บทที่ 73

ชารอนขมวดคิ้ว 'แต่ถ้าพวกเขาแค่มาทานอาหารค่ำ ทำไมถึงต้องเอากระเป๋าเดินทางมาด้วยล่ะ?'

ทันใดนั้น ชารอนก็นึกออก 'พวกเขาจะย้ายมาอยู่ที่นี่งั้นเหรอ? แซลลี่จะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี้?'

ความคิดนั้นทำให้ชารอนหวาดกลัว เธอคงยอมรับความจริงไม่ได้แน่ถ้าต้องอาศัยอยู่ร่วมกับแซลลี่และโฮเวิร์ด!

“แม่ครับ คุณลุงนิสัยไม่ดีคนนั้นเป็นคนบีบคอแม่ใช่ไหม?” เซบาสเตียนเห็นโฮเวิร์ด เด็กน้อยทั้งเกร็งและดูโกรธไม่น้อย

“เอ่อ...” ก่อนที่ชารอนจะพูดจบ เด็กน้อยก็โยนลูกบอลในมือทิ้งด้วยความโกรธและวิ่งเข้าไปหาโฮเวิร์ด “แม่ครับ ผมจะล้างแค้นให้แม่เอง!”

ชารอนตกใจไม่น้อย เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปตามลูกชาย “เซบาสเตียน...”

ในชั่วพริบตา เซบาสเตียนก็วิ่งไปอยู่ตรงหน้าของโฮเวิร์ด เด็กน้อยจ้องมองโฮเวิร์ดด้วยความโกรธและถามขึ้น “คุณลุงนิสัยไม่ดี คุณลุงเป็นคนบีบคอและทำร้ายแม่ผมใช่ไหม?”

โฮเวิร์ดหรี่ตาและเหลือบมองเด็กน้อยที่ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าด้วยความสงสัย เขาแสยะยิ้ม “ใช่ แล้วไงล่ะ?”

เมื่อมองดูหน้าเด็กน้อยที่เหมือนกับลุงไซม่อนของเขา มันทำให้โฮเวิร์ดนึกถึงลูกที่เพิ่งเสียไปไม่น้อย เขารู้สึกโกรธ แต่ถึงอย่างไร เด็กน้อยก็ยังมีความกล้าที่จะทำให้โฮเ