บทที่ 72

ความเงียบในตอนนั้นทำให้ชารอนรู้สึกวิตกกังวลไม่น้อย ชารอนรู้สึกอยากส่งเสียงออกมาเพื่อทำลายความเงียบ ทันใดนั้น แขนของไซม่อนก็มาโอบรอบเอวของชารอนเอาไว้ เขาดึงเธอเข้าไปใกล้อย่างแรง แรงดึงนั้นทำให้ชารอนถึงกับตัวติดหน้าอกของไซม่อนเลย

ฝ่ามือขนาดใหญ่ของไซม่อนกดเอวของชารอนเอาไว้ นั่นทำให้เธอรู้สึกเครียดไม่น้อย

ไม่นานนัก ไซม่อนก็กล่าวคำพูดอันเยือกเย็นออกมา "คุณนายแซคคารี่ คุณคิดว่าการที่เราแต่งงานกันเรื่องบังเอิญไหมล่ะ?” ชารอนวางมือทั้งสองไว้บนหน้าอกของไซม่อน เธอสามารถสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อที่สั่นระริกรวมถึงการเต้นของหัวใจ เธอไม่รู้เลยว่าควรจะวางมือเอาไว้ตรงไหนดี

ไซม่อนมองดูท่าทีของชารอนด้วยสายตาเป็นประกาย “หรือว่า... คุณหึงผมเหรอ?”

ดวงตาของชารอนเป็นประกายทันที “ฉัน... ทำไมฉันต้องหึงคุณด้วยล่ะ? ฉันก็แค่พูดในสิ่งที่คิด มันก็จริงนะที่ว่ารีเบคก้า...”

ทันใดนั้นเอง ชารอนก็ต้องหยุดความคิดของตัวเองทันทีที่ไซม่อนกดริมฝีปากของเขาเข้ามา ฝ่ามือขนาดใหญ่ของไซม่อนจับหลังศีรษะของชารอนเอาไว้ ริมฝีปากของทั้งสองพลันประกบกัน

ชารอนเบิกตากว้าง เธอรู้สึกราวกับลมหายใจถูกหยุดไป เธอจ้องไปยังใบหน้าของไซม่อนซึ่งอยู