บทที่ 75

ไซม่อนเผยสีหน้าไร้อารมณ์และกล่าวคำพูดออกมาอย่างเย็นชา “หากนายกล้าแตะต้องเด็กคนนี้อีก อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน” ทันทีที่พูดจบ ไซม่อนก็ปล่อยมือ

โฮเวิร์ดเดินโซเซไปสองก้าวก่อนที่จะทรงตัวได้ เขารู้สึกชาทั้งแขน พร้อมกับปล่อยให้แขนข้างนั้นห้อยต่องแต่งอย่างควบคุมไม่ได้ แขนเขายังสั่นอยู่เลยด้วยซ้ำ โฮเวิร์ดไม่คิดเลยว่าลุงไซม่อนจะทำเช่นนี้กับหลายแท้ ๆ ของตัวเองเพราะสงสารชารอนและเซบาสเตียน

แซลลี่ลุกขึ้นและช่วยโฮเวิร์ดทันที เธอรู้สึกแย่ไม่น้อย “โฮเวิร์ด คุณเป็นอะไรมากไหมคะ?”

ทว่า เปลวไฟแห่งความโกรธพลันลุกไหม้อยู่ในอกของโฮเวิร์ด เขาจ้องไปที่ชารอนและกล่าวคำพูดกับแซลลี่ "เราไปกันเถอะ"

แซลลี่รู้สึกไม่พอใจ แต่เนื่องจากไซม่อนกลับมาแล้ว เธอจึงทำอะไรชารอนไม่ได้มาก แซลลี่พลันกัดฟันและเดินเข้าไปในบ้านกับโฮเวิร์ด

“พ่อครับ ผมไม่ได้ผลักป้าคนนั้นนะครับ ผมแค่จะสั่งสอนคนที่มารังแกแม่ของผม” เซบาสเตียนอธิบายให้ไซม่อนฟังอีกครั้งด้วยท่าทางจริงจัง

ไซม่อนดูสงบ “พ่อเชื่อลูกนะ แต่ต่อจากนี้ไป อย่าทำตัวนักเลงอีกล่ะ”

“ผมก็แค่พยายามปกป้องแม่เอง ผมไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายแม่แน่!” เด็กน้อยทำหน้าจริงจัง

“ถูกแล้วที่ลูกอย