บทที่ 65

"อ๊าย...” ชารอนส่งเสียงร้องออกมาทันทีที่ถูกกาแฟร้อนลวก เธอรู้สึกตกใจและรีบกระโดดออกจากเก้าอี้

กาแฟหกหกกระเด็นใส่ต้นขาของชารอน เสื้อของเธอเปียกโชกด้วยกาแฟด้วย ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นกาแฟร้อน มันลวกชารอนเสียจนทำให้เธอหน้าเจื่อนไป

ก่อนที่รีเบคก้าจะตั้งสติได้ เธอถูกผลักจากด้านหลัง ไซม่อนรีบวิ่งผ่านรีเบคก้าไปทันที

ไซม่อนซึ่งเดิมทีนั่งอยู่ตรงข้ามชารอนปรากฏตัวต่อหน้าชารอนอย่างรวดเร็ว เขาขมวดคิ้วทันทีที่มองไปยังคราบกาแฟขนาดใหญ่แถวต้นขาของชารอน หลังจากนั้น ไซม่อนก็รีบอุ้มชารอนและรีบไปยังห้องรับแขกไปโดยไม่พูดอะไร

รีเบคก้านั่งลงบนพื้น เธอยังคงตกใจอยู่ เธอจ้องไปยังไซม่อนที่กำลังอุ้มชารอนออกไปอย่างกังวลใจ เธอรู้สึกราวกับตัวเองเป็นคนสร้างปัญหา

ไซม่อนอุ้มชารอนเข้าไปในห้องน้ำภายในห้องรับแขก เขารีบหยิบฝักบัวออกมาและกดน้ำเย็นลงบนต้นขาของชารอน

ในตอนแรก ชารอนรู้สึกปวดแสบปวดร้อนและไม่ได้สนใจการกระทำของไซม่อนก่อนหน้าเลย แต่ทว่า ทันทีที่ความเจ็บปวดเริ่มหายไป เธอจึงได้สติกลับมา

ทันใดนั้น ชารอนรู้สึกถึงความร้อนผ่าว เธอเอื้อมมือไปจับหัวฝักบัว “เอ่อ... ฉันทำเองได้ค่ะ คุณ... ออกไปก่อนก็ได้”

ไซม่อนหันมาส