคงไม่ยอมรับชารอนเป็นลูกสะใภ้อีกแล้วแน่ชารอนมองไปที่ไซม่อน 'เขาจะยอมตกลงรับผู้หญิงที่คุณปู่ดักลาสส่งมาไหมนะ?'ไซม่อนขมวดคิ้ว ในตอนแรก เขาปฏิเสธข้อเสนอของพ่อตัวเองไปแล้ว แต่ถึงอย่างไร เขาก็ไม่ได้คาดหวังว่ารีเบคก้าจะกลับมาอีกครั้งแบบนี้“เอาเสื้อผ้าพวกนั้นไปเก็บด้วย มันไม่ใช่หน้าที่ของคุณที่จะทำอะไรแบบนี้” ไซม่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงสุดเย็นชา นั่นเป็นเพราะเขามีแม่บ้านที่คอยทำหน้าที่ซักเสื้อผ้าให้ตัวเองอยู่แล้ว และเขาจะไม่พอใจมาก ๆ หากมีใครคนอื่นมาแตะต้องสิ่งของพวกนี้"แต่ว่า..."“ออกไป” ไซม่อนพูดแทรกขึ้นมาอย่างเย็นชาไซม่อนทั้งเย็นชาและไร้ความปรานี คำพูดเหล่านั้นทำให้ดวงตาของรีเบคก้าแดงก่ำ นั่นทำให้เธอดูเปราะบางและเกือบจะน่ารักในสายตาของคนอื่น แต่ทว่า ท่าทีเหล่านั้นใช้ไม่ได้กับไซม่อนเลยแม้แต่น้อย“ก็ได้คะ ถ้าอย่างนั้น... ฉันจะออกไปเรียนรู้งานเลขาจากคุณควินน์ข้างนอก ถ้าคุณต้องการอะไร ก็เรียกได้เลยนะคะ” คราวนี้ รีเบคก้าจะไม่ยอมเป็นคนโง่และเดินออกจากห้องไปง่าย
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 65
"อ๊าย...” ชารอนส่งเสียงร้องออกมาทันทีที่ถูกกาแฟร้อนลวก เธอรู้สึกตกใจและรีบกระโดดออกจากเก้าอี้กาแฟหกหกกระเด็นใส่ต้นขาของชารอน เสื้อของเธอเปียกโชกด้วยกาแฟด้วย ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นกาแฟร้อน มันลวกชารอนเสียจนทำให้เธอหน้าเจื่อนไป ก่อนที่รีเบคก้าจะตั้งสติได้ เธอถูกผลักจากด้านหลัง ไซม่อนรีบวิ่งผ่านรีเบคก้าไปทันทีไซม่อนซึ่งเดิมทีนั่งอยู่ตรงข้ามชารอนปรากฏตัวต่อหน้าชารอนอย่างรวดเร็ว เขาขมวดคิ้วทันทีที่มองไปยังคราบกาแฟขนาดใหญ่แถวต้นขาของชารอน หลังจากนั้น ไซม่อนก็รีบอุ้มชารอนและรีบไปยังห้องรับแขกไปโดยไม่พูดอะไร รีเบคก้านั่งลงบนพื้น เธอยังคงตกใจอยู่ เธอจ้องไปยังไซม่อนที่กำลังอุ้มชารอนออกไปอย่างกังวลใจ เธอรู้สึกราวกับตัวเองเป็นคนสร้างปัญหาไซม่อนอุ้มชารอนเข้าไปในห้องน้ำภายในห้องรับแขก เขารีบหยิบฝักบัวออกมาและกดน้ำเย็นลงบนต้นขาของชารอนในตอนแรก ชารอนรู้สึกปวดแสบปวดร้อนและไม่ได้สนใจการกระทำของไซม่อนก่อนหน้าเลย แต่ทว่า ทันทีที่ความเจ็บปวดเริ่มหายไป เธอจึงได้สติกลับมาทันใดนั้น ชารอนรู้สึกถึงความร้อนผ่าว เธอเอื้อมมือไปจับหัวฝักบัว “เอ่อ... ฉันทำเองได้ค่ะ คุณ... ออกไปก่อนก็ได้”ไซม่อนหันมาส
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 66
ระหว่างที่ชารอนกำลังอาบน้ำ เธอมัดผมยาวเป็นนางม้าเอาไว้ แถมยังมีผมเปียกสองสามเส้นติดอยู่กลางหน้าผากและด้านข้างใบหน้าของเธอ มันไม่ได้ดูแย่เลย แต่มันทำให้ชารอนดูค่อนข้างเซ็กซี่เสียมากกว่าชารอนใช้ผ้าเช็ดตัวคลุมร่างกาย ระหว่างที่ทั้งสองกำลังสบตากัน ใบหน้าของชารอนก็กลายเป็นสีชมพูสดใส ดวงตาของเธอเป็นประกายระยิบระยับไซม่อนจ้องมองมาที่ชารอนโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ ในตอนนั้นเอง ไซม่อนรู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังเต้นแรงชารอนไม่ได้สวมรองเท้า เธอเพิ่งเดินออกมาด้วยเท้าเปล่า นิ้วเท้าของเธอขดงอเพราะความรู้สึกไม่สบายใจชารอนถึงกับรู้สึกมวนท้องทันทีที่เห็นไซม่อนจ้องมองมา 'เราโชว์เรือนร่างเยอะไปหรือเปล่าล่ะเนี่ย?'แต่ทว่า ชารอนเองก็ไม่มีเสื้อผ้าให้ใส่ เพราะฉะนั้น เธอจึงไม่มีทางเลือก...“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ?” ไซม่อนพูดก่อน เสียงของเขาถึงกับแหบแห้ง“ใช่คะ ฉันอาบเสร็จแล้ว” ชารอนยังคงยืนอยู่ที่เดิม เธอไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว"มานี่สิ" ไซม่อนรู้สึกว่ามันตลกดีระหว่างที่เหลือบมองไปยังผู้หญิงขี้อายตรงหน้า“ฉัน... ขอรบกวนเลขาควินน์ให้ส่งเสื้อผ้ามาให้หน่อยได้ไหม?” เธอกลัวจนไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้ไซม่อน
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 67
ไซม่อนมองมาที่ชารอน "คุณเจ็บไหม?”"นิดหน่อยค่ะ"“งั้นผมจะเบามือให้นะ” ในตอนนั้นเอง เสียงของไซม่อนลึกล้ำและแหบแห้ง มันฟังดูเซ็กซี่เป็นพิเศษทว่า ชารอนยังคงหลุดจากภวังค์ของตัวเองไม่ได้ เธอมองไปยังใบหน้าด้านข้างที่จริงจังของไซม่อน จิตใจของชารอนกำลังสับสน ไซม่อนกำลังทำให้เธอคิดไปไกล!“คุณนายแซคคารี่ อย่าจ้องผมแบบนั้นสิ” ไซม่อนกำลังทายา น่าแปลกที่ไซม่อนกลับเงยหน้าขึ้นมาเพื่อสบตากับชารอน เขากล่าวคำพูดออกมาในเชิงล้อเล่นนิดหน่อยสายตาอันเร่าร้อนของไซม่อนจ้องมาที่ชารอน ทว่า ด้วยรอยยิ้มสุดคลุมเครือภายใต้ดวงตาของไซม่อน ชารอนจึงหลบสายตาของเขาไม่ทัน นั่นทำให้เธอถึงกับรู้สึกเขินอาย “เปล่า ฉันไม่ได้จ้องสักหน่อย” ชารอนรีบลดสายตาลง น้ำเสียงที่ชารอนใช้โต้เถียงกลับไปดูไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิดชารอนรู้สึกถึงแรงกดดันที่กำลังใกล้เข้ามา ความรู้สึกที่แข็งแกร่งของไซม่อนกำลังปกคลุมเธออยู่ ทันทีที่ลืมตาขึ้น ชารอนก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของไซม่อนเข้ามาใกล้มากขึ้น ในตอนนั้นเอง ไซม่อนจับคางของชารอนและยกขึ้น “กลัวผมเหรอ?”ชารอนยังคงนั่งอยู่บนโต๊ะยาว ไซม่อนลุกขึ้นและโน้มตัวเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม มือทั้งสองของชา
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 68
ไซม่อนเพียงแค่แง้มประตูและหยิบเสื้อผ้าจากเลขา เขาไม่ยอมให้เธอมองเข้ามาในห้องน้ำเลยทว่า เลขาควินน์เองก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นไม่น้อย แต่เธอก็ไม่กล้ามองหรือถามคำถามอะไร เธอแค่กล่าวเตือน “ท่านประธานแซคคารี่คะ การประชุมกำลังจะเริ่มแล้วนะคะ ทุกคนกำลังรอท่านอยู่ในห้องประชุมค่ะ”“เข้าใจแล้ว รอผมสักครู่” ไซม่อนกล่าวคำสั่งแล้วปิดประตูไซม่อนโยนกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าให้ชารอน “เธอใส่เลย แล้วดูแลแผลตัวเองให้ดีด้วย”ชารอนเม้มริมฝีปาก ไม่ว่าเมื่อครู่จะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ยังคงกล่าวคำพูดออกไป "ขอบคุณค่ะ"ไซม่อนพร้อมที่จะไปประชุมแล้ว ระหว่างที่กำลังเปิดประตูออกไป ไซม่อนก็พลันตระหนักถึงบางอย่าง เขาหันกลับมาและพูดกับชารอน “หลังเลิกงาน ช่วยรอฉันที่โรงรถทีนะ เราจะไปรับเซบาสเตียนกลับไปบ้านกัน”ทว่า ก่อนที่ชารอนจะได้ตอบกลับ ไซม่อนก็เปิดประตูแล้วเดินออกไปชารอนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ สุดท้ายแล้ว เธอก็ยังต้องกลับไปที่นั่นอยู่ดีทันทีที่ไซม่อนจากไป ชารอนก็สวมเสื้อผ้าทันทีหลังจากยุ่งกับงานมาทั้งวัน ไม่นานนัก มันก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ด้วยเหตุนั้น ชารอนจึงเดินมาที่โรงรถ ทว่าไซม่อนนั่นรอชารอนอยู่ในรถแ
ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 69
ทว่า เมื่อดักลาสเห็นชารอน รอยยิ้มบนใบหน้าก็พลันแทนที่ด้วยสีหน้าอันเคร่งขรึมทันที “ลูกพาเธอกลับมาทำไม?” ดักลาสถามไซม่อนอย่างแข็งกร้าว ไซม่อนไม่ได้สนใจอะไร เขาเพียงตอบด้วยน้ำเสียงสงบ “พ่อไม่ได้ขอให้ผมพาหลานชายกลับมาที่นี่หรอกเหรอครับ?”“พ่อแค่ขอให้ลูกไปรับเด็กคนนั้นกลับมา ไม่ใช่เธอสักหน่อย!” ดักลาสเผยท่าทางเย็นชาชารอนไม่ได้พูดอะไรกลับมา อันที่จริง ดูเหมือนว่าดักลาสจะไม่ยอมรับเธอเซบาสเตียนจับมือแม่ของตัวเองเอาไว้แน่นและกล่าวคำพูดสุดจริงจังออกมา “แม่ครับ ไปกันเถอะ ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกเรา” ทันทีที่พูดจบ เซบาสเตียนก็ลากชารอนออกไป“เซบาสเตียน หลานจะไปไหนกันน่ะ? ไม่คิดจะทักทายปู่หน่อยหรือยังไง?” ดักลาสกล่าวคำพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล เขาถึงกับหางตากระตุก“คุณปู่ไล่แม่ผม ผมก็จะไม่อยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน!” เด็กน้อยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสา เซบาสเตียนเผยสีหน้าไม่พอใจดักลาสเผยโทสะออกมา แต่ทว่า เขาไม่สามารถทำอะไรเซบาสเตียนได้รีเบคก้าตกใจจนต้องลุกขึ้นทันที “คุณลุงแซคคารี่คะ นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย พ่อกับแม่กำลังรอหนูกลับไปกินข้าวเย็นด้วย ยังไงเสีย เดี๋ยวหนูกราบลาก่อนนะคะ ไว้เดี๋ยวหนูจะกล
Latest chapter
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 386
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 385
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 384
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 383
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 382
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 381
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 380
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 379
- ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO บทที่ 378
